abadile / abâdile

• Abdullahlar. Peygamber efendimizin Eshâb-ı kirâmı (arkadaşları) arasında fıkıh ve hadîs-i şerîf ilimlerinde şöhret bulmuş Abdullah adını taşıyan sahâbîler. Abâdile, Abdullah kelimesinin çokluk şeklidir. Peygamber efendimizin Eshâb-ı kirâmı arasında Abdullah isimli üç yüz kadar sahâbi bulunmaktaydı.

ad

• İsim, nam, şöhret, şan, itibar, haysiyet.

amalika

• Çok eskiden Sina yarımadasında yaşadıkları sanılan ve gariplikleriyle şöhrete erişen bir kavim.

asmai / asmaî

• Arapların şöhret bulmuş şairi.

avaz / âvâz

• Sadâ, Yüksek ses. (Farsça)
• şöhret. (Farsça)

avaze

• Nam, şöhret, ün. Yüksek ses. (Farsça)

bahtiyari / bahtiyarî

• Bahtiyarlık, saadetlilik, mutluluk. (Farsça)
• İran'da bulunan şöhretli bir kavim. (Farsça)

baneva

• Zengin, mal, mülk sahibi. (Farsça)
• Meşhur, şöhret bulmuş, ünlü, namdar. (Farsça)

bevval-i çeh-i zemzem / bevvâl-i çeh-i zemzem

• Zemzem kuyusuna işeyen.
• Mc: Yalnız şöhret kazanmak ve adı anılmak için uygunsuz iş yapan.

büslet

• Nam, şöhret, ün, şan.

dasitan / dâsitân

• (Dâstân) Destan, sergüzeşt. Geçmiş hâdiseleri anlatan nesir veya nazım halinde yazı. (Farsça)
• Şöhret. (Farsça)

debdab

• Şan, şöhret. Azamet, haşmet, cesamet. (Farsça)

demdeme

• Hiddetli söz. Avâz. Hoşa gitmeyen sesler. (Farsça)
• Sinek vızıltısı. (Farsça)
• Öğütmek. Sürte sürte ezmek. (Farsça)
• Azab vermek, eziyet etmek. (Farsça)
• Hile. (Farsça)
• Davul. (Farsça)
• şöhret, nam, ün. (Farsça)

elhan-ı şita

• Cenab Şahâbeddin'in şöhret bulmuş olan bir kış şiiri. Kış nağmeleri.

eravend

• Şevk, arzu, istek, taleb. (Farsça)
• Şan, nam, şöhret, meşhur olma. (Farsça)

ervend

• Tecrübe, deneme, sınama. (Farsça)
• şeref, şan, şöhret, nam ve itibar, haysiyet. (Farsça)

eşher

• (Şehir. den) Çok meşhur, pek fazla tanınmış, en şöhretli olan.

feyz

• (Çoğulu: Füyuz) Bolluk, bereket.
• İlim, irfan. Mübareklik.
• Şan, şöhret.
• İhsan, fazıl, kerem. Yüksek rütbe almak.
• Suyun çoğalıp çay gibi taşması. Çok akar su.
• Bir haberi fâş etmek.
• İçindeki düşüncesini izhar etmek.

hadis-i meşhur / hadîs-i meşhûr

• İlk zamanda bir kişi bildirmişken, ikinci asırda şöhret bulan, yâni bir kimsenin Resûl-i ekremden, o kimseden de, çok kimselerin ve bunlardan dahî, başka kimselerin işittiği hadîs-i şerîfler.

hadis-i sahih / hadîs-i sahîh

• Âdil ve hadîs ilmini bilen kimselerden işitilen, müsned-i muttasıl (Resûl-i ekreme kadar, rivâyet edenlerin hepsi tam olup noksan bulunmayan), mütevâtir (bir çok sahâbînin rivâyet ettiği) ve meşhûr (önceleri bir kişi bildirmişken, sonraları şöhret bu lan) hadîsler.

haris-i şöhret / harîs-i şöhret

• Şöhret ve nam düşkünü.

hayal-i şan

• Hayalî olarak büyütülen şan ve şöhret.

hırs-ı şöhret

• Şöhret hırsı, şöhrete düşkünlük.

hubb-u cah

• Şöhret düşkünlüğü, makam sevgisi. Rütbe hırsı. (Farsça)

i'la

• (Ulüv. den) Yükseltmek. Bir şeyin yukarısına çıkmak. Yukarı kaldırmak. Şânını yüceltmek. Şöhretini artırmak.

ibn-il cella / ibn-il cellâ

• Meşhur kişi. Namlı ve şöhretli adam.

iktisab-ı şan ü şöhret

• Şan ve şöhret kazanma, meşhur olma.

işhar

• Ün alma, meşhur olma, şöhret kazanma.
• Kadın, doğum yapacağı aya girme.

iştihar / iştihâr

• Şöhret bulma, ün kazanma.

iştihar bulma

• Duyulma, şöhret olma.

istişhar

• Şöhret sahibi olmak. Şöhret kazanmak.

kemnam

• Adı sanı belirsiz. Namsız, şöhretsiz. (Farsça)

kesb-i şöhret

• Şöhret kazanma, ün yapma.

