cinaze / cinâze / جنازه

• Tabut. İçine cenaze konulan sandık.

• Tabut. (Arapça)

iran

• Tabut.
• Neşeli ve mesrur olma.

kalb

• Vücudun kan dolaşımı merkezi. Yürek.
• Gönül.
• Herşeyin ortası.
• Bir halden diğer bir hale çevirme. Değiştirme.
• İmanın mahalli.
• Fuâd, sıkt-ül ilim, tâbut-ül ilim, beyt-ül hikmet, via-i ilim de denilir. (Dâima değiştiği ve hareket halinde olduğu için kalb i

men'uş

• Hayır ile yâdedilen ölü.
• Yukarı kaldırılmış.
• Fakir olduktan sonra sevindirilmiş.
• Tabuta konulmuş.

na'ş

• Kefene sarılıp tabuta konmuş ölü.
• Cansız vücud.

• Kefenlenip tabuta konmuş ölü.

naş / nâş

• Tabuttaki ölü.

• Kefenlenip tabuta konmuş ölü.

seft

• Kabir üstüne koyulan taş.
• Tabut.

tabut / tâbut / تابوت

• Tabut. (Arapça)

tabutiyet / tâbutiyet

• Tabut olma özelliği.

• Tabut gibi olma hâli.

tecniz

• Ölüyü tabuta koyma.

terbi' / terbî'

• Dörtleme, yâni cenâzenin omuz üzerinde tabutun tahta kolundan el ile tutarak dört kişinin taşıması.
• Mezârı düz yapmak.

tevabit

• (Tekili: Tâbut) Tabutlar, sandıklar.

tezekkür-i mevt

• Ölümü hatırlamak. İnsanın kendini ölmüş, teneşir tahtası üzerinde yıkanmış, kefene sarılmış ve tabuta konulmuş ve mezâra gömülmüş olarak düşünmesi.