ablise

• Tarlaya tohum atan, ekinci. (Farsça)

acbüzzeneb

• Ölümden sonra dirilişin tohumu sayılan madde.

bahar

• Güzellik.
• Güzel.
• Papatya.
• Ölçek.
• Put, sanem.
• Atılmış pamuk.
• Tarçın, karanfil ve karabiber gibi güzel kokulu ve ısıtıcı tohumlar ki, bazı yiyecek ve içeceklere de karıştırılır.
• Sığır gözü.
• İyi kokulu bir sarı çiçek.

başeng

• Tohumluk olmak için saklanan sarı, iri hıyar, salatalık. (Farsça)
• Asma üzerindeki üzüm salkımı. (Farsça)

benc

• Türkçede "benek" adı verilen bir ot cinsidir ve tohumuna "bezr-ül benec" derler.

beng

• Bir bitki ve tohumu ki, afyon gibi uyuşturan, keyf verici olarak da kullanılan bir madde. Esrar. (Farsça)
• Atlas üzerine işlenmiş sırma işlemeli bir çeşit kumaş. (Farsça)
• Küçük çitlenbik. (Farsça)

bezir / بذر

• Ekilecek tohum, tane.
• Keten tohumundan çıkarılan bir yağ. Bu yağ, yağlıboya yapmakta kullanılır.

• Tohum. (Arapça)

bezr

• Tohum. Keten tohumu. Mercimek, bakla, arpa gibi taneli tohum.

bezr-ger

• Çiftçi, ekinci. Tohum serpen. (Farsça)

bezr-kar / bezr-kâr

• Ekinci, çiftçi. Tohum saçan. (Farsça)

bizr

• (Çoğulu: Büzûr) Sebzevât.
• Kuru ot tohumu.

büzr

• Tohum.

• Tohum.

büzur / büzûr / بذور

• (Tekili: Bezr) Tohumlar, çekirdekler.

• Tohumlar.

• Tohumlar. (Arapça)

çiznök

• Tane, tohum.

cürsume

• (Cürsâm) Kök, asıl, temel. Bir tohumun özü. İlk hücrelik.
• Gırtlak kapağı.
• Karınca yuvası.

dane / dâne / دانه

• Tohum, çekirdek. (Farsça)
• Kurşun, gülle, tâne. (Farsça)

• Tohum.

• Tane, tohum.

• Tohum.

• Tohum. (Farsça)
• Yem. (Farsça)
• Tane. (Farsça)

delik

• Gül tohumu. (Farsça)

duhne

• Tohum tânesi, tek tâne.
• Darı.

fakad

• Beş parmak dedikleri otun tohumu.

falık / fâlık

• Çatlatan. Açan. Büyümesi için tohumu açan, yaratan. (Allah C.C.)

• Büyümesi için tohumu çatlatan Allah.

falık-ül habbi venneva / fâlık-ül habbi vennevâ

• Tohum ve çekirdekleri açarak büyüten (Allah C.C.)

falıku'l-habbi ve'n-neva / fâlıku'l-habbi ve'n-nevâ

• Tohum ve çekirdekleri çatlatıp açarak filiz çıkaran Allah.

felence

• Hoş kokulu sarı renkli bir tohumdur. Yemen'den gelir.
• Besbâse yaprağı.

fess

• Kıtlık günlerinde tohumundan ekmek yapılan bir ot.

habb / حب

• Tane, çekirdek.
• Yuvarlak olarak hazırlanmış ilâç.
• Buğday tanesi veya buna benzer tohum.

• Tohum, dane.

• Çekirdek, tohum. (Arapça)
• Hap. (Arapça)

habb-habbe

• Tane, tohum,
• Parça.

habbat

• (Tekili: Habbe) Habbeler, tohumlar, tâneler.
• Haplar.

habbe / حَبَّه

• Tane. Tohum.
• İhtiyaç.
• Parça.
• Dirhemin 1/48 kadarı.

• Tohum, dane.

• Tohum, dane.

• Tohum.

habbe-i kalb

• Kalbin tohumu, çekirdeği.

habbecik

• Tohumcuk.

• Dane, tohumcuk.

hafiziyyet / hafîziyyet

• Muhafaza edicilik, koruyup esirgeyicilik.
• Cenâb-ı Hakk'ın, bütün tohum ve çekideklerde olduğu gibi, bir mahlûkun başına gelecek vaziyetleri ve başından geçenleri muhafaza edici sıfatı. Cenab-ı Hakk'ın muhafaza ediciliği.

hardal

• Tohumları küçük bir bitki.

• Çok küçük tohumları olan bir bitki.

• Çok küçük tohumları olan ve yaprakları yenen bir nebat ismi. Döğülerek macun haline getirilir ve sofrada iştah açmak için kullanılır.

hardale

• Çok küçük tohumları olan bir bitki.

haşhaş

• Kapsüllerinden uyuşturucu bir madde olan afyon; tohumlarından da yağı çıkarılan bir bitki.
• Hazırlıklı.
• Silâhlı ve zırhlı topluluk.

haşr

• (Haşir) Toplanmak, bir yere birikmek.
• Toplama, cem'etmek.
• Kıyametten sonra bütün insanların bir yere toplanmaları. Allahın, ölüleri diriltip mahşere çıkarması. Kıyamet.
• Bir tohumun içinden büyük ağaçlar çıktığı gibi, her bir insanın acb-üz zeneb denilen bir nevi çekir

haza'

• Asmacık denilen otun tohumu. (Sara hastalarına iyi gelir.)

hebid

• Hanzal otu tohumu.

helile / helîle

• Tıb: Tohumları tıbda müshil olarak kullanılan bir bitki.

hibab / hibâb / حباب

• Dostluk, sevmek.
• (Tekili: Habb) Tohumlar, taneler.
• Haplar.

