ahyar

• Hayırlılar.
• Dostlar.
• İyilik sevenler. (Eşrar'ın zıddı)

batın / bâtın

• İç, dâhilî. Gizli. İçyüz. Sır, esrar. Künh ve zâtı itibarı ile gizli. (Zıddı: Zâhir'dir)

beng / بنگ

• Bir bitki ve tohumu ki, afyon gibi uyuşturan, keyf verici olarak da kullanılan bir madde. Esrar. (Farsça)
• Atlas üzerine işlenmiş sırma işlemeli bir çeşit kumaş. (Farsça)
• Küçük çitlenbik. (Farsça)

• Esrar. (Farsça)

bengi / bengî / بنگى

• Beng tiryakisi, esrarkeş. (Farsça)

• Esrarkeş. (Farsça)

bevs

• Acele, ileri geçme, ileri gitme.
• Bıktırıncaya kadar israr etme.
• Bir kimseden kaçıp gizlenme.
• Bir şeyin rengi.

cahud / cahûd

• (Cahd. dan) İsrarla inkâr eden. Muannidce, isnat edilen bir sözü kabul etmeyen.
• Yahudi.

devam-ı ısrar

• Israrın devamı, devamlı ısrar etme.

ektem

• Çok sır saklayan, esrar gizleyen kimse.
• Büyük karınlı ve şişman olan adam.

esrar-engiz

• Esrarlı, gizli, ürperti verici. (Farsça)

esrar-keş

• Esrar denen zehiri kullanan kimse. Esrar içen. (Farsça)

esrarkeş / اسراركش

• Esrar çeken.

• Esrar içen, esrarcı. (Arapça - Farsça)

fasık / fâsık

• (Fısk. dan) Günahkâr. Hak yolundan hâriç olan. Allah'ın emirlerine karşı zıt hareket eden. Büyük günahı işleyen veya küçük günahta ısrar eden kimse.

füşürde

• Direnen, inad eden, ısrar eden. (Farsça)

füşürde-kadem

• Ayak direyen, inad eden, ısrar eden. (Farsça)

haşiş

• Esrar adı verilen "Hint keneviri"nin yaprağı.
• Kuru ot.

haşşaş

• Esrar, eroin gibi uyuşturucu maddeler kullanan. Esrarcı, esrar içen.

ibram

• Israrla rica etmek. Usandırıncaya kadar üzerine düşmek.
• Usandırmak, yıldırmak.
• İpi sağlam bükmek.
• Muhkem kılmak.

ibramat

• (Tekili: İbram) Yalvarmalar, ısrar etmeler, rica etmeler, zorlamalar.

iddia / iddiâ / ادعا

• Bir şeyin müsbet veya menfiliğini ısrarla söylemek. İleri sürülen fikir. Dâva etmek. Israr etmek. İnat etmek. Haklı veya haksız bir dâvaya kalkışmak.

• Düşüncesinde ısrar etme. (Arapça)
• Dava etme. (Arapça)
• İnat. (Arapça)

ilhaf

• İstemekle ısrar etme, zorlama.

ilhah / ilhâh

• Zorlamak. Israr etmek. Bir şeyin kabulü için son derece üstüne düşmek.

• Israr.

inad / inâd

• Israr, muannidlik, ayak direme, dediğinden vazgeçmeme.

• Direnmek, muhâlefette (karşı çıkmakta) ısrar etmek. Kendini büyük görüp, hakkı, doğruyu kabul etmeme.

irfan

• Bilmek, anlayış, tecrübe ve zekâdan ileri gelen zihnî kemal.
• İkrar.
• Mücazat.
• Fık: Esrar-ı İlâhiyeye, iman ve Kur'an hakikatlarına vukufiyet. (İlim ile irfan ve ma'rifet arasında fark vardır: İlim, vech-i küllî ile, yani her vechesiyle bilmektir. İrfan ve marifet ise;

irhas

• Hayırlı işler yapmak.
• Israr etmek.
• Duvar yapmak.
• Sağlam şey.

ısnan

• Israr etme, inat etme, ayak direme.
• Gücenme, darılma.
• Gururlanma, kibirlenme.

israr

• (Bak: Israr)

kebair

• (Tekili: Kebire) Büyük şeyler, büyük günahlar. Kebairin sıralanışı:-Allah'ı inkâr etmek.-Allah'a şirk koşmak.-Kat'iyyen sâbit olan dini bir hükme inanmamak.-Allah'ın rahmetinden ümidini kesmek.-Allah'ın cezasından, mekrinden ve azabından emin olmak.-Günah üzerinde ısrar etmek. Yâni, herhangi bir gün

keş

• (Keşiden) Çekmek fiilinin emir kökü. Birleşik kelimeler de yapılır. Meselâ: Cefâ-keş : Cefâ çeken. Esrar-keş : Esrar çeken, esrar içen serseri. (Farsça)

ledünn

• (İlm-i ledünn) Garib bir ilim ismidir. Ona vakıf olan, mesturat ve hafâyayı, gizlilikleri münkeşif bir halde göreceği gibi, esrar-ı İlâhiyyeye de ıttıla' kesbeder. Bu ilm-i şerifin hocası ve sultanı Fahr-i Kâinat Aleyhi Ekmelüttahiyyât vessalâvât Efendimiz Hz. leridir. Bu ilmin ehli ise, Enbiyâ-ı iz

mahreman

• (Tekili: Mahrem) Sırlar. Gizli şeyler. Esrar.
• Sırdaşlar.

