adem-i tereddüd

• Tereddütsüz, şüphesiz.

ala-yı illiyyin-i yakin / âlâ-yı illiyyîn-i yakîn

• Şüphesizlik derecesinin en yükseği, doruğu.

belki

• Şüphesiz, kesinlikle.

• Umulur, ihtimal, olabilir.
• Hattâ.
• Kat'iyyetle. Dahi. Şüphesiz.

berahin-i katıa

• Şeksiz ve şüphesiz olan kat'i deliller, bürhanlar.

bi-güman / bî-güman

• Şeksiz, şüphesiz. (Farsça)

bi-irtiyab / bî-irtiyab

• Şüphesiz. (Farsça)

bi-iştibah / bî-iştibah

• Şüphesiz. Şeksiz.

bi-rayb / bî-rayb

• (Bî-reyb) şüphesiz. şeksiz.

bi-reyb / bî-reyb

• Şüphesiz, şeksiz. (Farsça)

bi-şek

• Şüphesiz, şeksiz. (Farsça)

biilmelyakin / biilmelyakîn

• Şüphesiz ve kesin bir ilimle.

biilmilyakin / biilmilyakîn

• Şüphesiz bir ilimle bilme.

biiştibah / bîiştibah

• Şüphesiz.

• Şüphesiz.

bilaşek vela şüphe / bilâşek velâ şüphe

• Şeksiz ve şüphesiz.

bilaşüphe / bilâşüphe

• Şüphesiz.

• Şüphesiz.

bilyakin / bilyakîn

• Bir şeyi şeksiz ve şüphesiz olarak itikad-ı kavi ve sahih ile bilmek, derk etmek.

bişübhe / bîşübhe / بى شبهه

• Kuşkusuz, şüphesiz. (Farsça - Arapça)

bürhan-ı satı' / bürhan-ı sâtı'

• Aşikâr, şeksiz ve şüphesiz, parlak delil.

cezm

• Kesinlik, şüphesizlik.

delail-i katıa / delâil-i katıa

• Kesin ve şüphesiz deliller.

ecel

• Her mahlukun ve canlının Allah tarafından takdir edilen ölüm vakti. Âhirete göç etmek.
• İleride olacağı şüphesiz olan.
• Allah'ın takdir ettiği ömür.

ecel-i mev'ud

• Mukadder olan ölüm. şüphesiz gelecek olan ölüm.

eceliyyet

• Sonradan vukuu şüphesiz olan hâdise.

ehl-i sünnet

• Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) söz ve hareketlerine şüphesiz, kat'i ve sağlam delillerle uyan. Sahabe ve onlara tâbi' olanların mezhebi ve o mezhepte olan. Bunların muhaliflerine "ehl-i bid'a" veya "fırak-ı dâlle" denir. (Farsça)

emza

• Çok te'sirli olan, çok müessir.
• Hükmü çok geçen.
• Kat'i, şüphesiz.

esas-ı müselleme

• Doğruluğu şeksiz, şüphesiz kabul edilen temel esas.

fela cerem / felâ cerem

• Şüphesiz. Muhakkak.
• Düşündürücü değil.

hads-i sadık / hads-i sâdık

• Tam ve şüphesiz idrak etme ve bilme.

• Tam, doğru ve şüphesiz idrâk etme ve bilme.

hayhay

• Baş üstüne, seve seve yaparım, öyle ya!, şüphesiz, elbette (gibi mânâlara gelir.) (Türkçe)

hüccet-i kàtı'

• Kesin, şüphesiz delil.

hüccet-i katıa

• Kat'i delil. Bir şeyin doğruluğunu şeksiz, şüphesiz isbata vesile olan. (Farsça)

ihticac

• (Çoğulu: İhticacat) Delil, vesika, şahit göstermek. Münâzaa ve mürâfaada hüccet ve delil göstermek. Bir mes'elenin şüphesizliğini delillerle isbat etmek.

inna / innâ

• (İnne ile Na zamirinin birleşmesi ile meydana gelmiştir) şüphesiz biz (meâlindedir.)

inne rahmetallahi karibün mine'l-muhsinine / inne rahmetallâhi karîbün mine'l-muhsinîne

• "Şüphesiz ki Allah'ın rahmeti ihsan sahiplerine yakındır.".

inni / innî

• Şüphesizlik ve kat'iyyet ifade eden "inne" ile mütekellim zamirinin birleşmesidir. Türkçede karşılığını "muhakkak ben" diye söyleyebiliriz.

isbatiyecilik

• Bu felsefe nazariyesine göre, isbat yolu ile yakîn, şüphesiz bilginin elde edilebilmesi, tecrübelerle müşahadelerle ve vakıalara istinaden mümkün olacağı iddia edilir. İsbat şeklini ve sahasını daraltıp sadece maddiyata münhasır kılan bu anlayış yalnız maddiyata ait mes'eleler için doğrudur.

istikan

• Şüphesiz ve zansız olmak.

itikad-ı yakin / itikad-ı yakîn

• Şüphesiz ve kesin olarak bilme.

ittikan

• Muhkem yapılmak. Esaslı ve şüphesiz yakından bilmek.

iz'an / iz'ân

• Şüphesiz anlama ve inanma.

kat'i / kat'î

• Mutlak. şüphesiz. Tereddütsüz.

kat'i delalet / kat'î delalet

• Şüphesiz, kat'i delil.

kat'i delil / kat'î delil

• Kesin, şüphesiz delil.

kat'iyetle

• Kesin bir şekilde, şüphesiz.

kat'iyy-üd delale

• Bir ibârenin ifâde ettiği mânaya veya hükme delâletinin kat'i ve şeksiz olması. Delilin kat'i, şüphesiz oluşu.

