zahir / zahîr / zâhir / ظاهر / ظَاهِرْ / ظَه۪يرْ

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.

• Parlak, parlayan. Hüsün ve safvet üzere olan.

• Engin denizler.
• Taşkın, coşkun.
• Semiz, tavlı ve bol olan.

• Yüksek şeref.
• Neşv ü nemâ bulup, gelişip, etrafa sarılıp sarmaşmış bitki.

• (Zahr. dan) Kuvvetli deve.
• Yardımcı, arka çıkan.
• Geriden gelen kuvvet.

• Yardımcı, arka çıkan.

• "Bütün varlıkların dış yüzünü yaratan ve dışına da hükmeden" mânâsında ilâhî isim.

• Görünen, belli.

• Açık, belli, görünür, meydanda olan.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Varlığında şek ve şübhe olmayan, her eserinde varlığına deliller, işâretler bulunan yüce Allah.
• Açık, görünen, dış görünüş, insanın dış görünüşü.
• Fıkıh usûlü ilminde; sevk edilmediği, kendisi için buyrulmadığı mânâ, açı

• Açık, âşikar.

• Görünen.

• Ortaya çıkan, görünen, zuhur eden. (Arapça)
• Belli, açık, aşikâr. (Arapça)
• Sanırım (Arapça)
• Görünüş, dış yüz. (Arapça)
• Zâhir olmak: Ortaya çıkmak, görünmek, zuhur etmek. (Arapça)

• Açık, görünür olan.

• Arka çıkan.