adem-i hakimiyet / adem-i hâkimiyet

• Hâkimlik ve hükümranlığın bulunmaması.

alem-i melekut / âlem-i melekût

• İlâhî hükümranlığın tam olarak tecellî ettiği, görünmeyen, kâinatın iç yüzü.

hakim / hâkim

• Hakim, yargıç, hüküm veren, hükmeden, hükümran olan, üstün olan.

hakim-i ezel / hâkim-i ezel

• Hükümranlığı ve hâkimiyeti bütün zamanları kaplayan Allah.

hakimiyet / hâkimiyet / حَاكِمِيَتْ

• Hükümrânlık.

hakimiyet-i amme / hâkimiyet-i âmme / حَاكِمِيَتِ عَامَّه

• Umumî hükümrânlık.

hakimiyet-i mutlaka / hâkimiyet-i mutlaka / حَاكِمِيَتِ مُطْلَقَه

• Sınırsız hükümrânlık.

hakimiyet-i umumiye

• Genel hâkimiyet, hükümranlık, egemenlik.

haşmet-i saltanat-ı maneviye / haşmet-i saltanat-ı mâneviye

• Mânevî hükümranlığının azameti, büyüklüğü.

hükümferma

• Hükümrân, hüküm süren, hâkimiyetle idare eden.

• Hükümrân, hüküm süren. Hâkimiyetle idâre eden. (Farsça)

hükümran / حكمران

• Hüküm süren, hakim olan. (Arapça - Farsça)
• Hükümran olmak: Hakim olmak. (Arapça - Farsça)

kanun-u saltanat

• Saltanat, hükümranlık kânunu.

kürsi / kürsî

• Makam.
• Arşın altındaki sema tabakası; Allah'ın yer ve gökleri kaplayan hükümranlığı ve ilminin tecellî ettiği yer.

müsta'merat / müsta'merât

• (Tekili: Müstâ'mere) (Umrân. dan) Sömürgeler, müstemlekeler.

ran

• Bacağın uyluk kısmı. Uyluk. (Farsça)
• Kelimenin sonuna getirilerek. " Süren, sürücü" mânasını ifade eden birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Hükümrân : Hüküm süren. (Farsça)

saltanat / saltanât

• Egemenlik, hükümranlık.

umumiyet-i hakimiyet / umumiyet-i hâkimiyet

• Allah'ın hükümranlığının kuşatıcılığı.