ahlaf / ahlâf

• Halefler. Sonra gelenler. Zürriyetler. Evvelkilerin yerine geçenler. Nesil. Evlâdın evlâdları. Nesl-i âti.

• Halefler, öncekilerin yerine geçenler.

bedel

• Bir şeyin yerini tutan, yerine geçen; başkasının yerine iş yapan kimse.

• Değer, kıymet.
• Başkasının parası ile onun yerine hacca giden kimse yerine geçen.

bedel-i rakabe

• Huk: Kölenin sahibi tarafından azad edilmesi için, şahsı yerine geçen kıymeti veya nefsi karşılığında vermeyi kabullendiği ıtk veya kitabet akçesi.

beyhaki / beyhakî

• (Hi: 384-458) Büyük hadis ve fıkıh âlimlerinden olup asıl adı Ebubekir Ahmed bin Hüseyn'dir. İmam-ı Şâfii mezhebinde sözü sened yerine geçen büyük bir hadis âlimidir. Kendisi gibi daha birçok faziletli âlimler yetiştiren Beyhak bölgesinin Hüsrevcurd köyündendir. "Kitab-ün Nusus-uş-Şafiî" ile "Kitab-

canişin

• Birinin yerine geçen, birinin yerine vekâlet eden. Vekil.

cay-nişin

• Yer tutan. Birinin yerine geçen. (Farsça)

caynişin / câynişîn / جاینشين

• Birinin yerine geçen, halef. (Farsça)

direktuvar

• Fransız ihtilâlinin üçüncü yılında Konvansiyon'un yerine geçen idare şekli. (Fransızca)

halef / خلف / خَلَفْ

• Bir meslek veya konumda öncekilerin yerine geçenler.

• Birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse, ardıl.

• Birinin yerine geçen.

• Evlat, oğul. (Arapça)
• Halef, yerine geçen, arkadan gelen (Arapça)

• Birinin yerine geçen.

halif

• İki dağ arasındaki yol.
• Eski elbise.
• Arkadan gelen. Sonradan gelen. Birinin yerine geçen.

halife / halîfe

• Öncekinin yerine geçen.
• Fık: İlâhî, yâni şer'î hükümlerin tatbik ve icrası için Peygamber'e (A.S.M.) vekil olan zât. İmam. İmamet-i kübra. (Namazda imama uyan cemaat gibi, halifeye de şer'î emirlerde öylece itaat edilir. Halifede aranan dört şart: İlim, adalet, kifayet, a'zâ ve havâs

• Birinin yerine geçen.
• Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) vekîlî ve yeryüzündeki bütün müslümanların reîsi (başı).
• Bir tasavvuf büyüğünün yetiştirip, hayâtında veya vefâtından sonra insanları terbiye etmek ve talebe yetiştirmekle vazîfelendirdiği talebesi.

• Öncekinin yerine geçen, Peygamberimizin vekili.

hayrulhalef / خَيْرُ الْخَلَفْ

• Birinin yerine geçen hayırlı kimse.

kaim / kâim / قائم

• Ayakta. (Arapça)
• Yerine geçen. (Arapça)
• Dik. (Arapça)
• Kâim olmak: Yerine geçmek. (Arapça)

kaim-makam

• Birinin yerine geçen. Kaymakam. Bir kazayı (İlçe) idâre eden memur. Osmanlılarda, binbaşı ile miralay arasındaki askeri rütbe. Yarbay.

kaimmakam / kâimmakam / قائم مقام

• Kaymakam. (Arapça)
• Yerine geçen. (Arapça)

mübteda

• Baş taraf, başlangıç. Baş.
• Gr: Cümlenin birinci kısmı. Arabçada isim cümlesinde fâilin bulunduğu kısım. Bu, isimden veya isim yerine geçen fiilden de olabilir.

mütebadil

• (Bedel. den) Birbirinin yerine geçen, tebâdül eden.
• Nöbetle değişen.

mütevelli

• (Vely. den) Birinin yerine geçen.
• Bir vakfın idaresine memur edilmiş kimse.

naib / nâib / نَائِبْ

• (Nevb. den) Vekil, birinin yerine geçen.
• Şeriat hâkimi olan kadı vekili.
• Nöbet bekleyen.

• Vekil, birinin yerine geçen.

• Birinin yerine geçen, vekil.

• Vekil, yerine geçen.

osmanlı

• Osmanlı Devleti teb'asından olan.
• Anadolu Selçuklu Devleti'nin Bizans sınırındaki Beyliğin reisi olan Ertuğrul Bey'in vefatından sonra, Mi: 1288'de yerine geçen Osman Beyin kurduğu devlete mensup olan.

postnişin

• Posta oturan. Daha evvelkinin yerine geçen.

zamair-i şahsiyye

• Şahıs zamirleri. " Ben, sen, o" gibi isim yerine geçen kelimeler.