abt

• Deveyi ve koyunu hastalanmadan sağ iken boğazlamak.
• Kazılmamış yeri kazmak.
• Yarmak.

akk

• (Çoğulu: Ukuk) Serkeşlik. Anaya, babaya itaatsizlik.
• Yarmak.
• (Koyun) kuzularken ölmek.

azk

• Yarmak.
• Sürmek.

ba'c

• Karına dürtmek, karın yarmak.

bad'

• Kesmek. Yarmak.
• Suya kanmak.

bahr

• (Çoğulu: Bihâr - Ebhâr - Ebhur - Buhur) Deniz.
• Âlim. Çok bilen.
• Büyük göl veya nehir.
• Yarmak, yırtmak.
• Çok yürüyen at.
• İyi kimse.
• Deve hastalığı.
• Aruzda aslî bir vezinle ondan tevellüd eden vezinler mecmuası.

becc

• Yarmak.
• Vurmak.

besk

• Yırtmak.
• Yarmak ve ayırmak.

bezg

• Yarmak, şakk.
• Neşter vurmak.

darc

• Yarmak, şakk.

demg

• Başı, dimağa erişinceye kadar yarmak. Dimağa vurmak.
• Güneşin sıcaklığı dimağa tesir etmek.

fars

• Yarmak.
• Yırtmak.
• Kesmek.

fat'e

• Vurmak.
• Yarmak.
• Cimâ etmek.
• Yere vurmak.

fatr

• Bir şeye başlamak.
• İcab eylemek.
• Yarık, çatlak.
• Yarmak.
• Yaratmak.
• Oruç tutanın orucunu açması.

fazc

• Yarmak.
• Saç dibinin terlemesi.

fazh

• (Faziha-Fazâha) Rüsvaylık, rezillik.
• Yarmak.

fe'v

• Yarmak.
• Koparmak.
• İki dağ aralığı.

fedg

• Baş yarmak.

fel'

• Yarmak.

felh

• (Çoğulu: Füluh) Yarmak, şakk.
• Kesmek.

felk

• Yarmak, şakk.

fetur

• Oruç açacak nesne.
• Yaratmak.
• Yarmak.
• İki parmağıyla kaşımak.

fezr

• Yarmak.
• Ayırmak.
• Bozup feshetmek.

hadd

• Yol.
• İnsan cemaatı.
• Bir şeye tesir ederek iz bırakmak.
• Yanak, yüz, vecih.
• Yeri kazmak, yeri yarmak.

har'

• Yarmak.

harb

• (Çoğulu: Hırbân) Toy kuşunun erkeği.
• Yarmak.
• "Delmek" mânasına mastar.

harbak

• Yarmak.
• Kat'etmek, kesmek.
• İfsad etmek, bozmak.
• Deva, ilâç.

hark ve iltiyam

• Yarmak ve yapıştırmak. Yırtılmak ve iyileşmek.

harr

• Yarmak.

hars

• Yarmak, yırtmak.

• Tarla sürmek.
• Yarmak.
• Ekin, kültür.

herd

• Deve kuşunun dişisi.
• Yarmak.
• Kat'etmek, kesmek.

hetr

• Bunama, alıklaşma. Ateh getirme, ihtiyarlıktan çocuk gibi olma.
• Sersemleşme, aptallaşma.
• Birisini kötüleme.
• Acib emir.
• Zahmet, meşakkat.
• Enine yarmak.

i'lem eyyühe'l-aziz" notekey

• 'Bil ey aziz, saygıdeğer kardeşim!' mânâsında muhatabı uyarmak ve dikkatini çekmek için kullanılan bir ifade.

ifra'

• Kesmek.
• Yarmak.

ihtar / ihtâr / اخطار

• Uyarı, hatırlatma. (Arapça)
• İhtâr edilmek: Uyarılmak, hatırlatılmak. (Arapça)
• İhtâr etmek: Uyarmak, hatırlatmak. (Arapça)

ihtar etmek

• Hatırlatmak, uyarmak.

ikaz / îkâz / ایقاظ

• Uyandırma. (Arapça)
• Uyarma. (Arapça)
• Îkâz edilmek: Uyarılmak. (Arapça)
• Îkâz etmek: Uyarmak. (Arapça)

ikaz etmek

• Uyarmak.

kahz

• (Ok atmak.
• Sıçramak.
• Yarmak.

kama

• İki tarafı keskin, ucu sivri ve enli bıçak.
• Duvara veya keresteye çakılan büyük tahta çivi.
• Ağaç, kütük ve sâireyi yarmak için kullanılan ucu ince, arka tarafı kalın ağaç veya demir takoz.

mahr

• (Çoğulu: Mevâhır) Yarmak.
• Yükseltmek.
• Rüzgârın çıkardığı gürültü.

makk

• Yarmak.

mezabi / mezabî

• Yer yarmak, kazmak.

müşareme

• Birbirinin başını yarmak.
• Hediyeleşmek, atâ etmek.

nakf

• (Çoğulu: Nuküf-Enkâf) Başı dimağından yarmak.
• Bakış, nazar.

nakh

• Başı dimağından yarmak.

remg

• Bâtıl etmek.
• Baş yarmak.

