anakib / anâkib

• (Tekili: Ankebut) Örümcekler.

ankeb

• Erkek örümcek.

ankebet

• (Çoğulu: Anâkıb) Dişi örümcek.

ankebut / ankebût / عنكبوت

• Örümcek.

• Örümcek.

• Örümcek; Kur'ân'da 29. Sûre.

• Örümcek.

• Örümcek. (Arapça)

ankebut suresi

• Kur'an-ı Kerimin yirmidokuzuncu suresidir. Mekkidir. (Allahtan başkasına güvenenlerin, dünyayı avlamak için kurdukları teşkilâtını bir örümcek ağına benzeten, örümcek meseli zikrolunan bir suredir.)

ankebutiye

• Örümcekler.

ankut / ankût

• Örümcek. Evcil, al kumru.

beyt-ül ankebut / beyt-ül ankebût

• Örümcek yuvası.
• Mc: Derme çatma yapılmış ev.
• Dayanıksız ve kuvvetsiz şey.

beytü'l-ankebut

• Örümcek evi, örümcek yuvası.

culah

• Örümcek, ankebut. (Farsça)
• Çulha, yâni dokuyucu, nessâc. (Farsça)

cülahek

• Örümcek, ankebut. (Farsça)
• Küçük dokumacı. (Farsça)

dam-ı ankebut / dâm-ı ankebut

• Örümcek ağı. Örümcek tuzağı. (Farsça)

ehyun

• Örümcek, ankebut.

füds

• (Çoğulu: Fedese) Örümcek.

hadernak

• Örümcek.

helel

• Örümcek ağı.
• Korku.
• Yağmur evveli.

hevamm

• Böcekler, haşereler. Pire, tahta kurusu, bit, örümcek, yılan gibi, kışın gizlenip yazın meydana çıkan, insan ve hayvanın vücudundan beslenerek yaşayan, insana zararı dokunan (parazit yaşayan) küçük canlılır.

kerev

• Örümcek, ankebut. (Farsça)

keri / kerî

• Örümcek ağı. (Farsça)
• Sağırlık, duymazlık, işitmezlik. (Farsça)

kudsüman

• Erkek örümcek.

kuş'am

• (Çoğulu: Kaşâım) Yaşlı ihtiyar, koca kimse.
• Belâ.
• Arslan.
• Sırtlan.
• Örümcek.
• Karınca yuvası.

leys

• (Çoğulu: Lüyus) Arslan.
• Sinek avlayan örümcek.
• Arasında yaş ot bitmiş olan kuru ot.
• Birbirine girmiş ot.
• Semiz ve şişman kimse.

lüab-ı ankebut

• Örümcek ağı.

megesgir

• Örümcek ağı. (Farsça)

mevk

• Örümcek, ankebut.

mülul

• Dişi örümcek.

tar-ı ankebut / târ-ı ankebut

• Örümcek ağı.

tene

• Gövde, beden, cüsse, vücut. (Farsça)
• Örümcek ağı. (Farsça)

tenide

• Örümcek ağı. (Farsça)
• Örülmüş, dokunmuş. (Farsça)

tente

• Örümcek ağı. (Farsça)