bahr

• (Çoğulu: Bihâr - Ebhâr - Ebhur - Buhur) Deniz.
• Âlim. Çok bilen.
• Büyük göl veya nehir.
• Yarmak, yırtmak.
• Çok yürüyen at.
• İyi kimse.
• Deve hastalığı.
• Aruzda aslî bir vezinle ondan tevellüd eden vezinler mecmuası.

cenah

• Kanat, taraf, kısım. (Vicdanın ziyası ulum-u diniyyedir. Aklın nuru, fünun-u medeniyedir. İkisinin imtizacı ile hakikat tecelli eder. O iki cenah ile talebenin himmeti pervaz eder. İftirak ettikleri vakit, birincisinde taassub, ikincisinde hile, şüphe tevellüd eder. Mün.)

pa-nihade

• Ayak koymuş, ayak basmış. Gelmiş, ulaşmış, vâsıl olmuş. (Farsça)
• Doğmuş, tevellüd etmiş. (Farsça)

tevellüd / تولد

• Doğma. (Arapça)
• Doğum. (Arapça)
• Doğum tarihi. (Arapça)
• Tevellüd etmek: Doğmak. (Arapça)

tevellüdat

• (Tekili: Tevellüd) Belli bir zaman içinde doğum. Umumi doğumlar.