adalet-i izafiye / adâlet-i izafiye

• İzafi adalet veya adâlet-i nisbiye de denir. Küll'ün selâmeti için, cüz'ü feda eden adalet usulüdür.

hizfer

• (Çoğulu: Hazâfır) Taraf. Nâhiye.

i'tibari / i'tibarî

• (İtibarî) Hakiki kıymeti olmayıp kıymeti var kabul edilme. Farazî ve izafî olan. Varlığı, başka şeylere nisbet edilmesi halinde bilinen.

izafet-i maklub

• Ters çevrilmiş terkib. Muzaf-un ileyh ile muzafın yer değiştirmesi olup, böylece birleşik isim ve sıfatlar yapılır. Bu terkibler semâidir; işitilmekle öğrenilir, bir kaideye bağlı değildir. Her terkib bu şekle sokulmaz. Meselâ: Tâb-ı meh: Meh-tâb: Ay ışığı. Çeşm-i âhu: Ahu-çeşm: Ceylân gözlü. Nazar-

lezzet-i nisbiye

• İzafî, göreceli lezzet.

muzafun ileyh

• İsim tamlamasında (izâfet terkibinde) muzâfın (belirtenin) bağlı bulunduğu ismin hâli.Türkçede muzâf sonra gelir. "Evin kapısı" dediğimiz zaman, ev; muzâfun ileyh; kapı; muzâfdır.

muzafün ileyh

• Muzafın bağlı bulunduğu isim.

tevhin

• (Vehn. den) Zayıf kılmak, zâfiyete duçâr eylemek veya edilmek.
• Zayıfa nisbet etmek veya edilmek.

üzfur

• (Çoğulu: Ezfâr-Ezâfir) Tırnak.

za'fiyyet / ضعفيت

• Zayıflık, zafiyet. (Arapça)

zafair

• (Tekili: Zafire) Örülmüş saçlar.