şaab

• Ayrılmak.
• Yarmak.

sad'

• Yarılmak, yarmak.
• Kesmek, kat'etmek.
• Göstermek. İzhar etmek.
• Beyân ve meyl etmek, açıklamak.

sada'

• Kasd ve teveccüh eyleme.
• Bir şeyi âşikâre söylemek.
• Mevkiine tevcih ve isabet ettirmek.
• Kat'etmek.
• İzhar ve beyan etmek.
• Yarık ve çatlak. Bir şeyi ikiye yarmak.

şark

• Doğu. Güneşin doğduğu taraf.
• Güneş ve güneşin aydınlığı.
• Yarmak.
• Parıldamak.
• Avrupa kültürünün dışında kalan müslüman ülkeleri.

şatbe

• (Çoğulu: Şütab-Şütub) Hurma ağacının budağı.
• Yaş ekin yaprağı.
• Yarmak.
• Kesmek.
• Uzun boylu kadın.

savh

• Yarmak.
• Ayırmak.
• İşitmek, duymak.

şedh

• Baş yarmak.
• Kırmak.
• Atın yüzünde beyazlığın çok olması.

şekk

• (Çoğulu: Şükuk) Şüphe, zan. Bir şeyin varlığı ile yokluğu arasında tereddüt etmek.
• Lüzum.
• Yarmak.
• Yapışmak.

sel'

• Baş yarmak.

sel'a

• Hıyarcık hastalığı.
• Yarmak.

sela'

• Bir acı ağaç.
• Medine'de bir dağ.
• Yarmak. Parçalamak.
• Ayak yarığı. (Bu mânâya Çoğulu: Sülu)

selg

• Ayırmak.
• Yarmak.

sema'

• Yağlı yemek yedirmek.
• Baş yarmak.
• Ekmeği terid etmek.
• Sakalı boyamak.

semg

• Yarmak.

şer'ab

• Uzun.
• Uzununa kesmek. Uzunlamasına yarmak.

şerh

• Her nesnenin evveli.
• Her sene yeni doğan deve yavruları.
• Yiğitlik.
• Yarmak.

• Yarmak, açmak, açıklamak; bir kitâbın metnini kelime kelime açıklayıp îzâh etmek.

şerm

• Yarmak.
• Atâ etmek, hediye vermek.

şerşere

• Ateş üstüne koyunca cızlayıp ötmek.
• Yarmak.
• Kesmek.
• Meta, mal mülk.
• Ağırlık. (Bu mânâya Çoğulu: Şerâşir)

şikaf / şikâf

• (Şikâften: "Yarmak" mastarından) Yarık, yırtık, çatlak. (Farsça)
• Kelime sonuna gelerek "yırtıcı, yırtan" mânâsına kullanılır. Meselâ: Ciğer-şikâf : Ciğer parçalayan. (Farsça)

şilak

• Cima etmek.
• Vurmak.
• Kulağı uzunlamasına yarmak.

tahrim

• Yarmak. Pâre pâre kesmek, parçalamak.

takli'

• (Kal'. den) Yarmak.
• Mübalâğa ile koparmak. Kökünden söküp koparmak.

tasdi'

• Rahatsız etmek. Sıkmak. Baş ağrıtmak.
• Yarmak.
• Perâkende etmek, dağıtmak.

tefcir

• Yerden su kaynatıp akıtma.
• Drenaj, oluk vs. gibi su yolları yaparak, bir yerde birikmiş olan suları akıtma işi.
• Yarmak.

tefkıye

• Yarmak.
• Göz çıkarmak.

teflik

• Yarmak.

teflil

• Gedik açmak, yarmak.

teftih

• (Çoğulu: Teftihât) (Feth. den) Açmak.
• Bırakmak.
• Yarmak, yardırmak.
• Geğirmek.

tekevvük

• Baş yarmak.
• Basmak.

tenbih / tenbîh / تنبيه

• Uyandırma. (Arapça)
• Uyarı, tembih. (Arapça)
• Tenbîh edilmek: (Arapça)
• Uyandırılmak. (Arapça)
• Uyarılmak, tembihlenmek. (Arapça)
• Tenbîh etmek: Uyarmak, tembihlemek. (Arapça)

teşdih

• Baş yarmak.

teşkik

• (Şakk. dan) Parça parça yarma. İkiye ayırma. Yarmak.

tesli'

• Yarmak.

teşrim

• Yarmak.
• Yırtmak.

tezabüh

• Bir karış miktarı yeri yarmak.
• Birbirini boğazlamak.