abd-i sacid / abd-i sâcid

• Allah'a secde eden kul.

celse

• Namazda iki secde arasında hareketsiz bir miktâr oturma.

celse-i hafife / celse-i hafîfe

• İkinci secdeyi yapıp kıyâma kalkmadan önce olan kısa oturma.

fussilet suresi / fussilet sûresi

• Kur'an-ı Kerim'in 41. suresidir. Mekkî'dir. Secde, Sure-i Akvat ve Mesabih Suresi de denir.

• Kur'ân-ı kerîmin kırk birinci sûresi. Secde sûresi ve Hâ mîm de denir.

haviyye

• Çocuk doğuran kadına loğusa yemeği yedirmek.
• Namaz kılan kimsenin, secde halinde iken, karnını uyluğundan yukarı tutması.

ictinah

• Bir yana eğilme, meyletme.
• Secde etme.
• (Hayvan) bir tarafa meyilli koşma.

ima / îmâ

• İşâret etme. Bir özür sebebiyle başını yere koyamayan kimsenin rükû' için biraz, secde için rükû'dan daha çok eğilmesi.

ıztıca'

• Namaz kılarken secdede koltukları sıkarak göğsü yere değdirme.
• Yan üstüne yatma.

kerremallahu-vechehu

• Allah vechini mükerrem kılsın, meâlinde dua olup Hz. Ali (R.A.) hiç putlara secde ve ibadet etmediği ve çocukluktan beri Allah'a secde ettiğinden, onun ismi anıldığında hürmeten söylenir.

kesret-i sücud

• Bir çok kez secdeye gitme.

kuud

• Cülus. Oturmak.
• Namazın oturarak kılınan kısmı. Secdede iken kalkıp oturmak.

mahva

• Secdede karnını uyluklarından çekip ayıran kimse.

medyun-u secde-i şükran

• Şükür secdesi yapmaya borçlu.

mescid

• Secde edilen yer. Namazgâh. Cami yerine kullanılan namaz yeri.

• Secde yeri, küçük cami.

mescud

• Secde edilmiş. Kendisine secde edilmiş olan. Allah (C.C.)

mescudiyet / mescûdiyet

• Secde edilmeye lâyık olma.

müctenih

• (Cenah. dan) Meyillenen, bir tarafa eğilen.
• Secdede usulüne göre ellerini yere koyup dirseklerini açarak kollarını kanat şeklinde tutan.

müfteriş

• Secdede iken iki kolunu yere koyan.

müteseccid

• Secdeye kapanan, secde eden.

namaz

• İslâmın beş şartından birisidir. (Farsça)
• Duâ. (Farsça)
• Zikir. (Farsça)
• Kur'an. (Farsça)
• Kunut. (Farsça)
• Rüku. (Farsça)
• Salât. (Farsça)
• Şükür. (Farsça)
• Tesbih. (Farsça)
• Secde. (Farsça)
• Hamd. (Farsça)

rek'at

• (Rik'ât) Huzur-u İlâhîde beli eğip yüzü üzeri kapanmak.
• Bir kıyam, bir rüku' ve iki secdeden ibaret olan namazın bir rüknü.

• Namazın bölümlerinden her biri; bir namazda kıyâm, rükû ve iki secdenin toplamı.

rekat / rekât

• Namazda bir kıyam, bir rüku' ve iki secdeden oluşan bölüm.

sacid / sâcid / ساجد / سَاجِدْ

• Secde eden, Allah'ın (C.C.) huzurunda başını yere koyarak dua eden. Hâdis meâli: "Bir kulun Rabbine en yakın olduğu an: O'na secde ettiği zamandır."

• Secde eden.

• Secde eden. Namazda alnını ve burnunu yere koyarak secde eden.

• Secde eden.

• Secde eden. (Arapça)

• Secde eden.

seccade

• Genellikle üzerinde secdeye varmakta yâni namaz kılmakta kullanılan küçük halı, kilim cinsinden sergi.

secde ayetleri / secde âyetleri

• Okunduklarında veya işitildiğinde secde yapılan, Kur'ân-ı kerîmdeki on dört secde âyet-i kerîmesi. Bunlar: A'râf: 206, Ra'd: 15, Nahl: 50, İsrâ: 109, Meryem: 58, Hac: 18, Furkân: 60, Neml: 25, Secde: 15, Sa'd: 24, Fussilet: 37, Necm: 62, İnşikâk: 21, Alak: 19. âyet-i kerîmeleridir.

secde-ber-zemin-i hayret ve muhabbet

• Hayret ve muhabbetle yere secde etmek.

secde-i hayret

• Hayret secdesi.

secde-i itaat

• İtaat secdesi.

secde-i kübra / secde-i kübrâ

• En büyük secde.

secde-i sehv

• Yanılma secdesi; namazda bir farzın veya vâcibin, vaktinden önce veya sonra yapılması yâhut vâcibin terkinde yapılması lâzım gelen secde.

secde-i şükr

• Bir nîmete kavuşan veya bir dertten kurtulan kimsenin Allahü teâlâ için yaptığı secde.

secde-i şükran

• Minnettarlık, teşekkür secdesi.

• Şükür secdesi. Şükretmek maksadıyla yapılan secde.

secde-i şükür

• Bir lütf-u İlâhîden dolayı veya bir musibetin izn-i İlâhi ile kaldırılmasından sonra hamd ve şükür için edilen secde.

secde-i tilavet / secde-i tilâvet

• Kur'an okunurken veya dinlerken edilen secde. Okuma secdesi.

