abel

• (Çoğulu: Abâl) Yassı ve enli yaprak.

akkub

• Devenin çok yediği yassı yapraklı bir dikenli ot.

aşı

• Birşeyden alınıp diğer birşeye aktarılan madde.
• Çeşitli tehlikeli hastalıkların önünü almak için aşılanan madde.
• Yabani veya cinsi âdi bir ağaca, cinsine yakın diğer iyi bir ağaçtan vurulan kalem veya yaprak aşısı.

asife

• Buğday ve arpa başağını örten yapraklar.

begonya

• Etli ve güzel renkli yaprakları olan bir süs bitkisi. (Fransızca)

ber

• Üzere, üzerine, yukarı mânasına (ve Arabçadaki "Alâ" yerine edat-ı isti'lâdır) (Farsça)
• Göğüs, sine, bağır, sadır. (Farsça)
• Fayda. (Farsça)
• Hamil. (Farsça)
• Hıfz. (Farsça)
• Yan. (Farsça)
• Taraf. (Farsça)
• Nâkil. Götürücü. (Farsça)
• Meyve. (Farsça)
• Yaprak. Varak. (Farsça)
• Meme. (Farsça)
• Genç kadın. (Farsça)
• E (Farsça)

berg / برگ

• Yaprak. (Farsça)
• Azık. (Farsça)
• Azm, kasd. (Farsça)
• Hazırlık. Mal, mülk. (Farsça)
• İntizam-ı hal. (Farsça)
• Serencam. (Farsça)

• Yaprak. (Farsça)

berg-i sebz

• Hediye.
• Yeşil yaprak.

berg-riz

• Yaprak döken. Sonbahar, güz. (Farsça)

berk

• Yaprak. (Farsça)

çelenk

• Eskiden kadınların süs için başlarına taktıkları mücevher veya madenlerden yapılmış sorguç. Halka şeklinde çiçek veya yapraklı dal demeti. (Cenazelere çelenk göndermek İslâm âdeti değildir, israftır.) (Farsça)

cüsale

• Sonbaharda dökülen yapraklar.

deles

• Karanlık.
• Yaz sonunda yapraklanır bir ot.
• Bir şeyi gizlemek.

dels

• Karanlık, zulmet.
• Bir şeyi saklamak, gizlemek.
• Sonbaharda yapraklanan bir ot çeşiti.

derma'

• Topuğu belli olmayan, şişman kadın.
• Tavşan.
• Kırmızı yapraklı bir acı ot.

duh

• Çorak, otsuz ve çıplak arazi. (Farsça)
• Tüysüz, çıplak yüz ve baş. Köse ve dazlak. (Farsça)
• Yapraksız ve meyvasız ağaç. (Farsça)
• Hasırotu. (Farsça)

emalic

• (Tekili: Ümluc) Fidanlar, yapraklar, uzun yapraklı otlar.

evrak / evrâk / اَوْرَاقْ

• Yapraklar.

• (Tekili: Vakar) Sahifeler. Yapraklar.

• Yapraklar, kağıtlar, belgeler.

• Yapraklar.

feylekus

• Fil kulağı dedikleri büyük yassı yapraklı ot.

foya

• İtl. Gizli oyun, hile. Göz boyacılığı, sahtekârlık.
• Elmasların yuvalarında yatağına konulan ince madeni yaprak.

galfak

• Geniş, vâsi.
• Yumuşak.
• Su içinde yetişen yassı yapraklı bir ot.
• Kurbağa yosunu.

gayna

• Yaprakları çok olan yaş ağaç.

gazel

• Tek kişinin özel bir ahenkle okuduğu manzume. (Aşk ve nefis gibi hislere ait olup, anlamı dine aykırı olursa ve kadın sesi ile câiz değildir.)
• Edb: Klâsik şark şiirlerinin en çok kullanılan ve (5-15) beyitlik şekil.
• Sonbaharda ağaç üzerinde kuruyan yapraklar.
• Ceylân.<

gusa'

• Sel köpüklerine karışmış çürük ağaç yaprakları tortusu, köpüğü.

haraşif

• (Tekili: Harşef) Balık pulları. Pul pul olan şeyler.
• Yaprakları balık puluna benzeyen bitkiler.

hardal

• Çok küçük tohumları olan ve yaprakları yenen bir nebat ismi. Döğülerek macun haline getirilir ve sofrada iştah açmak için kullanılır.

hart

• El ile ağacın yaprağını sağmak.
• Ağaç kabuğu soymak, yaprak toplamak.
• Nikâh.

hazandide

• Güz mevsimini görmüş, yaprakları sararmış solmuş. (Farsça)

hedeb

• Ensiz, uzun ve ince yaprak.
• Servi yaprağı.

hemheme

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.
• Aslan bağırması.
• Deve sesi.

• Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler.

• Rüzgârın tesiriyle çıkan yaprak sesi.

hevheve

• Ağacın yapraklarının rüzgâr esmesi ile çıkardığı sesler. (Farsça)

• Yaprakların sesleri.

hevheve-i yaprak / هَوْهَوَۀِ يَاپْرَاقْ

• Yaprakların rüzgarın esmesiyle çıkardığı ses.

hüddab

• Ensiz, ince, uzun yaprak.

hudud

• (Tekili: Hadd) Yanaklar.
• Cemâatler.
• Yeri kazmalar. Yeri yarık etmeler.
• Çiçek yaprakları.

