a'sab-ı muharrike / a'sâb-ı muharrike

• Hissi, duyguyu vücuttaki haber merkezine bildiren sinirler. Hareket ettirici sinirler.

agyed

• Uykucu, tenbel.
• Esmer vücutlu.
• Nazik derili.

ahşa'

• (Tekili: Haşâ) Vücuttaki bağırsak, ciğer gibi organlar.
• Mahaller, bölgeler, cihetler.

ajeh

• Vücutta çıkan pürtüklü küçük ur. (Farsça)

akıntı

• Bir sıvı cismin mütemadiyen hareketi, akış.
• Nehir veya deniz suyunun bir tarafa doğru cereyanı.
• Bazı hastalıklarda vücuttaki bir delikten cerahat akması.

alam-ı cismani / âlâm-ı cismanî

• Vücutların acı çekmesi.

anestezi

• yun.Tıb: Bütün vücutta veya vücudun bir kısmında hislerin az veya çok miktarda kaybı.

araz

• İşaret, alâmet.
• Tesadüf.
• Kaza, felaket.
• Kendi kendine vücut bulmayıp başka bir cevherle meydana gelen hal ve keyfiyet.

aşşe

• Yaprağı uzun ve ince olan hurma ağacı.
• Zayıf vücutlu, uzun boylu kadın.

atnab

• (Tekili: Tınâb) Çadır ipleri.
• Ağaç kökleri.
• Tıb : Vücuttaki sinirler.

aytemus / aytemûs

• (Çoğulu: Atâmıs) Bütün vücut organları yerli yerince ve tam olarak yaratılmış olan.

aza-yı beden / âzâ-yı beden

• Vücut organları.

azeh

• Vücutta çıkan siğil. (Farsça)

bad-dar

• Mağrur, kibirli. (Farsça)
• Divane, deli. (Farsça)
• İri vücut, şişman. (Farsça)
• Hiç bir işle alâkası bulunmayan kişi. (Farsça)

badin

• Şişman, bedeni büyük, iri vücutlu.

baras

• Tedavi edilmesi mümkün olmayan ve vücutta beyaz lekeler meydana getiren bir hastalık.

beden

• (Çoğulu: Ebdân) Gövde, vücut, ten.
• Vücudun kol, bacak ve baş gibi ayrıca kısımlarından başka diğer merkezi kısmı.
• Ağacın dal ve budaktan başka olan kısmı, kütük.
• Kale bedeni.

bedenen / بدنا

• Vücutça. Beden ile.

• Vücutça. (Arapça)

behkele

• Nârin vücutlu kız, sevgili.

besr

• (Besere) (Çoğulu: Besûr) Vücutta çıkan bir çeşit ufak sivilce.

biyoelektrik

• Canlı varlıkların vücutlarında yaratılmış olan elektrik. (Bu elektriğin varlığı, hususi âletlerle anlaşılır)

bünye

• Bir şeyin vücut yapısı. Vücut, beden. Fıtrat.
• Şekil, tarz, sûret.

çeçek

• Gül. Çiçek. (Farsça)
• Gönül. (Farsça)
• Çiçek hastalığı. (Farsça)
• Vücutda çıkan ben. (Farsça)

cederi / cederî

• Vücutta çıkan çiçek hastalığı.

cesed

• Ten, gövde, vücut, beden. Ruhsuz vücud.

• Ceset, cansız vücut.

cesed-i hayvani / cesed-i hayvânî

• Canlı beden, cesed, vücut.

cesed-i misali / cesed-i misalî

• Maddi yapısı olmayan vücut, misalî beden.

cirman

• Organlarla birlikte vücut.

cism / جسم

• Cisim, madde. (Arapça)
• Vücut, beden. (Arapça)

cism-i vücud

• Vücut cismi, şekli.

cismani / cismanî

• (Cismaniye) Bedene mensub, vücutla alâkalı.
• Mânevi ve ruhani karşılığı. Maddi ve cisimli olmak.

