ayn-i şer

• Kötülüğün ta kendisi, tam bir kötülük.

bed-dua

• (Bedduâ) Bir kimsenin kötülüğü için duâ. Kötü duâ. (Farsça)

bed-hah

• Fenalık isteyen. Herkesin kötülüğünü isteyen. Kötülük isteyen. (Farsça)

bedhah / bedhâh / بدخواه

• Birinin kötülüğünü isteyen, kötü niyetli. (Farsça)

bedpesend

• Kötülüğü beğenen, kötülüğü öven, medheden. (Farsça)
• Güç beğenir, müşkülpesend. (Farsça)

cahiliye devri / câhiliye devri

• İslâmiyet'ten önce hissin akla, kötülüğün iyiliğe hâkim olduğu, puta tapılan karanlık devir.

cihad-ı ekber / cihâd-ı ekber

• En büyük cihad; insanları kötülüğe yönelten nefisle mücadele etme.

cüz-i ihtiyar

• Dilediği gibi hareket edebilme. Yani: Herhangi bir şeyi yapmak veya yapmamak hususunda bir tarafı tercih etmek iktidar ve serbestliği. Bu serbestlik ile, Cenab-ı Hak insanları, iyiliği veya kötülüğü istemek cihetinde imtihan eder.

def-i şer

• Kötülüğü def etme, ortadan kaldırma.

• Kötülüğü ve şerri def'etmek.

emmare / emmâre

• Kötülüğü emreden.

emr-i bi-l-maruf, nehy-i anil-münker

• Dinin emirlerini, Kur'âni ve İslâmi hakikatleri neşretmek ve bildirmek, men'edilen şeyleri de yaptırmamak. İyiliği, İslâmi hususları emretmek ve teşvik etmek, kötülüğü men'edip yaptırmamağa sevketmek. (Fakat bu kudsi vazifeyi âdabına itaat ve riâyet ederek ifâ etmek lâzımdır, zirâ bu itaat da dinimi

esaret-i nefis

• Nefsin esareti; insanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygunun esiri olma.

halaat / halâat

• Yüzsüzlük, utanmazlık, hayâsızlık.
• Kötülüğünden dolayı ailesi ve cemaatı kendisinden ayrılan kimse.

halk-ı şer

• Kötülüğün yaratılması.

hem-şerr

• Kötülükte beraber olan, kötülüğü birlikte yapan. (Farsça)

hissiyat-ı süfliye

• İnsanları kötülüğe yönelten aşağılık duygular.

i'caz-ı san'at / i'câz-ı san'at

• San'attaki olağanüstülük; burada bir benzerini yapma konusunda başkalarını âciz bırakan Kur'ân san'atının olağanüstülüğü kastedilmektedir.

ibtila / ibtilâ

• Belâya uğramak. Musibete düşmek. İyi veya kötü şeye düşkünlük, tiryakilik.
• İnsanın iyiliğini, kötülüğünü ve kemâl derecesini meydana çıkaran imtihan, tecrübe.

ifdah

• (Fadih. den) Kötülüğü açığa vurma. Kusur ve ayıpları meydana çıkarma.

ifzah

• (Fazih. den) Kusuru, kötülüğü, ayıbı açığa vurma.

keramet-i hizmet-i kur'aniye / keramet-i hizmet-i kur'ânîye

• Kur'ân hizmetinin kerameti, olağanüstülüğü.

kısas / kısâs

• İşlenen suçun, yapılan kötülüğün aynısını suçluya tatbîk ederek cezâlandırma, öldüreni öldürme, yaralıyanı yaralama, bir uzvu kesenin uzvunu kesme cezâsı.

la'net

• Bedduâ; bir kimsenin kötülüğünü, Allahü teâlânın af ve merhametinden mahrum olmasını, ihânet edenlerin veya kötülüklerin gerektiği cezâya çarptırılmasını istemek.

mehcüv

• Hicvolunmuş. Zemmolunmuş. Kötülüğü ilân ile zevklenilmiş.

