ayib

• Dönüp çekilen. Geri dönen. Tövbe eden.

bab / bâb

• Kapı.
• Kısım.
• Mevzu.
• Fasıl. Bölüm. Parça. Kitab.
• Hususi madde.
• Sığınacak yer.
• İş.
• Şekil.
• Tövbe.

cebbar / cebbâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarının hallerini ıslâh edip tövbeye götüren, dilediğini yaptırmaya gücü yeten.
• Kibirli, zorba, gaddâr.

ebuü / ebûü

• "İkrar ederim, sığınırım, itiraf ederim, tövbe ederim" mânasına fiildir.

haid

• Pişman, nedamet eden, tövbekâr, nâdim.

inabe / inâbe

• Bir büyüğe, evliyâ bir zâta intisab etmek, bağlanmak sûretiyle yapılan tövbe.

istiğfar / istiğfâr

• Mağfiret (bağışlanmak) istemek. Allahü teâlâdan kusurlarının ve günâhlarının affedilmesini bağışlanmasını dilemek. Tövbe etmek.

istitabe

• Tövbe ettirme. Tövbe teklif etme.

meşrık

• Güneş doğacak cihet. Gündoğusu. Doğu. Şark ciheti.
• Şems-âbâd, güneşi bol yer. Kış vakti ısınmak için güneşe karşı oturacak yer.
• Tövbe kapısının adı.

nasuhi / nasuhî

• (Nasuhiyye) Bozulmaz şekilde tövbe eden.

pişmanlık

• Kişinin işlediği bir iş veya günâh sebebiyle vicdânen üzüntü duyması; tövbeye gelme; nedâmet.

ramazan

• Hicrî ayların dokuzuncusu, üç ayların sonuncusu ve farz olan orucun tutulduğu ay. Ramazan yanmak demektir, çünkü bu ayda oruç tutan ve tövbe edenlerin günahları yanar, yok olur.

taib / tâib / تائب

• Tövbe eden. Günahlarına pişman olan.

• Tövbe eden, günahlarına pişmân olan.

• Tövbe eden.

• Tövbekâr, tövbe eden. (Arapça)

tazarru'

• Kendini alçaltarak, aşağı görerek, Allahü teâlâya yalvarma.
• Tövbe etmek.

tevbe / توبه

• (Tövbe) Yaptığı fenalığa pişman olmak. Allah'dan afv dilemek. Bir daha işlememeye azmetmek. Estağfirullah deyip, pişmanlık duymak.

• Tövbe. (Arapça)

tevbe bi'atı

• Mürşid-i kâmil denilen velî bir zâtın, huzûrunda tövbe edip günâh işlememek üzere söz vermek.

tevbe-i istigfar / tevbe-i istigfâr

• Kendini kusurlu görerek, günâhlara tövbe etmek, Allahü teâlâdan af dilemek.

tevbe-i nasuh / tevbe-i nasûh

• Sâdık tövbe, işlediği günâhı bir daha yapmamak üzere tövbe etmek ve bu tövbesinde tam kararlı olmak.

tevvab / tevvâb / تواب

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarına tövbe etme sebeblerini kolaylaştıran, şartlarına uygun tövbe edenlerin tövbesini kabûl eden.

• Çok tövbe eden. (Arapça)
• Tövbe kabul eden Tanrı. (Arapça)