cismaniyet / cismâniyet

• Bedenle, maddî vücutla ilgili oluş.

cismen

• Cisim itibariyle, cisim olarak. Vücutça, bedence.

cürde

• Çorak bölge.
• Çıplak vücut.
• Atlı asker.

dahamet / dahâmet

• İrilik, kocamanlık, kabalık, vücutça büyük olmaklık.
• Tıb: Hipertrophie.

darir

• (Çoğulu: Edirrâ) Kör, a'mâ.
• Nefis.
• Cismin bakiyyesi.
• İri vücutlu fakir kişi.

duhseman

• Kara yağız, iri vücutlu adam.

ecsam / ecsâm / اجسام

• Cisimler. (Arapça)
• Vücutlar. (Arapça)

ecza-yı asliye / eczâ-yı asliye

• Asıl parçalar; vücuttaki el, ayak, göz gibi.

ejah

• Vücutta ve bilhassa ellerde çıkan ufak urlar, siğil, sivilce. (Farsça)

emin / emîn

• Kendisine güvenilen.
• Peygamber efendimizin lakabı. Peygamber olduğu bildirilmeden önce de, Kureyş kabîlesi Resûlullah'a sallallahü aleyhi ve sellem çok güvenir, inanır ve; "Muhammed-ül-emîn" derlerdi.
• Vücuttaki bütün âzâlarını İslâmiyete uygun şekilde ve uygun yerlerde kullan

emled

• En genç, çok körpe ve nazik vücut veya dal (Müennesi: Meldâ)

endam

• Vücut, beden, boy pos.

erdan / erdân

• "Beden"in çoğulu. Cisimler, vücutlar, gövdeler.

evsal

• (Tekili: Vasl) Vücuttaki mafsallar, oynaklar.

evşaz

• Yardımcılar, tarafdarlar. Aşağılık ve ayak takımı olan kişiler.
• Vücuttaki mafsallar, oynak yerler.

fevga'

• İri vücutlu, şişman kadın.

gülten / گل تن

• Gül gibi lâtif ve nâzik vücutlu. (Farsça)

• Gül vücutlu. (Farsça)

gürbüz

• Yaşından fazla gösterişli, serpilmiş, vücutlu, genç irisi. (Farsça)
• Cerbezeli. (Farsça)
• Anlayışlı. İdrakli. (Farsça)
• Kahraman, yiğit. (Farsça)

habat

• Vücuttaki bir yara iyileştikten veya vücuda bir sopa ile vurulduktan sonra bedende kalan iz.
• Davarın çok yemekten dolayı karnının şişmesi.

hadebe

• Kambur, yumru.
• Vücuttaki kamburluk.

hadr

• Evmek, acele etmek.
• Vücutta bir organın şişip yumrulaşması.
• Men etmek, engel olmak.
• Saçak bükmek.

hararet-i garize / hararet-i garîze

• Normal vücut ateşi, ısısı.

hararet-i gariziye

• Fıtrî vücut ısısı.

harici vücut / hâricî vücut

• Dışa ait, maddî vücut.

havd

• Güzel ahlâk.
• Güzel ve yumuşak vücutlu câriye.

hayal-i fener

• Sihirbaz feneri denilen ve resimli camları olan ve bu resimleri duvara aksettiren fenere benzer bir âlet.
• Mc: Son derece vücutça zayıf olan kimseler için kullanılır.

hetalla'

• Uzun ve iri vücutlu erkek.

hircas

• Gövdeli, iri vücutlu, cesim.

hümmeyat

• (Tekili: Hümmâ) Hastalıktan dolayı vücutta meydana gelen şiddetli hararetler, ateşler.
• Sıtmalar.
• Nöbetli hastalıklar.

hüsn-ü endam

• Vücut güzelliği.

inkaz

• Kırma ve bozma.
• Tuhaf sesler çıkarma. Küçük bir hayvanın veya böceğin kendine mahsus ses çıkarması.
• Vücuttaki oynak yerlerden çıkan ses.