• Kur'ân-ı kerîmin on dört yerindeki secde âyetinden birini okuyan veya duyanın yapması vâcib olan secde.

secdegah / secdegâh / سجده گاه

• Namaz kılınıp secde edilecek yer. İbadet yapılacak yer. (Farsça)

• Namaz kılınıp secde edilecek yer, ibadet yapılacak yer.

• Secde yeri.

• Secde edilen yer. (Arapça - Farsça)

secdegah-ı adem ü havva / secdegâh-ı âdem ü havva

• Âdem ve Havva'nın secde ettiği yer.

secdegah-ı rabbaniye / secdegâh-ı rabbaniye

• Allah'a secde edilen yer.

secdeteyn

• Birbiri arkası yapılan iki secde.

secdevari / secdevâri

• Secde gibi.

• Secde ederek, secde eder gibi.

secede

• (Tekili: Sâcid) Secde edenler.

sehv secdesi

• Yanılma secdesi; namazda bir farzın veya vâcibin, vaktinden önce veya sonra yapılması yâhut vâcibin terkinde yapılması lâzım gelen secde.

serbesücud / serbesücûd / سر بسجود

• Secde edici. Başını yere değdirici. (Farsça)

• Alnı secdede. (Farsça - Arapça)

şeytan

• İblis. (Cenab-ı Hakk'ın emrine isyan ettiğinden rahmetinden kovulmuş, şerleri ve muzır şeyleri temsil eder ve ateşten yaratılmıştır. Bütün melekler Cenab-ı Hakk'ın emriyle Hazret-i Âdem'e secde ettiği halde Şeytan: "O, topraktan yaratılmıştır, ben ateşten yaratıldım. Ben ondan daha kıymetli ve yükse

• Kovulmuş, uzaklaştırılmış. Kibir ve gurûru sebebiyle Allahü teâlânın "Âdem'e secde ediniz" emrine isyân edip, karşı geldiği için, O'nun rahmetinden uzaklaştırılan varlık, İblis.

sırr-ı sücud

• Secdeye varma sırrı.

sübhane rabbiyel a'la / sübhâne rabbiyel a'lâ

• "Yüce olan Rabbimi tesbih ve tenzih ederim" mânâsına secdede söylenen tesbih.

subuhat

• (Tekili: Subha) Secdeler ve cemal-i İlâhî nurları ve celal ve azamet-i İlâhiye.

süccad

• (Tekili: Sâcid) Secde edenler.

sücced

• (Tekili: Sâcid) Secde edenler. Secde edip yere kapananlar.

sücud / sücûd / سجود

• Secdeye varmak. Cenab-ı Hakk'ın huzurunda hiçliğini, aczini bilip teslimiyetle yere kapanıp duâ ve tesbih etmek.
• (Tekili: Sâcid) Secde ederek yere kapananlar, secde edenler.

• Namazda yere kapanma, secde etme.

• Secde etmek.

• Secdeye varmak, secdeler.

• Secde; namazın içindeki farzlardan biri. Namazda alnı ve burnu yere koyma.

• Secde etme, yere kapanma. (Arapça)

şükr secdesi

• Kendisine nîmet gelen veya bir dertten ve sıkıntıdan kurtulan kimsenin, Allahü teâlâ için yaptığı secde.

sütre

• Namaz kılarken imâmın veya yalnız kılanın sol kaşı hizâsında, önüne diktiği yarım metreden uzun çubuk. Çubuğu dikmeyip, secde yerinden kıbleye doğru uzatmak veya çizgi çizmekle de olur.

ta'dil-i erkan / ta'dil-i erkân / ta'dîl-i erkân

• Fık: Namazın bütün rükünleri, esaslarını usulüne uygunca yerine getirerek ve namazın tertib ve düzeninin hakkını vererek kılmak. Meselâ : "Secdeyi sükunetle yerine getirmek ve iki secde arasında "Sübhânallah" diyecek kadar doğrularak oturmak. Kıyamda ve rüku'dan sonraki kıyamda sükunet üzere olmak v

• Namazda rükûda, secdelerde, kavmede (rükûdan kalktıktan sonra ayakta durmada) ve celsede (iki secde arasında oturmada) her âzâ hareketsiz olduktan sonra bir miktar durmak.

tadil-i erkan / tâdil-i erkân

• Namazı şartlarına uygun şekilde kılma ve rüku ve secde gibi temel esasların arasında biraz bekleme.

teseccüd

• (Secde. den) (Çoğulu: Teseccüdât) Secde etme, secdeye kapanma.

tilavet secdesi / tilâvet secdesi

• Kur'ân-ı kerîmdeki on dört secde âyetinden herhangi birini okuyan veya işiten bir mükellefin yâni akıllı ve ergenlik çağına erişmiş bir müslümanın yapması vâcib (lâzım gelen) secde. Secde âyetleri, Kur'ân-ı kerîmin; A'râf, Ra'd, Nahl, İsrâ, Meryem, Hac, Furkân, Neml, Secde, Sâd, Necm, İnşikâk ve Ala

tumaninet / tumânînet

• Namaz kılarken rükû' ve secdelerde ve kavmede (rükû'dan kalktıktan sonra ayakta durmakta) ve celsede (iki secde arasında oturmada) bütün âzânın (uzuvların) hareketsiz kalması. Sübhânallah diyecek kadar bir miktar durması ise, ta'dîl-i erkândır.