ecel-i muallak

• Levh-i Mahv İsbat'ta mukadder olarak yazılı, bâzı şartlarla mukayyed olan ecel. Ecel-i müsemma.

işmam / işmâm

• "Şemm"den:
• Koklatma, koklatılma.
• Tecvid ıstılâhında harfin zamme harekesine işaret etme.

lafz-ı am / lafz-ı âm

• Gayr-ı mahsur, yani sayısız müsemmaları ihata ve aynı cinsten bir çok fertlere birden delâlet eyliyen lâfızdır. Kavim, cemaat, nisa.. gibi.

lafz-ı müşterek

• Huk: Birçok müsemması bulunan lafızdır ki, hangi mânâ kasdolunduğu taayyün etmediği surette mânasız addolunur, onunla amel olunmaz.

mesamm

• (Tekili: Mesemm) İnsan veya hayvan cildi üzerindeki teneffüse yarayan küçük delikler, gözenekler.

meşamm

• (şemm. den) Koku alacak yer. Burun. Geniz.

müsemmem

• (Semm. den) Zehirlenmiş, ağulu, içine zehir atılmış.

mütesemmi

• Bir isim ile isimlenen, müsemma olan.

müteşemmil

• İhrama bürünen. Teşemmül eden.

müteşemmim

• Koklayan, teşemmüm eden.

şamm

• (şemm. den) Koklayan, koku alan.
• Koklama duygusu. Burun.

semmi / semmî

• (Semmiye) Zehirle alâkalı. Zehirli.

simam

• (Tekili: Semm) Zehirler.

sümum

• (Tekili: Semm) Zehirler, ağular.

teşemmüm

• (şemm. den) Koklama.

tesemmümat / tesemmümât

• (Tekili: Tesemmüm) Zehirlenmeler.

teşmim

• (Şemm. den) Koklatma. Koklatılma.

tesmit

• Edb: Gazel yahut kasideyi "müsemmat" tarzında tanzim etme.

zehr

• (Zehir) Zehir, ağu, semm. (Farsça)