kesb-i teşahhus-u şöhret / كَسْبِ تَشَخُّصُ شُهْرَتْ

• Kendine has şöhret kazanma.

kevkebe

• Fevkalâde tantana. İhtişam, debdebe, şöhret. (Farsça)

kisb-i teşahhus-u şöhret

• Şöhretle şahsiyet kazanma.

magmur

• Şöhretsiz. Adı sanı silinmiş olan.
• Harap. Yıkık.

melami / melâmî

• Allahü teâlânın rızâsını kazanmak için çalışan, bu yolda farzları yapıp, haramlardan sakınan, şöhretten kaçındıkları için nâfile ve sünnetleri gizli yapan kimse. Nefislerini kınadıkları için melâmî adı ile anılmışlardır.

meşhur

• Şöhret kazanmış, tanınmış.

meşhur hadis / meşhûr hadîs

• İslâm'ın ilk asrında bir kişi bildirmişken, ikinci asırda şöhret bulan, yâni bir kimsenin Resûl-i ekremden, o kimseden de, çok kimselerin ve bunlardan dahî, başka kimselerin işittiği hadîs-i şerîfler.

meşhur-u enam / meşhur-u enâm

• Her tarafta şöhret olan, bilinen.

meşhurat

• (Tekili: Meşhur) Şöhret kazanmış ve meşhur olmuş kimseler. Şöhretliler.

müşarefe

• Şan, şöhret ve şeref gibi hususlarda biriyle övünme.
• Yükselme, yüksek yere çıkma.

müştehir

• Şöhretli. Meşhur. Namdar.

nabiga

• (Çoğulu: Nevabig) Şanı, şöhreti büyük adam. ulu, şerefli kimse.
• Sonradan şâir olan.
• Üstün zekâlı hârika ve çok fasih kimse.

nam / nâm / نام

• Ad. (Farsça)
• Adında, adlı. (Farsça)
• Ün, şöhret. (Farsça)
• Nâmına: adına. (Farsça)
• Nam vermek: Ad vermek, adlandırmak. (Farsça)

namdar / nâmdar

• Ünlü, şöhretli, meşhur. (Farsça)

• Ünlü, şöhretli, meşhur.

nami

• Büyüyen, artan, ürmee kuvveti olan. Nebat ve hayvandaki büyüyüp gelişme kuvveti.
• Farsçada: Namlı, şöhretli, ünlü.

neng

• Ayıp, utanma, hayâ etme. (Farsça)
• Ün, şöhret, nam. (Farsça)

rüstem

• Şark edebiyatında kuvvet ve cesaret timsali olarak şöhret bulan Zaloğlu Rüstem, İran'ın efsanevî ünlü kahramanı.

rüstem-i sistani / rüstem-i sistanî

• Şark edebiyatında kuvvet ve cesaret timsali olarak şöhret bulan Zaloğlu Rüstem.

şan / şân / شان

• (Çoğulu: Şuun) Büyük sevap.
• Şeref.
• Irz, namus.
• Nam, şöhret, şan, ün.
• Mahiyet.
• Gösteriş, çalım.
• Tabiat, huy, âdet.
• Hal, keyfiyet.

• Şöhret, şan. (Arapça)
• Durum. (Arapça)
• Gösteriş. (Arapça)

sıffin / sıffîn

• Hazret-i Ali (R.A.) ile Hazret-i Muaviye (R.A.) arasında vuku bulan muharebelere meydan olmakla şöhret bulmuştur. Sıffîn muharebesinde Hazret-i Ali'nin maiyyetinde 120.000 Hazret-i Muaviye'nin maiyyetinde 90.000 kişi vardı. Hazret-i Ömer'in (R.A.) oğlu Hz. Abdullah da şehid olanların arasında idi. S

sit / sît

• Çatırtı, patırtı, gürültü.
• Ün, şöhret, nam.

şöhre

• Ünlü, şöhretli, meşhur.

şöhret-i kazibe / şöhret-i kâzibe

• Yalancı şöhret.

• Geçici şöhret. Yalancı dünyalık, fâni şöhret. Aldatıcı nâm.

şöhret-şiar / şöhret-şiâr

• Şöhretli, şöhret sahibi.

şöhretgir

• Şöhret sahibi.

• Şöhretli, ünlü. Meşhur. (Farsça)

şöhretgir-i alem / şöhretgir-i âlem

• Dünyaya nâm ve şöhret salmış.

şöhretperest

• Şöhret düşkünü.

• Şöhret düşkünü.

şöhretperestlik

• Şöhret düşkünlüğü.

şöhretperverane / şöhretperverâne

• Şöhretliliği severek.

• Şöhretsevercesine.

şöhretşiar / şöhretşiâr

• Şöhret sahibi, şöhreti herkesçe bilinen.

• Şöhretli. şöhret sahibi. (Farsça)

şöhretşiar-ı alem / şöhretşiâr-ı âlem

• Âleme şöhret salmış.

• Âlemde şöhret ona nişan olmuş olan. Çok meşhur olan.

su-i iştihar / sû-i iştihar

• Kötü şöhret.

su-i şöhret

• Kötü şöhret.

vesile-i şöhret

• Şan, şöhret vesilesi.