akmi / akmî

• Yıpranmış, eskimiş.
• Anlaşılmaz.

bülud

• Mukim olmak, ikamet etmek, oturmak.
• Köhne olmak, eskimek.
• Meclise geç gelmek.

carin

• Aşınmış ve eskimiş bez.
• Belirsiz yol.
• Yılan yavrusu.

cürun / cürûn

• Bezin eskimesi.
• Yumuşak olmak.
• Bir nesne aşınmak.
• Alışkanlık, itiyat.

daşte

• Köhne, harab olmuş, eskimiş, yıpranmış. (Farsça)
• Mâlik olmuş. (Farsça)

daşten

• Tutmak, elde etmek, mâlik olmak, zimmetine geçirmek. (Farsça)
• Zabtetmek, gasbetmek, almak. (Farsça)
• Görüp gözetlemek. (Farsça)
• Eskimek, yıpranmak, harab olmak, köhneleşmek. (Farsça)

deres

• Nişanın belirsiz olması.
• Kaftanın eskimesi.
• Evin köhne olması.

dıhas

• Çok, kesir.
• Eskimeye yakın olan.

düsur

• Mahvolma. Eseri kalmama. Ortadan kalkma. Nişanı belirsiz olma.
• Kaftan eskime.
• Ev köhne olma.

fersud

• Eskimiş, yıpranmış. (Farsça)
• Eski, yırtık. (Farsça)

fesa

• Eskimek.
• Vurmak.

halak

• Eskimiş ve yıpranmış bez. Paçavra.

hamide / hâmide

• Uzun müddet geçmesi sebebi ile rengine tegayyür ve siyahlık gelip eskimiş olan.
• Nebatsız kuru yer.
• Yanmış kül olmuş.

haşif

• Eskimiş ve yıpranmış elbise.

hümud

• Elbisenin eskimesi.
• Ateşin sönmesi.

ıhlak

• Elbise eskimek veya eskitmek.

ıhlivlak

• Eskimek.
• Bulutun gökyüzünü kaplaması.

kalavra

• Eskimiş meşin eşya veya yamalı ayakkabı.

köhne

• Eski, eskimiş. (Farsça)
• Zamanı geçmiş. Demode olmuş. (Farsça)

kühensal / kühensâl

• Yaşlanmış, ihtiyarlamış, kocamış. Eskimiş. (Farsça)

libas-ı fersude

• Eskimiş elbise.

ma'bed-i fersude

• Eskimiş, yıpranmış mâbed. (Farsça)

medrus

• Eskimiş elbise.
• Deli, mecnun.
• Ders olarak okunmuş.

mefzur

• Eskimiş.
• Parçalanmış.

müzmin

• Eskimiş. Üzerinden zaman geçmiş. Zamanla yerleşmiş olan (hastalık).

nahr

• Eskimek.
• Çürümek.
• Parçalamak.

resis

• Yaralı, mecruh.
• Köhne, eski. Eskimiş, yıpranmış.

rümme

• (Çoğulu: Rumem-Rumam) Eskimiş urgan parçası.

sayide

• Eskimiş, yıpranmış. (Farsça)
• Ezilmiş, sürülmüş. (Farsça)

sühuk

• Kaftanın eskimesi.

sümul

• Kaftanın eskimesi, elbisenin yıpranması.

tams

• Yok etme, belirsiz kılma.
• Eskimek.
• Mahvolmak.

taravet-dar / taravet-dâr

• (Terâvettar) Tâzece, eskimemiş, tâze. (Farsça)

tefsa'

• Kesmek.
• Eskimek.

teşaün

• Eskimek.

teşennün

• Adamın ihtiyarlıktan dolayı derisinin buruşup kuruması.
• Eskimek.

tıls

• (Çoğulu: Atlâs) Sahife.
• Mahvolmuş nesne.
• Tüyü dökülmüş olan deve uyluğunun derisi.
• Elbisenin eskimesi.