melekut

• Tam bir hâkimiyyetle, Saltanat-ı İlâhiyyenin müessiriyyet ve idâresinin esrarı. Her şeyin kendi mertebesinde, o mertebeye münâsib ruhu, canı, hakikatı. Bir şeyin iç yüzü, iç ciheti.
• Hükümdarlık. Saltanat.
• Ruhlar âlemi.

mübahele / mübâhele

• Lânetleşme. Dar anlamda hazret-i Îsâ'nın ilâh ve Allahü teâlânın oğlu olduğunu söylemekte ısrâr eden ve bu inanışlarının yanlış olduğunu kabûl etmeyen hıristiyanlara, Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem); "... Gelin oğullarımızı, oğullarınızı, kadınlarımızı, kadınlarınızı, bizleri ve

mükeddi / mükeddî

• Israr ile alıp israf ile yiyen kişi.

mülahafe

• Mülâzemet, devamlı bir işle meşguliyet. Bir işe bağlılık.
• İsrar etmek.

mülhif

• İsrar eden.

mülihhin / mülihhîn

• Israr edenler, zorlayıcılar. İlhah edenler.

mülızz

• Lüzumlu, gerekli.
• Cür'et ve ısrar eden kişi.

musır

• Israr eden.

• Israrcı, ısrar eden.

musir / مصر

• Israrcı, ısrar eden. (Arapça)

musırr

• Israrlı.

musırr-ı muhteris

• Hırslı bir şekilde ısrar eden; ihtiraslı ve hırslı bir şekilde ısrarla isteyen.

musırrane / musırrâne

• Israrla.

• Israrlı bir şekilde.

• Israr ve inatla, ayak direyerek. (Farsça)

musirrane / مصرانه

• Israrla, ısrar ederek. (Arapça - Farsça)

mutaassıb

• Bir şeyi müdafaada ifrat ve inat gösteren. Körü körüne inad ve israr eden. Aşırı derecede kendi tarafını tutan.
• Din, millet ve vatanı hakkında çok sevgi, bağlılık ve gayret gösteren.

mutalsam

• Tılsımlanmış olan. Esrârengiz hâle gelmiş olan.

müteassıb

• Taassub eden; yanlış bir şeyi müdâfaada körü körüne inât ve ısrâr eden, haksız yere düşmanlık eden.

mütemerrid

• İnatçı, ısrar eden, dik kafalılık eden. Kibirlilik eden.

namus

• Irz, iffet, edeb, hayâ.
• Şeriat.
• Melâike.
• İrade-i İlâhiyenin tecellisi.
• Nizam.
• Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet.
• Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali ki

nezr

• Suâlde ısrar etmek.
• Az miktar, azlık.

sail-i müteannid / sâil-i müteannid

• Israrla soru soran; karşı tarafı zora sormak için soru soran.

şani'

• Adavet etmek, kin tutmak mânasına "şeneân" dan ism-i fâil olup, buğz eden, kin tutan demektir. Esas murad ise; buğz edip geçmiş olan değil, buğzunda devam ve ısrar eden demektir.

serer

• (Çoğulu: Esirre) Ayın son gecesi.
• Ebenin doğan çocuğun göbeğinden kestiği parça.
• Mantar üstünde olan kabuk, balçık, toprak (Bu mânâya Çoğulu: Esrâr ve C: Esârir).

sirr

• (Çoğulu: Esrar-Esirre) El ayasında ve alında olan hatlar.
• Gizli nesne.
• Cima etmek.
• Zikir.
• Hâlis.
• En iyi, en faziletli.

şirrir

• (Çoğulu: Eşrâr-Eşirrâ) Çok şer işleyen, pek çok şerir.

sitayiş / sitâyiş

• Israrlı övgü, medih.

taassub-u meslekiye

• Kendi hareket tarzını ve metodunu en doğru olarak görüp, yanlış da olsa ısrar etme.

talam

• Esrar otunun tohumu.

telkinat-ı musırrane

• Israrla fikirlerini kabul ettirmeye çalışma.

tiryaki / tiryâkî / تریاكى

• Esrarkeş. (Arapça)
• Sigara tutkunu. (Arapça)

ulema-i batın / ulema-i bâtın

• Şeriatın, zâhir ve hükümlerinden daha çok, mânâ ve esrarını bilen âlimler.

ulema-i ilm-i huruf

• Kur'anın bir harfinden, bir sahife kadar esrar bulduklarını söyleyen ve dâvalarını, o fennin ehline isbat edenler.

ulema-i zahir / ulema-i zâhir

• Kur'an-ı Kerimin zâhir mânâsına göre hakikatları değerlendiren âlimler. Şeriatın mâna ve esrarından daha çok, zâhirini ve hükümlerini bilen âlimler.

ulema-yı batın / ulema-yı bâtın

• Şeriatın zâhirinden ve açık hükümlerinden daha çok, mânâ ve esrârını bilen âlimler.

ulum-u hafiye

• Gizli ilimler. Ancak veraset-i Nübüvvet muhakkiklerince veya bir kısım hakikatların esrarına vakıf âlimlerce bilinen ilimler.

vahiy

• Bir fikrin, bir hakikatın veya emrin Allah (C.C.) tarafından Peygambere bildirilmesi.
• Lügatte vahiy: Kelâm, kitap, işaret, irsal, ilham, ifham, emir, teshir, bir şeyi harfiyyen i'lâm, bazı hususi maksadları tebliğ gibi mânalara gelir.
• Şeriatta vahiy: Dilediği ahkâmı, esrar ve

vehs

• Bir işe girişip ısrar ile devamlı uğraşmak.