han

• Okuyan, okuyucu, çağıran manasına gelir. Meselâ: Duâ-hân : (Niyaz ve tazarrukârane bir tezellül ile) duâ okuyan. (Farsça)

huşu'

• Alçak gönüllülük. Hayâ etmek ve mütevazi olmak. Korku ile karışık sevgiden gelen edebli bir hâl. Yüksek ve heybetli bir huzurda duyulan alçak gönüllülük. Sükun ve tezellül.

ihtizaz

• Alçalma, tezellül.

kepaze

• İtibarsız, âdi, mübtezel, kıymetsiz kimse. Haysiyetsiz, şerefsiz, rezil. Hürmet ve saygıya müstahak olmıyan.
• Tâlim için kullanılır yay.

kunu'

• Kanaat etme, kâfi bulma.
• Suâl ve tezellül.

layetezelzel

• Sarsılmaz. Tezelzül etmez. (Tahkikî iman sâhibleri, lâyetezelzel bir itikada sâhibdirler.)

mehn

• Hizmet.
• Mübtezellik, değersizlik.

muhbit

• Alçak gönüllü, mütevazi. Mütezellil.

mutazarrı'

• Tazarru eden. Alçak gönüllülük eden.
• Bir şeye gizlice varıp yaklaşan.
• Can ve gönülden tezellül ile yalvaran.
• Noksan ve kusurlarını bilerek kibirden, büyüklenmekten çekinip tevazu eden.

mütezellil

• Tezellül eden. Alçalan, zillete katlanan. Kendini zelil gösteren.

mütezelzil / متزلزل

• Sarsılan. (Arapça)
• Mütezelzil olmak: (Arapça)
• Sarsılmak. (Arapça)
• Bozulmak. (Arapça)

mütezelzile

• (Bak: MÜTEZELZİL)

serfüru

• Baş eğme. Söz dinleme. İtaat, inkıyad. (Farsça)
• Mütezellil olan. (Farsça)

tezellülat / tezellülât

• (Tekili: Tezellül) Alçalmalar, küçülmeler, zillete katlanmalar.