intibac

• Hastalıktan dolayı vücutta hâsıl olan şişkinlik.

irtiva'

• Suya içerek kanma.
• Tıb: Vücuttaki organ ve eklemlerin kuvvetlenip kalınlaşması.

istiska / istiskâ / استسقا

• Yağmur duasına çıkma. (Arapça)
• Vücutta su toplanması. (Arapça)

istitale

• Uzanmak. Uzantı. Uzayıp gitmek.
• Birisi üzerine faziletlilik dâvasında bulunmak.
• Tecvidde: Harf okunduğunda sesin imtidadına, uzamasına denir. Bu harfe müstatıl harfi de denir. Bu sıfat Dad harfine aittir.
• Tıb: Vücutta bazı organların uzaması.

ızbandut

• Eskiden Rum korsanlarına verilen addır.
• Haydut, yolkesen, şaki, eşkiya.
• İri vücutlu, korkunç.

kalıb

• (Ka, uzun okunur) Hususi bir biçim, bir şekil alması istenen bazı şeylerin konmasına mahsus araç. (Buz kalıbı, çizme kalıbı gibi)
• Hususi surette dökülmesi istenen şeylere mahsus zarf.
• Beden, vücut, gövde.
• Şekil ve suret nümunesi, örnek.
• Bir kalıba dökülmüş vey

• Vücut, beden.

kareh

• Kişinin gövdesi kirli olmak. Vücut kirliliği.

kaviyy-ül bünye

• Bünyesi sağlam olan. Sağlam vücutlu.

kerem-i mütecessid

• Maddi vücut giymiş kerem.

kett

• Zayıf vücutlu kimse.
• Mal kazanıp yığan.

kuhbeden

• Dağ gibi iri vücutlu kimse. İri yarı kişi. (Farsça)

kulunç

• Tıb: Şiddetli bağırsak ağrısı. Omuzlarda ve vücutta bir ağrı.

kunais

• (Çoğulu: Kanâıs) Büyük cüsseli, iri vücutlu kişi.

kunefhar

• Büyük cüsseli, iri vücutlu.

makine-i vücud

• Kâinatın küçük bir örneği olan vücut makinası.

ması'

• Sağlam vücutlu kimse.

mefasıl

• (Tekili: Mafsal) Mafsallar. Vücuttaki oynak yerleri, eklenti yerleri.

mermare

• Yumuşak vücutlu kadın.

mertebe-i vücub ve vücud ve tevhid / mertebe-i vücûb ve vücûd ve tevhid

• Vücûb, vücut ve tevhid mertebeleri.

mildem

• Çekirdek dövdükleri taş.
• Ahmak ve iri vücutlu kimse.

mütehassıl

• (Husul. den) Husule gelen, hasıl olan, vücut bulan, meydana gelen.

müttehid-i bizzat

• Bizzat müttehid, birleşik, tek vücut (ikisinin tek vücut olması dışarıdan bir vasıtaya bağlı değil).

nafata

• Vücutta çıkan sivilce veya kabarcık.

nazik-endam / nâzik-endâm

• Lâtif ve güzel vücutlu. Nâzik endamlı. (Farsça)

nemle

• Bir tek karınca.
• Vücutta olan karıncalanma.

operasyon

• Bir cerrahın canlı bir vücut üzerinde yaptığı cerrahi müdahale. Ameliyat. (Fransızca)

pil-ten

• Fil gibi iri, fil vücutlu.

razraz

• İri vücutlu kimse.
• Dökülmüş ve ufanmış taş.

ruyin-ten

• Güçlü kuvvetli, tunç vücutlu. (Farsça)

şam

• (Tekili: şâme) Vücutta olan benler.

şamat

• (Tekili: şâme) Vücuttaki benler.

saray-ı vücut

• Vücut sarayı.

sedn

• Vücut organlarının anormal biçimde gelişmesi.

sefine-i vücud

• Vücut gemisi.

sehbel

• Büyük, iri vücutlu, şişman deve.
• Büyük ve geniş tuluk.
• Büyük keler.

