arık

• Uykusuz kimse, uykusuz olma halindeki.

bidar / bîdar

• Uykusuz, uyumayan. Uyanık. (Farsça)

cahif

• Uykusunda dişini öttürmek.
• Çok fazla hafiflik üzerine olmak.
• Nefis, ruh.
• İnsanın karnından çıkan ses.
• Kısa.
• Çok asker.

erak

• Uykusuzluk.

erk

• Tıb: Uykusuzluk hastalığı.

gaylule / gaylûle

• Sabah uykusu.

giran-hab

• Uykusu ağır olan adam. (Farsça)

hab-ı adem / hâb-ı adem

• Ölüm uykusu.

hab-ı gaflet / hâb-ı gaflet

• Gaflet uykusu.

• Gaflet uykusu.

hab-ı harguş / hâb-ı harguş

• Tavşan uykusu. Şüpheli ve hafif uyku.
• Yalan, hile.

hab-ı hayal / hâb-ı hayâl

• Hayal uykusu; hayal hâlindeyken görülen rüya.

hab-ı rahat / hâb-ı rahat

• Rahat uykusu.

hab-nak

• Uykusu gelmiş kimse, uykulu kişi. (Farsça)

hücu'

• Az uyku. Gece uykusu.

hücud

• Uykusuz kalma. Geceleyin az uyuma.

kaylule / kaylûle

• Kerâhet vakti olmayan kuşluk vakti uykusu, öğle uykusu.

• Öğle uykusu.

• Öğle uykusu.

makil / makîl

• Öğle uykusuna yatılacak yer. Kaylule yeri. Rahat edecek yer. Kuşluk uykusu.

na's

• Uykusu gelmek. Uyku bastırmak.

na'san

• Uykusu gelmiş olan adam.

nevm-i gaflet

• Gaflet uykusu.

şad-hab

• Uykusu tatlı. (Farsça)

sahir

• (Seher. den) Uykusuz kalan. Uyuyamayan.

sahur

• Gece uyanıklığı, uykusuzluk.
• Ayın etrafındaki hâle.
• Yer yüzünün gölgesi.

şebgir / şebgîr / شبگير

• Geceleri uyuyamayan, uykusuzluk çeken. (Farsça)
• Sabah. (Farsça)

subha

• Sabah uykusu.

te'rik

• Gece uykusuz bırakma.

teştiye

• Kışın uyuyan hayvanların uykusu.

vesnan

• Uyuklayan, uykusu gelmiş olan.