ahmed-i faruki / ahmed-i fârukî

• (Hi. 971-1034) (İmam-ı Rabbanî) Hz. Ömer (R.A.) ahfadından olduğundan Fârukî denilmiştir. Kendisi demiştir ki: "Hakaik-i imaniyeden bir mes'elenin inkişafını, binler ezvak ve mevâcid ve kerâmata tercih ederim." Hem demiş ki: "Bütün tarikatların nokta-i müntehası hakaik-i imâniyenin vuzuh ve inkişâfı

duha

• Kuşluk vakti.
• Güneş.
• Vuzuh ve beyan.
• Kur'ân-ı Kerim'in 93. Suresinin adı. Vedduhâ da denir.

eblec

• Açık kaşlı.
• Mc: Nurlu, parlak, vuzuhlu.

fasl-ı hitab / fasl-ı hitâb

• İki söz arasını ayıran kelime veya isimlerden biri. Önsözden sonra asıl maksada giriş.
• Fık: Şahitlerin gösterdiği delil veya yeminlerinden sonra hâkimin hükmetmesi.
• Hakkı bâtıldan ayırarak, nizaı ayırt edip kesmek ve halletmek. Herşeyi kemal-i vüzuh ile fasledip hakikatını gö

mutavazzıh

• (Vuzuh. dan) Açıklanan, açık olan, tavazzuh eden.

mütevazzıh

• (Vüzuh. dan) Açıklanan, tevazzuh eden, açıklık peyda eden.

muvazzih

• (Vuzuh. dan) Açıklıyan, izah eden.

tavazzuh

• Açıklanmak. Aydınlanmak. Kesb-i vuzuh etmek.
• Ruşenlik ve ayânlık peyda etmek.

vazıh / vâzıh

• Açık, ayan, âşikâr. Besbelli. Kapalı olmayan.
• Edb: Vuzuhlu söz. Bir okunuşta mânâsı anlaşılacak ifâde.

vazih / vazîh

• (Vuzuh. dan) Meydanda, apaçık.