aman

• (Emân) Emniyet. İmdat. Yardım dileği. Afv, ricâ, niyâz.
• Sabırsızlıkla hiddet ve infiâl ifâdesi.
• Tenbih, sakındırma.

ders

• Tenbih, tâlimat, vazife. Bir şeyi öğrenmek için muallim veya o işi iyi bilen birisinden azar azar alınan vazife.
• Akıl.

ela / elâ

• Arabçada söze başlarken kullanılır. İstiftah harfi tâbir edilir. Beş vecih üzere bulunur: 1 - Tevbih ve tenbih, 2 - İnkâr, 3 - İstifham-ı anin-nefiy, 4 - Arz, 5 - Teşvik ve rağbet ettirme, makamlarında.

• Arapça'da başlama ve tenbih edatı, "öyle değil mi?", "dikkat ediniz" gibi anlamlara gelir.

ihtar

• Hatırlatmak. Dikkati çekmek. Tenbih. Uyarma. Kalbe gelen doğuş, ilham.

ihtarat

• (Tekili: İhtar) İhtarlar, hatırlatmalar.
• Dikkati çekmeler, tenbihler.

ikaz / îkâz

• Uyandırmak. Gafletten kurtarmak. Tenbih.

• Uyarma. Tenbih etme.

inzarat

• (Tekili: İnzar) İhtarlar, tenbihler.

müekkid

• Te'kid eden, sağlamlaştıran, tekrar eden, tenbih eden.

münebbih

• Uyandıran, tenbih eden, dalgınlıktan kurtaran. Uyuşukluğu gideren.

münebbihat / münebbihât

• Uyandıranlar. Tenbih edenler. Uyuşukluğu giderici olanlar.

mütenebbih

• Uyanmış, tenbih ile uyarılmış olan. Bir şeyden ders alıp aklını başına toplayan.

nebh

• Bir şeyi tenbih etmek, unuttuğunu hatırlatmak.
• Ansızın bulunan. Yitik.
• Ansızın yitirmek.
• Uykudan uyanmak.
• Şerefli olmak.
• Meşhur olmak, ün salmak.

nekkad

• Bir şeyin iyisini kötüsünü seçen kimse.
• Paranın sağlamını kalpından ayıran.
• İmam, hatib ve kayyum gibi hizmet sahiblerinin, vazifelerine devam edip etmediklerini murakabe ve devam etmiyenlere tenbihat, icra ve devamsızlıkları tesbit eden vazifeli kişi.

ta'zir / ta'zîr

• Suça ve şahsa göre değişen tenbîh (uyarma), ihtâr, tekdîr ve dövmek gibi cezâlarla cezâlandırma.

tekaddüm

• Geçmiş bulunma.
• Öne geçme. İlerleme.
• Birine gelmesi muhtemel bir zararın def'i için evvelceden iş'ar ve tenbih eylemek.
• Fık: Mürur-u zaman olmak. Zamanı geçmiş bulunmak.

tenbih / tenbîh / تنبيه

• (Çoğulu: Tenbihât) Göz açtırmak.
• Gafletten ikaz etmek. Faaliyetini arttırmak.
• Sıkı emir vermek.
• Bir işin yapılacağı hakkında yapılan nasihat.

• Uyandırma. (Arapça)
• Uyarı, tembih. (Arapça)
• Tenbîh edilmek: (Arapça)
• Uyandırılmak. (Arapça)
• Uyarılmak, tembihlenmek. (Arapça)
• Tenbîh etmek: Uyarmak, tembihlemek. (Arapça)

tenbihat / tenbihât

• (Tekili: Tenbih) Tenbihler. İkaz etmeler.

• Tenbihler, uyarmalar.

tezkir

• Hatırlatma.
• Vazifeyi veya Cenab-ı Hakk'ın emirlerini hatırlatma. Vaaz ve nasihat etme. Tenbih ve ikaz etme.
• Gr: Bir kelimeyi müzekker kılmak.