kat'iyy-ül metin

• Metnin, ibârenin kat'i ve şüphesiz oluşu. (Ayet gibi)

kat'iyyet

• Kesinlik, şüphesizlik.

kat'iyyü'd-delalet olmak / kat'iyyü'd-delâlet olmak

• Sözün hangi mânâyı gösterdiği kat'î ve şüphesiz olmak.

kat'iyyü'l-metin

• Metnin (sözün) kesin ve şüphesiz oluşu; ibarenin ilk kaynaktan aynen geldiğinin kesin olarak bilinmesi (meselâ metnin âyet veya hadis olduğu kesin olarak bilinmesi).

kat'iyyü'l-metin olduğu gibi / kat'iyyü'l-metîn olduğu gibi

• (Delil olan) Söz kat'î ve şüphesiz olduğu gibi (sözün, âyet veya hadis olduğu kesin ve şüphesiz olduğu gibi).

kati / katî

• Şüphesiz, tereddütsüz, kesin.

katiyet

• Kesinlik, şüphesizlik.

kaviyyen

• Kuvvetle, kat'i olarak. Şüphesiz olarak.

kemal-i iz'an / kemâl-i iz'an

• Kesin bir şüphesizlik, tam bir inanç.

labüd / lâbüd

• Şüphesiz, kesin.

lacerem

• şüphesiz, elbette, besbelli.
• Nâçar, zaruri.

larayb / lârayb

• Şüphesiz, şeksiz, tereddütsüz.

laşek / lâşek

• Şek ve şüphe yok. şüphesiz. Elbette.

• Şüphesiz.

mukın / mûkın

• Şüphesiz ve kat'i olarak bilen.

mukınun / mûkınûn

• Yakîn sahibi olanlar. Şüphesiz ve tereddüdsüz olarak imanî ve Kur'anî hakikatlara vâkıf olanlar.

müsellem

• Doğruluğu şüphesiz kabul edilmiş.

mütevatir

• Çok kimselerin naklettikleri haber. Yaygın haber. Herkesin veya alâkadarların işitip doğruluğunu kabul ettikleri kat'i, şüphesiz, sağlam haber. Yalan üzerine birleşmeleri aklen mümkün olmayan bir cemaatın bir hâdise hakkında verdikleri haber.

mütevatiren / mütevâtiren

• Kesin ve şüphesiz bir haber olarak.

müteyakkın

• (Yakîn. den) Teyakkun eden, yakîn ve kat'î olarak şüphesiz bilen.

mutlak / مطلق

• Salıverilmiş. Itlak olunmuş. Serbest.
• Kat'i. Şüphesiz.
• Aslâ bir şarta bağlı olmayan. Yalnız, tek.

• Sonsuz, şüphesiz.

mutmain

• Şüphesiz, tam kanaatle inanma.

mutmainane / mutmainâne

• Şüphesiz bir şekilde.

• Şüphesizce. Rahatlık ve emniyet içinde olarak. (Farsça)

nakl-i sahih

• Doğru, şüphesiz gelen haber nakli.

nasiyye

• Nass oluş. Kat'ilik, şüphesizlik, kesinlik.

rivayet-i sadıka / rivayet-i sâdıka

• Senet ve delillerle sâbit, şüphesiz, doğru rivâyet.

şahid-i kàtı'

• Kesin, şüphesiz delil.

sahih

• Fık: Rükünleri ve şartları tamam olan herhangi bir ibâdet ve muâmele.
• Hâlis, kusursuz, şüphesiz.
• Edb: Gerek söz bakımından ve gerek mânâca noksanları bulunmayan ifade.
• Gr: Kelimenin kök harfleri (Huruf-u asliye) : 1- Hemzeden; 2- İki aynı harf yanyana geldiği zaman, y

şeksiz

• Kuşkusuz, şüphesiz.

semi-i mutlak

• Her şeyi şeksiz, şüphesiz, mutlak surette işiten Allah (C.C.).

tahaddi mu'cizesi

• Cenab-ı Hakk'ın, Resülüne inzal ettiği Kur'anın şeksiz, şüphesiz bir mu'cize-i ebediye olduğunu sarahaten göstermek için, şüphesi olanlara karşı "Kur'an'ın mislini ve nazirini yapın" diye meydan okuması.

teyakkun

• İyiden iyiye araştırıp şüphesiz tam olarak bilmek.
• Tam yakınlık hâsıl etmek.

vücub-u kat'i / vücub-u kat'î

• Kesin zorunluluk; kesin ve şüphesiz farz oluş.

yakin / yakîn

• Şüphesiz, sağlam ve kat'i olarak bilmek. (Yakîn: Ma'rifet ve dirayetin ve emsalinin fevkinde olan ilmin sıfatıdır. İlm-i yakîn denir, ma'rifet-i yakîn denilmez. Ayn-el yakîn: (kelimenin merfu hali ayn-ul yakîndir.) Göz ile görür derecede veya görerek, müşahede ederek bilmek. Meselâ; uzakta bir duman

• Şüphesiz ve kesin bilgi.

yakin-i imani / yakîn-i imanî

• Kesin ve şüphesiz iman.

yakin-i kat'i / yakîn-i kat'î

• Şüphesiz ve kesin bilgi.

yakinen / yakînen / يَق۪ينًا

• Kesin ve şüphesiz olarak.

• Şüphesiz olarak.

yakini burhan / yakînî burhan

• Şüphesiz, kesin delil.

yakiniyet

• Kesinlik, şüphesizlik; yakîn ile kesin olarak bilinme durumu.

zahir

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.