alamet-i farika / alâmet-i farika / alâmet-i fârika

• Bir şeyi diğerinden ayırıcı işaret. Belirgin özellik.

• Ayırıcı işaret. Damga.

arazi-i emiriyye-i mevkufe / arâzi-i emiriyye-i mevkufe

• Huk: Sadece hazine menfaatleri veya tasarruf hakları veyahut ikisi de bir hayır cemiyetine ayırılan miri arazi.

bain / bâin

• Ayırıcı. Talâk-ı bâin.
• Tasavvuf'ta bir terim. İnsanlardan uzak olan.

bayin / bâyin

• (Beyn. den) Aralayıcı. Ayıran. Ayırıcı.

• Aralayıcı, ayıran, ayırıcı özellik.

• Aralayıcı, ayırıcı.

berkeşide

• Kınından çıkarılmış, sıyırılmış, çıkarılmış. (Farsça)
• Mc: İlerletilmiş, çekilip meydana getirilmiş. (Farsça)

bilatefrik / bilâtefrik / بلاتفریق

• Hiçbir ayırım gözetmeksizin. (Arapça)

ehl-i tasavvuf

• Tasavvuf ehli; kalbi dünyanın gelip geçici işlerinden ayırıp Allah sevgisi ile bağlayan tarikat ehli kimseler.

eşrem

• Burnu yirik.
• Üst dudağı yarık olan.

farika / fârika

• Ayırıcı özellik; birbirine benzememe özelliği.

• Ayırıcı özellik.

farıka / fârıka / فارقه

• Ayırıcı. (Arapça)

feşc

• Ayağını ayırıp apışmak.

firşat

• Genişlik, vüs'at.
• İki ayağının arasını ayırıp genişletmek.

hakem

• İki tarafın, hükmüne rızâ göstermek için seçtikleri kimse. Haklı ile haksızın ayrılmasında aracılık eden kimse.
• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından; hükmedici, hak ile bâtılı ayırıcı.

hakim / hâkim

• Haklı ve haksızı ayırıp, hak ve adâlet üzere hükmeden, karar veren.

• Galib. Haklı ve haksızı ayırıp hak ve adalet üzere hükmeden. Başkasını müdahale ettirmeden idare eden, Allah (C.C.)
• Memleketi idare eden.
• Mahkeme reisi. (Hâkim-i Hakikî, Hâkim-i Ezelî, Hâkim-i Mutlak, Hâkim-i Zülcelâl, Hâkim-i Lemyezel... gibi isimlerle, Cenab-ı Hakk'a âit ol

hassa-i farika

• Ayırıcı özellik. Vasf-ı fârık. Bir şeyi diğerinden ayıran hususiyet.

hassa-i mümeyyize

• Ayırıcı vasıf, belirgin özellik.

hatt-ı fasıl / hatt-ı fâsıl

• Ayırıcı çizgi, fasledici çizgi.

havbet

• (Havb) Açlık, hâcet, meskenet.
• Çayırı, otlağı olmayan kır yer.

ictisas

• Hayvanın, ağzı ile çayırı araştırarak otlaması.

ifhac

• Davarın ayaklarını ayırıp sağmak.

iltimasgerde

• İltimas edilen, kayırılan. (Farsça)

imtiyaz-ı mutlak

• Varlıklar arasında tam ve kusursuz ayırımın olması.

infal

• Ganimetten mal ayırıp verme.

insilah / insilâh

• Soyulma, sıyırılma.

intihab

• Seçmek. Ayırıp beğenmek. İhtiyar ve âmâde eylemek.
• Bir şey yerinden çıkmak.

islal

• (Sell. den) Kılıcı sıyırıp çıkarma.
• Verem etme, verem uğratma.

ism-i adl ve hakem

• Allah'ın haklıyı haksızdan ayırıp her hakkı yerine getirdiğini ve herbir şey hakkında adaletle küllî hüküm verdiğini bildiren isimleri.

istifraz

• Ayırıp tefrik etme.

istilal

• Sıyırıp çıkarma. Sıyrılıp çıkarılma.

istilal-i seyf

• Kılıcı kınından sıyırıp çıkarma.

izhar

• Açığa vurma. Meydana çıkarma.
• Göstermek. Zâhir ve âşikâre ettirmek.
• Yalandan gösteriş.
• Tecvidde, iki harfin arasını birbirinden ayırıp açarak ihfâsız, idgamsız olarak okumaya denir. Bu sıfatın harfleri Huruf-ı halk denilen harflerdir.