ıhdılal

• Yaş olmak, ıslanmak.
• Ağacın budak ve yapraklarının çok olması.

inhişaş-ı evrak

• Yaprakların hışırtısı.

insaf

• Yaprak yaprak olma, lime lime olup dağılma.

iras

• (Ağaç) yapraklanma.
• Yosun olma.

irbaş

• Ağacın yeşillenip yapraklanması.

ısfirar-ı evrak

• Yaprakların sararması.

ıtr

• Hoş ve güzel koku. Güzel kokulu şey.
• Yaprakları güzel kokulu bir bitki.

kaide

• Esas, temel.
• Usul, nizam, kural.
• Taban.
• Ayaklık.
• Yaprakların köke birleştiği yer.

karmele

• Yapraksız küçük ağaç.

katmer

• t. Bir şeyin kat kat olması.
• Çok yapraklı oluşu. (Gülün, çiçeğin, böreğin, elbisenin kat kat olduğu gibi.)

kitab-ı avrupa sahaifi / kitab-ı avrupa sahâifi

• Avrupa kitabının sayfaları; Avrupa tarihinin yaprakları.

kunabe

• Toplu yapraklar (Buğdayın başı onun içinde olur.)

lacin

• Ağaçtan dökülen yaprak.
• Ağaçtan yaprak indirme.

lecin

• Ağaçtan yaprak dökmek.

lifafe

• (Çoğulu: Lefâif) Sargı.
• Kefen. Ölünün sarıldığı bez katlarının herbiri.
• Bazı çiçeklerin etrafını çeviren değişik yapraklar.

lüffah

• Kokulu geniş yapraklı bir ot.

merek

• Köy evlerinin yanında ot, saman ve yaprak gibi şeylerin ve umumiyetle hayvan yiyeceklerinin muhafazasına mahsus kârgir veya kerpiçten yapılmış bina. Samanlık.

mıhbat

• Davar için ağaçtan yaprak dökmekte kullanılan sopa.

mihver-i nebat

• Kök, gövde ve yaprakların tamamı.

müteverrık

• Yapraklı. Yapraklanan.

nacir

• Ağaçlarda yaprak saplarının dibindeki filiz.

nahil

• Hurma ağaçları, hurmalık.
• Hurma ağacı.
• Balmumundan yapılan ağaç, yapraklı dal ve yemiş taklidi işlere denir ki, sathı altın ve gümüş yapraklarla süslenerek, eskiden gelin giderken önünde alayla götürülür ve gelin odalarına süs olarak konurdu.

nefaz

• Ağaçtan kendi düşen yemiş ve yaprak.

nergis

• (Nerges - Nercis) İri papatya biçiminde ortası yeşil veya sarı, yaprakları gri ve sarı bir çiçek. Suyu, uyuşturucudur. Mahmur bakışı andırır.

pervaze

• Kır gezisi için hazırlanan yemek. (Farsça)
• Altun ve gümüş yaprakların kırıntısı. (Farsça)

sad-berk

• Yüz yaprak.

sadberk

• Yüz yapraklı, katmerli.

şiraze

• Kitap ciltlerinin iki ucuna konulan ve yaprakları muntazam tutan, ibrişimden örülmüş ince şerit. (Farsça)
• Pehlivan kispetinin paçası. (Farsça)
• Mc: Düzen, nizam, esas. (Farsça)

tabaka

• Kat. Katmer.
• Sınıf, topluluk.
• Sigara paketi.
• Bir veya iki yapraklı kâğıt.

tasaffuh

• Yaprak yaprak olma.
• Levha biçiminde olma, levha hâline konulma.

tasfih

• (Safh. dan) (Çoğulu: Tasfihât) Alkışlama, el çırpma.
• Yaprak yapma.
• Tağyir etme, değiştirme.

tefarik

• Büyük yapraklı ve beyaz çiçekli bir bitki; bir koku ismi.

teverruk

• (Çoğulu: Teverrukat) (Varak. dan) Yapraklanma.

tevrik

• Ağacın yapraklanması.

ümluc

• Yaprak.
• Selvi yaprağına benzer uzun, karışık bir ot.

uşere

• (Çoğulu: Uşur-Uşerat) Sütleğen cinsinden dikenli, yassı yapraklı ağaç.

varak / ورق

• Yaprak.

• Yaprak. (Arapça)
• Kağıt. (Arapça)
• Plaka. (Arapça)

varak-pare / varak-pâre

• Yaprak parçası, kağıt parçası.

varak-pare-i fazılane / varak-pâre-i fâzılâne

• Sizin çok değerli yaprak parçanız, kağıt parçanız.

varaka / ورقه

• Yaprak, kâğıt parçası.

• Tek yaprak hâlindeki kâğıt.
• Nebât yaprağı. Maden yaprağı. Kitap yaprağı.
• Hasis kimse.
• Peygamberimize (A.S.M.) ilk vahyin geldiği sırada Hz. Hatice vâlidemizin (R.A.) hâdiseyi kendisine bildirdiği ve o zamanın meşhur bir âlimi olan Varaka İbn-i Nevfel'in adı.

• Belge. (Arapça)
• Bir yaprak. (Arapça)

varaki / varakî

• Yaprakla ilgili.
• Yaprak biçiminde.

varakpare

• Kâğıt parçası. (Farsça)
• Küçük yaprak. Yaprak parçası. (Farsça)
• Ehemmiyetsiz yazı, tezkere. (Farsça)

vehf

• Bitkinin yapraklanması. Uzama. Çoğalma, artma.

verik / verîk

• Gür sakallı adam.
• Sık yapraklı ağaç.

vırak

• (Tekili: Varak) Yapraklar.