attat

• Çok bağırıp çağıran, gürültücü adam.

dacuc

• Çağıran.
• İnleyen.
• Sağarken incinen ve inleyen dişi deve.

dai / dâî

• Dua eden, duacı.
• Sebep.
• Davet eden. Muktazi. (Meselâ: Yemek yemek, iştihadan gelen bir lezzet, bir iştiyaktır. Onu yemeğe sevk eder. Buna dai denir.) Resul-ü Ekrem'in (A.S.M.) bir ismi de daidir.
• Çağıran. Müezzin.

• Duacı, çağıran.

hadd

• Gürültülü bir sesle çağıran.
• Denizden gelen gürültülü dalga sesi.
• Gürültü ile yıkılan.

han

• Okuyan, okuyucu, çağıran manasına gelir. Meselâ: Duâ-hân : (Niyaz ve tazarrukârane bir tezellül ile) duâ okuyan. (Farsça)

hayyeales-salah-hayyealel-felah / hayyeales-salâh-hayyealel-felâh

• Ezân ve ikâmet okunurken söylenen "Haydin namaza" ve "Haydin kurtuluşa" mânâsına mü'minleri kurtuluşa, seâdete sebeb olan namaza çağıran iki mübârek söz.

münadi / münâdi

• Nidâ eden, seslenen, çağıran. Müezzin.

• Nida eden, seslenen, çağıran.

• Seslenen, çağıran.

musavvit

• (Savt. dan) Seslenen, yüksek sesle çağıran.

müşeyyea

• Bir şeyin ardından bağırıp çağıran kadın.
• Koyun sürüsünün ardına uyan koyun.

müşide

• Çağıran. Yüksek sesle şarkı söyleyen.

mütenadi

• (Nida. dan) Birbirini çağıran. Birbirine nida eden.

nadi / nâdî / نادی

• Nidâ eden, haykıran, çağıran.
• Halkın, meşveret gibi, birşey konuşmak üzere bir yere toplanmaları. Nitekim İslâmdan evvel Mekke'de Kureyş'in toplandığı meclis binasına "Darünnedve" denilirdi. Nâdi; orada ve o gibi yerlerde toplanan heyettir ki; bezm, meclis, mahfil, kongre tâbirleri g

• Seslenen, çağıran. (Arapça)

nebi / nebî

• Yeni bir din getirmeyen, daha önce gönderilmiş olan bir Resûlün dînine dâvet eden, çağıran peygamber. Resûllere (yeni bir dinle gönderilen peygamberlere) tâbi olan peygamberler.