kadi / kadî

• Hâkim. Peygamber (A.S.M.) nâmına suçluyu ve suçsuzu ayırıp şeriatla hükmeden hâkim.
• Kaza eden.

kitab-ı mübin / kitâb-ı mübîn / كِتَابِ مُبِينْ

• İyiyi kötüden ayırıp açıklayan kitab, Ku'rân.

kuss ibn-i saide

• İslâmiyetten önce Arabistan'da yaşamış İyâd Kabilesinin ileri gelenlerinden, mühim hakikatlı bir şâirdir. Cârud gibi hakperesttir. Henüz Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm genç iken Suk-ı Ukaz panayırındaki hitabeti ile meşhurdur. Hitabesinde bir Hak Peygamber geleceğini ve onun en güzel bir d

lahb

• Sür'atle gitmek.
• Eti kemikten ayırıp soymak.

mefruz / mefrûz / مفروز

• Ayırılmış. (Arapça)

mi'zal

• (Çoğulu: Meâzil) Zayıf ahmak adam.
• Silâhsız kimse.
• Davarını halktan ayırıp uzak yerlerde otlatan kimse.

müferrik

• (Fark. dan) Ayıran, tefrik eden, ayırıcı.

müftac

• Bevletmek için iki ayağını ayırıp duran deve.

muhassıs

• Tahsis edici, ayırıcı, bir tarafa ait kılıcı.

mültemes

• (Çoğulu: Mültemesât) (Lems. den) Kayırılan, iltimaslı.

mültemesat / mültemesât

• (Tekili: Mültemes) Kayırılanlar, mültemesler, iltimaslılar.

mutasavvıf

• Tasavvuf ehli olan, kalbi dünyanın gelip geçici işlerinden ayırıp Allah sevgisi ile bağlayan tarikat ehli kimse.

neşş

• Kaynamak, galeyan.
• Her nesnenin yarısı.
• Davarın tezce derisini yüzüp etinden ayırıp çıkarmak.
• Yirmi dirhem.
• Karıştırmak.

nez' edilmek

• Ayırılmak, çekip atılmak, sökülmek. (Arapça - Türkçe)

retl

• (Diş) seyrek olmak.
• Bir şeyi okurken her kelimenin arasını ayırıp açıklamak.

sarf

• (Çoğulu: Süruf) Harcama, masraf, gider.
• Fazl.
• Hile.
• Men etme. Bir kimseyi yolundan ve işinden ayırıp başka tarafa yöneltme.
• Farz.
• Gr: Bir lisanı meydana getiren kelimelerin değişmesinden, birbirinden türemesinden bahseden ilim şubesi. Kelime bilgisi. K

tahsis / تخصيص

• Özgü kılma, ayırma. (Arapça)
• Tahsis edilmek: Ayırılmak. (Arapça)
• Tahsis etmek: Ayırmak. (Arapça)

tahsis edici

• Ayırıcı, bir tarafa ait kılıcı.

tarafdari / tarafdarî

• Kayırıcılık, taraftarlık. (Farsça)

tasavvuf

• Kalbi dünyanın fâni işlerinden ayırıp Allah (C.C.) sevgisi ile bağlamak. Tarikat ehli olmak.

tefrik / tefrîk / تفریق

• Ayırma, ayırdetme. (Arapça)
• Tefrîk edilmek: Ayırılmak, ayırt edilmek. (Arapça)
• Tefrîk etmek: Ayırmak, ayırt etmek. (Arapça)
• Tefrîk olunmak: Ayrılmak. (Arapça)

tefrik edici

• Ayırıcı.

teslil

• (Sell. den) Sıyırıp çekme.
• Verem etme.

tevzi'

• Dağıtmak. Herkesin hisselerini ayırıp vermek. Pay ederek dağıtmak.

üksum

• Çimenlik yer. Çayırı bol ve güzel olan bahçe.

ükule

• Sürüden ayırıp beslenilen koyun.

vasvas

• (Çoğulu: Vesâvis) Perdede göz ayırımı miktarı olan delik.

virat

• Zekât vermek korkusundan hile edip bir yere toplanmış koyunlarını ayırıp dağıtmak veya perâkende koyunlarını bir yere toplamak.

zekat / zekât

• İslâm'ın beş şartından biri. Dînen zengin sayılan müslümanın nisab miktârındaki zekat malının belli zamanda belli miktârını zekat niyeti ile ayırıp emr edilen müslümanlara vermesi.