abam

• Şişman kimse.

admer

• Arslan.
• Şedit, şiddetli.
• Belâ.
• Çirkin yüzlü şişman kadın.

ahzeka

• Bodur ve şişman adam.

ameysel

• Arslan.
• Şişman, büyük deve.
• Kaftanını yere sürüyerek gezen tembel kimse.
• Uzun kuyruklu geyik.
• Enli nesne.
• Kerim, şerif nesne.

anis

• Şişman ve iri deve.
• İhtiyar bekâr.
• İhtiyar kız.

bad-dar

• Mağrur, kibirli. (Farsça)
• Divane, deli. (Farsça)
• İri vücut, şişman. (Farsça)
• Hiç bir işle alâkası bulunmayan kişi. (Farsça)

badin

• Şişman, bedeni büyük, iri vücutlu.

batanet

• Oburluk, çok yiyicilik.
• Şişmanlık.

batin

• Uzak yer.
• Şişman.

becil

• Büyük, itibarlı, muhterem, hatırı sayılan kimse.
• Şişman.

bedda'

• Gövdeli, şişman kadın.

behneke

• Etli, büyük, şişman kadın.

belendah

• Bodur, şişman kimse.

betin

• Büyük karınlı. Şişman.
• Irak, baid, uzak.

beydaha

• İri ve şişmanca kadın.

beyzah

• İri yapılı, etine dolgun, şişmanca adam.

billiz

• Kısa boylu adam.
• Şişman kadın.

büdn

• Yoğun gövdeli ve şişman olmak.

burzag

• Şişmanca, etine dolgun delikanlı.
• Delikanlılık çağındaki neşe.

çak

• İyi, güzel, sıhhatli, şişman. (Farsça)

cel'ad

• Yoğun gövdeli şişman, kaba kimse.

celenfea

• Şişman karınlı büyük deve.

cenadif

• Şişman, kısa boylu kimse.

cürfüş

• Yanları etli olan şişman kimse.

dabrak

• Şişman ve etli olmak.

dafended

• Şişman, ahmak adam.

dagfasa

• Semizlik, şişmanlık, besililik, etlilik.
• Bol geniş nesne.

dal

• Semiz avrat. Şişman kadın.

damzer

• (Çoğulu: Damazir) Sütü az olan deve.
• Sağlam ve sert yer.
• Şişman kadın.

davkaa

• Şişman ve ahmak olan kimse.

debub

• Semizlik ve şişmanlığından dolayı yürüyemeyen deve.

demcele

• (Çoğulu: Demâcil) Şişman kadın.
• Huyu, hilkati güzel, iyi kadın.

derma'

• Topuğu belli olmayan, şişman kadın.
• Tavşan.
• Kırmızı yapraklı bir acı ot.

dinak

• İri gövdeli, şişman kadın.

ebled

• Ebleh, ahmak, bön. Söylenilen şeylere aklı hemen taalluk etmeyen kimse.
• Açık kaşlı.
• Şişman gövdeli kişi.

eksem

• Büyük karınlı, şişman adam.

ektem

• Çok sır saklayan, esrar gizleyen kimse.
• Büyük karınlı ve şişman olan adam.

emzer

• Karnı büyük olan, şişman.

feha

• Horultulu uyku.
• Şişman kadın.
• Ayaklarda olan gevşeklik.

fevg

• Şişman olmak.

fevga'

• İri vücutlu, şişman kadın.

fevhed

• Semiz oğlan, şişman çocuk.

gayle

• Şişman kadın.

habendat

• Şişman kadın.

hanfec

• Şişman, etli kişi.

hebra

• Şişman kadın.

hecenna'

• Uzun ve şişman gövdeli kimse.
• Başı dazlak, yaşlı kimse.
• Başı dazlak olan devekuşu.

heyzale

• İnsan sesleri.
• Cemaat, topluluk.
• Çok asker.
• Büyük deve.
• Belinden aşağısı şişman olan kadın.

hidafe

• Etlilik, şişmanlık.

hıdeb

• Şişman gövdeli kimse.

hilkam

• Arslan, esed.
• İri yapılı, cüsseli, şişman.

hucee

• Çok nikâh ve çok cima eden erkek.
• Şişman ve ağır kimse.

hunzub

• Şişman gövdeli, boş konuşan kadın.

huzahız

• Suyu ve ağacı çok olan yer.
• Şişman kimse.

ibzaz

• Yağlanma, şişmanlama, semirme.

