azfar

• (Tekili: Zufr) Tırnaklar.

azlaf

• (Tekili: Zılf) Zool: Çatal tırnaklı olan hayvanların tırnakları. Toynaklar.

azm-i zıfri / azm-i zıfrî

• Tıb: Tırnaksı kemik.

cürş

• Yemen diyarında bir yerin adı.
• Başı tırnakla taramak.

dahıs

• Tırnak yakınında olan bir verem hastalığı.

dahis

• Hayvanların tırnak diplerindeki et parçası. Dolama hastalığı.

ecza-yı zaide / ecza-yı zâide

• Asıl olmayan parçalar; bedendeki tırnak ve saç gibi.

eftah

• Parmaklarının boğumu yassı ve yumuşak olan.
• Tırnaklarının boğumları yumuşak olan kuş.

ezfar

• Tırnaklar.
• Tırnakbahuru denilen tıbbi bir koku.
• Şimal kutbunda bulunan küçük yıldızlar.

ezfer

• Uzun tırnaklı.

fesit / fesît

• Tırnak kesintisi, tırnak parçası.

füvfe

• (Çoğulu: Füvek) Pamuk.
• Tırnakta olan beyazlık.
• Hurma çekirdeği içinde olan beyaz tane. (Hurma ağacı ondan biter).
• Çekirdek içinde olan yufka kabuk.
• Şey.

hamiye

• Tırnak kenarı.
• Kızmış, kızgın.

havafir

• (Tekili: Hâfir) Kazanlar, yeri kazıcılar.
• Hayvan, dâbbe tırnakları.

hilb

• Asma yaprağı.
• Ciğer.
• Tırnak.
• Tarp bitkisi
• Zampara genç.

ıkak

• Tırnaklı hayvanların gebeleri.

inşab

• Tırnak batırma, tırnak bastırma.

ızfar

• Biri tarafından tırnaklanma. Bir kimseyi tırnaklama.

jengele

• Çatal tırnaklı hayvan. (Farsça)
• Hayvanda bulunan çatal tırnak. (Farsça)

kezb

• Tırnakta görünen beyazca yer.

kulame

• Tırnak kesintisi. Kesinti.

kulameteyn

• İki tırnak kesintisi. Parantez. ()

kusasa

• Tırnak kırpıntısı.
• Az miktar, az şey.

mahalib

• (Tekili: Mahleb) Yırtıcı hayvanların tırnakları, çengelli pençeleri.

merş

• (Çoğulu: Müruş) Tırnak ucuyla deriyi yırtmak.
• Yağmur suyunun durmayıp üzerinden çabuk geçtiği yer.
• İncitici söz.

miremme

• Sığır ve deve gibi tırnaklı hayvanların dudağı.

muhla

• Ot biçecek âlet, orak.
• Nalbantların tırnak yonacak âleti.

mümeyyiz

• Temyiz eden, ayıran, iyiyi kötüyü farkeden.
• İmtihandaki talebenin bilgisini imtihan ederek yoklayan kimse.
• Gr: Tırnak işareti.

mümeyyize / مميزه

• Tırnak işareti. (Arapça)

nahun / nâhun / ناخن

• Tırnak. (Farsça)

• Tırnak. (Farsça)

nahun-büray / nâhun-bürây

• Tırnak makası, tırnak çakısı. (Farsça)

nahun-tıraş / nâhun-tıraş

• Tırnak makası, tırnak çakısı. (Farsça)

nahunbür / nâhunbür

• Tırnak makası. (Farsça)

nimnime

• Birbirlerine yakın çizgiler.
• Tırnakta olan beyazlık.

nimnimeteyn

• Tırnak işareti.

nüdga

• Tırnak sonunda olan beyazlık.

pençe

• El ayası ile beş parmağın tamamı. (Farsça)
• Hayvanların ön ayaklarının parmaklarıyla tırnakları. (Farsça)
• Eskiden Şark hükümdarlarının imza yerine ellerini kırmızı boyaya sürüp, kâğıdın üstüne basmalarıyla olan şekil, tuğra. (Farsça)
• Mc: Kuvvet. Savlet, satvet. (Farsça)

sa'dane

• (Çoğulu: Sâdân) Develerin yediği dikenli ot.
• Devenin göğsü.
• Tırnak dibinin siniri.
• Terâzi kefesinin iplerinin altındaki düğme.
• Kadın memesinin etrafı.

senabik

• (Tekili: Sünbük) At ve katır gibi hayvanların tırnakları.

sevaim

• (Tekili: Sâime) Otlak hayvanları. Çayıra başı boş salınan hayvanlar.
• Zekâtı icab eden koyun, keçi, sığır, deve gibi çift tırnaklı hayvanlar.

sünbük

• (Çoğulu: Senâbik) At, eşek gibi tek tırnaklı hayvanların tırnağı.

taklim

• (Kamış, tırnak, kalem gibi şeyleri) yontma, kesme.

takris

• Parmak ucuyla veya tırnakla bir nesneyi ovup yıkamak.

tala'

• (Çoğulu: Etlâ) Geyik buzağısı.
• Çatal tırnaklı hayvanların yavrusu.
• Buzağının ayağını bağladıkları ip.
• Şahıs.

tazfir

• Galip etmek.
• Tırnaklaşmak.

tefes

• Kir, pislik.
• Menâsik-i Hacta bıyık ve tırnak kesmek, baş ve kaş yolmak.

tuff

• Tırnak arasında olan kir.
• Parmakların üstünde olan kir.

üf

• Kulak kiri.
• Tırnak arasında olan kir.
• Hüzün ve kedere işaret eden kelime.

uzfur

• Asma filizi.
• Tırnak.

üzfur

• (Çoğulu: Ezfâr-Ezâfir) Tırnak.

vakah

• Katı yüzlü, utanmaz, hayırsız kimse.
• Sağlam ve sert tırnak.

zıfr

• Tırnak. Çengel. Pençe.