• Haplar. (Arapça)
• Tohumlar. (Arapça)

hıbbe

• Hımhım otunun tohumu.

hibe

• (Çoğulu: Hıbeb-Hıbâb) Yaban otlarının tohumu.

hibeb

• Habbler. Taneler, tohumlar. (Hubub da denir)

hubab / hubâb

• Daneler, tohumlar; Mesnevî-i Nûriye'de yer alan bir risale.

• Daneler, tohumlar.

hubban

• Habbeler, tâneler, tohumlar. (Hibeb de aynı meâldedir).

hubub / hubûb

• Tohumlar, tâneler.

• Tohum.

• Tohumlar.

hububat / hububât / hubûbât

• Tohumlar, taneli bitkiler.

• Tohumlar, tahıl.

hurf

• Üzerlik tohumu.

hüve'l-ahir / hüve'l-âhir

• O Âhirdir; her şeyin sonunu ezelî ilmiyle belirleyen ve sonu gelen varlıkların neslini tohum ve çekirdeklerle tanzim eden ve her şeyden sonra yalnız Kendisi bâkî kalan Allah'tır.

ifrah

• Belirsiz bir şeyi belirtme.
• şübhe ve tereddütü giderme.
• (Kuş) yavrulama.
• (Tohum) yeşerme.

imam-ı mübin

• İlim ve emr-i İlâhînin bir nev'ine bir ünvandır ki, âlem-i şehadetten ziyade âlem-i gayba bakıyor. Yani, zaman-ı halden ziyade mazi ve müstakbele nazar eder. Yani, her şeyin vücud-u zahirîsinden ziyade aslına, nesline ve köklerine ve tohumlarına bakar.

inbat

• Nebâtı bitirme. Tohumu yere dikip yeşillendirme. Nebâtın bitmesini sağlama.

inficar / inficâr

• Tan yeri ağarma. Fecir sökme.
• Tohumun yerde çatlaması.
• Suyun, yerden kaynayıp çıkması.

• Tan yerinin ağarması, tohumun çatlaması.

infitahiyyet

• Kapalılığın açılıp inkişaf etmesi. (Tohumların açılarak nebât hâline gelmesi gibi olan hâl.)

intaş

• (Tohum) toprakta çimlenme.

isfendan

• Beyaz biber tohumu. (Farsça)
• Akçaağaç. (Farsça)

istidad vermek

• Yetenekli kılmak, filiz verecek tohumlar hâline getirmek,.

kılkıl

• Siyah tohumlu bir ot.

kişniş

• Güzel kokulu bir tohum olan karakimyon.

kurtum

• (Çoğulu: Karâtım) Usfur otunun tohumu.

küsfüre

• Kanbel otunun tohumu.

merira

• Buğday arasında olan acı bir tohum.

meth

• Yerinden koparmak ve çıkarmak.
• Cima. Tohum bırakmak için çekirgenin kuyruğunu yere sokması.
• Vurmak ve uzaklaştırmak.

mezari'

• (Tekili: Mezru) Sürülüp tohum atılmış ve zirâat olunmuş yerler, tarlalar.

mezraa-i hububat

• Tohumların ekildiği tarla.

mezru'

• Ekilmiş. Tohum ekilmiş yer.

mezruat / mezrûât

• Tarlaya ekilen tohumlar.

mibzer

• Tohum ekmekte kullanılan bir âlet.

mübezzir

• Tohum eken âlet.

müzerri'

• (Zer'. den) Tohum eken makine.

nüşut

• Tohumun baş vermesi, uç göstermesi.

nutfe

• Bel suyu, meni, insan ve hayvan tohumu.

saat-i hardal-misal

• Tohum küçüklüğünde olan saat.

şahdane

• İri inci tanesi. (Farsça)
• Kenevir tohumu. (Farsça)

sebtel

• Ot tohumundan bir tohum.

şehdanec

• İncinin irisi ve iyisi.
• Kendir otunun tohumu.

şeylem

• Sarhoşluk veren ve bazan buğdayların arasında çıkan siyah bir tohum.

talam

• Esrar otunun tohumu.

tebzirat / tebzirât

• (Tekili: Tebzir) İsraflar.
• Tohum saçmalar.

tohum-u fesad

• Bozgunculuk tohumu.

tuhm / تخم

• Tohum. (Farsça)

zer'

• Yaratmak.
• Yere tohum saçmak.

• Ekilmiş. Ekme. Tohum ekme.
• Yetişmiş ekin.

• Çoğaltma.
• Halketme, yaratma.
• Tohum ekme.
• Ağzından dişlerin dökülmesi.
• Saç ağarması.
• Perde, hâil.