ılkid

• Şişman, kısa boylu, hakir ve hayrı az olan kadın.
• Katı yoğurt.

infihani / infihanî

• Şişman adam.

kabına sığmamak

• t. Sabırsızlık, acelecilik.
• Şişmanlamak.

kalantor

• Zenginliğini göstermeye özenen kellifelli ve şişman adam.

kazan

• Semiz şişman kimse.

kerdem

• Şişman ve kısa boylu olan adam.

kündür

• (Çoğulu: Kenadir) "Günlük" denilen nesne.
• Şişman ve kısa boylu kimse.
• Vahşi hımar, yabani eşek.
• Büyük çuval.

kuza'mel

• Büyük şişman deve.

lahamet

• Semizlik, etlilik, şişmanlık.

lahim / lahîm

• Semiz, etli, şişman.

lekalik

• Büyük, etli, şişman kadın.
• Büyük deve.

lekleke

• Yoğun gövdeli ve şişman olmak, etli olmak.

leys

• (Çoğulu: Lüyus) Arslan.
• Sinek avlayan örümcek.
• Arasında yaş ot bitmiş olan kuru ot.
• Birbirine girmiş ot.
• Semiz ve şişman kimse.

me'le

• (Çoğulu: Miâl) Hazırlanmak.
• Şişman kadın, semiz avret.
• Bahçe.

meann

• Enli, geniş.
• şişman gövdeli kimse.
• Hatip.

melis / melîs

• Şişman ve tenbel olan kişi.

memhus

• Parlatılmış, cilâlanmış.
• Etli, şişman, dolgun insan veya hayvan.

meramir

• Çok etli, şişman kişi.

mermat

• Etli, şişman kadın.

mülahham

• (Lâhm. dan) Etli, semiz, şişman.

müsmin

• Semiz, şişman.

redah

• (Çoğulu: Rudüh) Dolu büyük çanak.
• Etli ve şişman kadın.

ruhud

• Etli, besili, şişman, semiz. (Müe: Ruhude)

şahamet

• Semizlik, yağlılık, şişmanlık.

şahim

• Semiz, yağlı, şişman, besili.

sehbel

• Büyük, iri vücutlu, şişman deve.
• Büyük ve geniş tuluk.
• Büyük keler.

sıbhal

• Şişman, büyük keler.
• Deve.
• Kırba.
• Câriye.

sidn

• Etli ve gövdeli şişman kimse.

şihdare

• Fahiş ve israfçı ve dedikoducu kimse.
• Kısa boylu ve şişman kimse.

simn

• (Simâne) : Semizlik, yağlılık, besililik, şişmanlık.

sımsım

• (Çoğulu: Semâsım) Şişman ve etli adam.

sücle

• Karnın geniş ve büyük olması. Şişmanlık.

sümne

• Kadınların şişmanlamak için kullandıkları bir ilâç.

tanh

• Semiz olmak, besili ve şişman olmak.
• Yemeğin hazmolmaması, sindirilmemesi.

tararet

• Semizlik, besililik, şişmanlık.

teşahhum

• (Şahm. dan) Yağlanma, semirme, şişmanlama.

tesemmün

• (Semen. den) şişmanlama, semirme.

tıknaz

• Kısa boylu ve şişman, toplu.

ukne

• (Çoğulu: Uknâ-Akân-Uknât) Karın büklümü. (Şişmanlık ve semizlikten olur.)