iham / îhâm

• Vehme düşürmek, vehimlendirmek.
• Edb: İki mânaya gelen bir kelimeden en az kullanılan mânayı bilerek kullanmak.

• Vehme düşürme.

kavs-ı mevhume / kavs-ı mevhûme

• Vehmedilen, varsayılan yay; sanal yay.

mevhum / mevhûm / موهوم

• Vehmedilmiş, asılsız, kuruntuya dayalı. (Arapça)

teşbih

• (Çoğulu: Teşbihât) Benzetmek, benzetilmek. Benzetiş. Bir vasıfta vehmetmek.
• Edb: Aralarında maddi veya mânevi bir münasebet bulunan iki şeyi birbirine benzetmek san'atı.

tevhim

• (Çoğulu: Tevhimât) (Vehm. den) Vehme düşürme. Vehimlendirme.

vahim

• (Vehm. den) Vehmeden, kuran, kuruntulu.

vehmetmek

• Vehme kapılmak, kuruntulanmak.

vehmi / vehmî

• Olmadığı halde var zannederek. Düşünmeye, vehme dair, vehme ait.