adüvv-ü şedid

• Şiddetli düşman.

aksedilme

• Yansıtılma.

alaka-i şedide-i uhuvvetkarane / alâka-i şedide-i uhuvvetkârane

• Kardeşlik gibi çok sağlam ve güçlü ilgi, alâka.

alam-ı şedide / âlâm-ı şedide

• Şiddetli elemler, acılar.

aşk-ı şedid / aşk-ı şedîd

• Büyük aşk, şiddetli aşk.

cebir hissedilme

• Cebriye mezhebinin yorumununun görülmesi.

cesedi / cesedî

• Cesede ait, cesetle ilgili.

esedi / esedî

• Arslana aid.
• Üzerinde arslan resmi bulunan mâdeni para.

evca-i şedide

• Şiddetli ağrılar.

faka-i şedide / fâka-i şedide

• Şiddetli ihtiyaç.

fakr-ı şedid

• Çok şiddetli yoksulluk, fakirlik.

hareket-i şedide / hareket-i şedîde

• Şiddetli hareket.

harr-ı şedid

• Şiddetli hararet, fazla sıcaklık.

hiss-i şedit

• Şiddetli his, duygu.

hissiyat-ı şedide / hissiyât-ı şedide

• Kuvvetli duygular.

hurmet-i şedide

• Şiddetli yasaklama.

huruf-u şedide

• (Bak: şiddet)

ibtila-yi şedid / ibtilâ-yi şedid

• Şiddetli tiryakilik.

ihtiyac-ı şedid / ihtiyac-ı şedîd

• Çok şiddetli ihtiyaç.

ihtiyac-ı şedit

• Şiddetli ihtiyaç.

ihtiyacat-ı şedide-i aşknüma / ihtiyâcât-ı şedîde-i aşknümâ

• Aşk derecesindeki şiddetli ihtiyaçlar.

kaziye makusedir / kaziye mâkûsedir

• Önerme tersdir.

meyl-i şedid

• Şiddetli meyil, arzu.

münasebat-ı şedide / münasebât-ı şedide

• Kuvvetli bağlantılar.

münsedil

• Salıverilmiş. Gevşetilip sarkıtılmış olan.

nakşedilen

• İşlenen.

nakşedilme

• İşlenme.

nakşedilmek

• İşlenmek.

sa'ka-i şedide

• Şiddetli baygınlık.

saik-i şedid / sâik-i şedid

• Şiddetli sevk edici gerekçe.

sedd-i sedid

• Yıkılması zor olan, sağlam sed. Yıkılmayacak derecede sağlam sedd.

• Aşılmaz sağlam engel.

sedid

• Doğru. Yanlış ve yalan olmayan.
• Müstakil.
• Muhkem. Metin.

• Doğru, sağlam.

şedid / şedîd / شديد / شدید

• Sert, sıkı, şiddetli.
• Musibet, belâ.
• Tecvidde: Rahve harflerinin zıddı olan, sükûn ile harf söylendiğinde sesin akmaması hali.

• Şiddetli.

• Şiddetli.

• Şiddetli.

• Şiddetli. (Arapça)

şedid-ül mihal

• Şiddetli kuvvet. Ağır ve şiddetli azab.

şedid-üş şekime

• Şedid-ün nefs; yani başkasına boyun eğmekten çekinen ve kibirlenen.

şedidane / şedîdâne

• Şiddetlice.

• Şiddetli bir şekilde.

şedide / şedîde

• (Bak: ŞEDİD)

• Harf sükun ile ve nefesin hepsi hapsolarak sâkin bir halde okunduğu zaman sesin aslâ akmaması.

şedide-i mechure

• Elif, cim, dal, tı, ba harfleridir. Bunların zıddı: Rehavet (rahvet) ile Beyniye sıfatıdır.

şedide-i mehmuse

• Kaf ve tâ harfleri.

şedidü'l-ihtiyaç

• Şiddetli ihtiyaç.

şedidü'ş-sekime / şedîdü'ş-sekîme

• Karşı koymaya muktedir, sebatlı ve çok güçlü.

şedidü'ş-şekime / şedîdü'ş-şekîme

• Başkasına kolay kolay boyun eğmeyen, inatçı.

sedif

• Deve hörgücü.
• Her canlının sırtı.

sedil

• (Çoğulu: Sedâil) Askı. Perde. Örtü. Zar.

sedin

• Semiz, besili, etli ve cüsseli kimse.

sedir

• Köşk.
• Nehir.
• Karyola.
• Odanın baş köşesine konulan döşenmiş kerevet.

şedit

• Şiddetli.

tevbihat-ı şedide

• Şiddetli tekdir ve azarlamalar.

tufan-ı şedid

• Şiddetli fırtına.