şeraşir

• Nefis.
• Beden, vücut, ceset.
• Ağırlık.

şeriha

• (Çoğulu: Şerâih) Vücuttan kopmayarak ayrılmış olan et parçası.
• Et dilimi.

sertiye

• Zayıf vücutlu, ahmak adam.

şeva

• Kolay.
• Vücut organları. (El, ayak gibi).
• Malın kötüsü.

sıhhat-i beden

• Vücut sağlığı.

şilv

• Vücut azâlarından biri.

simin-ten

• Gümüş tenli. Gümüş gibi beyaz ve parlak vücutlu. (Farsça)

şirpençe

• (Şir-pençe) (Aslan pençesi) Vücutta ve daha ziyade sırtta çıkan çok tehlikeli bir çıban. (Farsça)

sü'lul

• Meme başı.
• Vücutta meydana gelen siğil, sivilce.

suiistimalat / suiistimalât

• Kötü kullanımlar, vücut enerjisini israf etmeler.

sultan-üd dem

• Vücutta kanın galeyanı.

tark

• Vurmak.
• Dövmek.
• Yünü ve pamuğu ağaçla vurmak.
• Bulanık su.
• İçine deve bevlettiğinden dolayı pislenmiş olan yağmur suyu.
• Vücuttaki gevşeklik.

tecsimat / tecsimât

• (Tekili: Tecsim) Vücutlu göstermeler, cisimlendirmeler.

tehemten

• İri vücutlu, boylu boslu yiğit. (Farsça)

tematti

• (Matiyy. den) Vücutta duyulan ağırlıktan dolayı gerinme.
• Yürürken sallanmak.

ten / تن

• Gövde, beden, vücut. (Farsça)
• İnsan bedeninin dış yüzü. (Farsça)

• Vücut, beden. (Farsça)
• Dış yüz. (Farsça)

ten-aver

• (Çoğulu: Ten-âverân) Vücutlu, etine dolgun. (Farsça)

ten-dürüst

• Sağlam vücutlu, kuvvetli. Vücudu sağlam olan. (Farsça)

tenavür

• İri vücutlu kişi, iri yarı kimse.

tene

• Gövde, beden, cüsse, vücut. (Farsça)
• Örümcek ağı. (Farsça)

tenu-mend

• Gövdeli, iriyarı, vücutlu kimse. (Farsça)

tesettür

• Kapanıp gizlenme. Örtünme.
• Fık: Kadınların ve erkeklerin başkasına, nâmahremlere vücutlarının haram kısımlarını örtüp göstermemeleri.

uhdud

• (Çoğulu: Ahâdid) Çukur.
• Uzun hat.
• Yeryüzündeki uzun yarık ve çatlak.
• Hendek.
• Kamçı vurulmasından vücutta hâsıl olan yara ve iz.

uzima

• Vücutta bir organın ateşsiz ve ağrısız olarak şişmesi.

vücud / vücûd

• Vücut, varlık, gövde.

vücud-u cismani / vücud-u cismanî

• Maddî vücut, beden.

vücud-u daimi / vücud-u daimî

• Ölümsüz, devamlı vücut.

vücud-u hakiki / vücud-u hakikî

• Gerçek vücut.

vücud-u kıymetdar

• Değerli vücut, kıymetli varlık.

vücud-u misaliye

• Görüntüden ibaret vücut.

vücud-u vahid / vücud-u vâhid

• Tek bir vücut, varlık.

vücud-u zahiri / vücûd-u zâhirî / وُجُودُ ظَاهِرِي

• Görünürdeki vücut.

yekvücud-u vahdani / yekvücud-u vahdânî

• Tek bir vücut halinde.

yekvücut

• Tek vücut, tek bir insan gibi birlik ve bütünlük içinde.

zenberiyye

• Büyük cins bir gemi.
• İri vücutlu, enli erkek.