israf / isrâf

• Malı, İslâmiyet'in ve mürüvvetin uygun görmediği yâni lüzumsuz, fâidesiz yerlere dağıtmak.

muvafakat / muvâfakat

• Uygunluk; bir durumu uygun görme.

muvafık görme

• Uygun görme.

na-sazkar / na-sazkâr

• Uygun görmeyen, muhâlif. (Farsça)
• Beklenmemiş, işitilmemiş. (Farsça)
• Münâsebetsiz işle uğraşan. (Farsça)

sefih / sefîh

• Malını dînin ve aklın uygun görmediği yere harc eden, aklı az olan.

tasvib / تصویب

• Uygun görme.

• Uygun görme. (Arapça)
• Tasvîb edilmek: Uygun görülmek. (Arapça)
• Tasvîb etmek: Uygun görmek. (Arapça)
• Tasvîb olunmak: Uygun görülmek. (Arapça)

tasvib-i arifane / tasvib-i ârifane

• "İrfan sahibi zâtınızın uygun görmesi" anlamına gelen saygı ifadesi.

tebzir / tebzîr

• Malı, İslâmiyet'in ve aklın uygun görmediği yerlere dağıtma, isrâf.

tecevvüz

• (Çoğulu: Tecevvüzât) (Cevaz. dan) Sözü mecaz olarak söyleme.
• Caiz olmayanı caiz görme. Cevaz verip yapılmasını uygun görme.

tecviz / tecvîz / تجویز

• Uygun görme. (Arapça)
• İzin verme. (Arapça)

tensib / tensîb / تنسيب

• Uygun görme.

• Uygun görmek. Münasib kılmak.

• Uygun görme.

• Uygun görme. (Arapça)
• Tensîb edilmek: Uygun görülmek. (Arapça)
• Tensîb etmek: Uygun görmek. (Arapça)

tensib-i fazılane / tensib-i fâzılâne

• Sizin uygun görmeniz, münâsip bulmanız.

tensip

• Uygun görme, münâsip kılma.

vıta'

• Razı olma, rıza gösterme, uygun görme.