mekir

• (Mekr) Hile. Aldatma. Oyun. Düzen. (Birisinin kötü veya iyi hâllerini öğrenmek veya kötülüğe sevketmek ya da gayesinden alıkoymak için yapılır.)

meyelan-ı şer / meyelân-ı şer

• Kötülüğe eğilim gösterme.

mu'tezil

• Hatâsını itiraf edip, idrâk ederek melâmeti kabul eden. Kendi kötülüğünü kabul eden.

müfteri / müfterî

• İftira eden. Başkasına suç isnad eden. Yapmadığı kötülüğü isnâd eden.

muhtesib

• Eskiden İslâm devletlerinde iyiliği emredip, kötülüğü yasaklayan, engel olan ve cemiyette güzel ahlâk ve fazîletlerin korunmasına ve dînî hükümlerin uygulanmasına, çarşı ve pazarların düzenine bakmakla vazîfeli, ilim, fazîlet ve kuvvet sâhibi kimse.

münzir

• (Nezir. den) Olacak bir şeyi haber vererek korkutan, akibetin kötülüğünü bildiren.
• Kâfir ve münafıkların Cehennem'e gideceğini haber veren.

münzirat / münzirât

• Haber verip kötülüğünü söyleyerek korkutanlar.

nefs

• İnsanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygu.

nefs-i emmare / nefs-i emmâre

• Kötülüğü emr eden nefs.

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden duygu.

nefs-i insaniye

• İnsanda bulunan ve onu kötülüğe yönelten duygu.

nefs-i levvame

• Kötülüğü işledikten sonra fenâlığını hatırlayarak insanı rahatsız eden pişmanlık hâli ve vicdan rahatsızlığı.
• İnsanın, kendine ait kötülük ve günahını görüp fenalığını bilen ve hayra meyleden iradesi.

nefs-i rezile

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.

nefs-i rezile ve deniye

• İnsanı daima kötülüğe, yasak zevk ve isteklere sevk eden alçak ve âdi duygu.

nefs-i tağut / nefs-i tâğut

• Her türlü lezzetlerin kaynağı olan, insanı daima kötülüğe sevk eden, Allah'a iman ve kulluktan uzaklaştıran azgın duygu.

nefsiemmare / nefsiemmâre

• İnsanı kötülüğe sürükleyen nefis.

nüfus-u emmare / nüfus-u emmâre

• İnsana daima kötülüğü emreden, yasak zevk ve isteklere teşvik eden nefisler.

sefahet / sefâhet

• Aklın az ve hafîf olması. Malını dînin ve aklın beğenmediği yerlere sarfetme. Lüzumsuz harcama. Süse, eğlenceye ve her türlü kötülüğe, harama düşkünlük. Akıl azlığı.

şeraretli

• Şerle, kötülükle dolu, kötülüğe eğilimli.

seyyiat

• (Tekili: Seyyie) Kötülük, günahlar, suçlar. Kötülüğe karşı çekilen sıkıntılar.

su-i ahlak / su-i ahlâk

• Ahlâk kötülüğü. Allah'ın, peygamberin râzı olmayacağı işleri yapanın ahlâkı.

sünnet-i seyyie

• İnsanları kötülüğe yönelten yol ve yöntemler.

ta'yib

• Ayıplamak. Kötülüğünü söylemek.

teannüt

• Meşakkate düşmek.
• Hasmın kötülüğünü ve zilletini istemek.

temayülat-ı şerriye / temâyülât-ı şerriye

• Kötülüğe duyulan eğilimler, meyiller.

tere'

• Dolu nesne.
• Kötülüğe ve şerre koşan kimse.

uğursuzluk

• Bir şeyi veya bir hâdiseyi şerre, kötülüğe yorumlamak.

zem

• Zemm. Birinin kötülüğünü söyleme, ayıplama, yerme, çekiştirme.

zemm

• Birinin kötülüğünü söyleme, ayıplama, yerme, çekiştirme.