aguş-u nazdarane / âguş-u nazdârâne

• Nazlı bir şekilde sarmalayan kucak.

ambalaj

• Eşyayı taşınabilir bir hale koymak için sarma veya sandığa yerleştirme işi. (Fransızca)

amit

• Yünü, üstüne yumak edip sarmak.

aşak

• Sarmaşık.

asb

• Bağlamak.
• Sağlam olarak dürmek.
• İmâme, sarık.
• Yemen'de yapılır bir nevi kumaş.
• Firavun atı adı verilen bir deniz canavarının dişisi.
• Kurumak.
• Kızarmak.
• Sarmaşık.
• Sargı, bağ.
• Mendil.

belbus / belbûs

• Bir nevi haşhaş. (Farsça)
• Yabani soğan. Dağ soğanı, sarmısak. (Farsça)

bıdışgan

• Sarmaşık otu.

buyçe / bûyçe

• Sarmaşık (nebat) (Farsça)

çark-ı felek

• Bir makine veya dolaba benzetilen gökyüzü.
• Mc: Tâlih, baht.
• Yakıldığı zaman dönerek ateşler püskürten bir çeşit donanma fişeği.
• Bir nevi sarmaşıklı nebat çiçeği.

cebre

• Kemik sarmakta kullanılan ağaç.
• Tahta parçaları.

celbub / celbûb

• Sarmaşık (bitkisi.) (Farsça)

efanin

• (Tekili: Üfnûn) Değişiklikler.
• İşler, şartlar, hâller.
• Sarmaşık gibi birbirine sarılmış sık ağaç dalları.

elfaf

• Lifler. Lif lif. Sarmaş dolaş.
• Cemaatler, taifeler.

fergand

• Fena koku, kokmuş. (Farsça)
• Sarıldığı ağacı kurutan bir cins sarmaşık. (Farsça)

füşag

• Sarmaşık otu.

gark etme

• Kaplama, sarma, içine balıp boğma.

habl-ül mesakin / habl-ül mesakîn

• Sarmaşık bitkisi.

hablülmesakin / hablülmesâkin / حبل المساكن

• Sarmaşık. (Arapça)

hemaguş / hemâgûş / هم آگوش

• Sarmaş dolaş, kucak kucağa. (Farsça)
• Hemâgûş olmak: Sarmaş dolaş olmak, kucaklaşmak. (Farsça)

hilbilab

• Sarmaşık.

i'tikal

• Sağmak için koyunun ayaklarını iki bacağı arasına alma.
• Devenin dizini büküp bağlama.
• Güreş yaparken rakibini sarmaya getirip yıkma.

i'timam

• (İtimam) Başına sarık sarmak.
• Ortalık yeşillenmek.
• Miğfer giymek.

ıcre

• Başına tülbent sarmak.
• Besili ve semiz olmak.

iftiat

• Başa tülbent sarmak.

ihata / ihâta / احاطه

• Kavrama. (Arapça)
• Kuşatma, sarma. (Arapça)
• İhâta edilmek: Çevrelenmek, sarılmak, kuşatılmak. (Arapça)
• İhâta etmek: (Arapça)
• Kavramak. (Arapça)
• Kuşatmak, sarmak. (Arapça)

ısabe

• (Çoğulu: Asâib) Cemaat, topluluk.
• Tıb: Yaraları sarmakta kullanılan bağ, yara bantı.
• Başa sarılan ve şeâir-i İslâmiyeden olan sarık.

ışka / عشقه

• Sarmaşık adı verilen bir bitki.

• Sarmaşık. (Arapça)

istigmam

• Sarmak, sarılmak.

kahraman

• Büyük işler başarmış kişi.

kameriyye

• Çardak. Bahçelerde, mehtaplı gecelerde oturmak üzere yapılıp, etrâfı sarmaşık v.s. çiçeklerle örtülü bulunan yer. Küçük köşk.

kamt

• Kuş, dişisine cima etmek.
• Doğan çocuğu beze sarmak.

kefr

• (Çoğulu: Küfur) Örtme, sarma,
• Köy, karye.

kevr

• Devretmek, dönmek.
• Sarık sarmak. Tülbend sarmak.
• Bir yerde toplanmış olan develer.
• Çokluk, bolluk, ziyadelik.
• Mukül dedikleri darı cinsi.

kusakıs

• Çok acı olan sarmısak.

leblab

• Sarmaşık denen bir bitki.

leff

• Sarma. Dürme. İçine toplama. İliştirme. Rabtetme.

mansuriyyet

• Allah'ın (C.C.) yardımıyla muvaffak ve muzaffer olma, başarma.

megad

• Bir ot cinsidir, ağaca sarmaşır çıkar; üzüm çubuğundan ince olur ve yaprağı uzun olur.

memkure

• Sirkeli ve sarmısaklı balık.

mızfar

• Zafer kazanan. Galib. olan. Asma çubuğuna sarmaşık gibi sarılan filiz.

mu'tekil

• Sağmak için koyunun ayaklarını iki bacağı arasına çekip alan.
• Devenin dizini büküp bağlıyan.
• Güreşte rakibini sarmaya getirip yıkan.

muhasara / محاصره

• Etraftan çevirmek. Kuşatmak. Düşmanı etraftan sarmak. Abluka etmek.

• Sarma, kuşatma. (Arapça)
• Muhasara etmek: Sarmak, kuşatmak. (Arapça)

muvaffak / موفق

• Başarmış. Gâyesine erişmiş. Ulaşmış. Başarılı.

• Başarılı. (Arapça)
• Muvaffak olmak: Başarmak, başarılı olmak. (Arapça)

muvaffak olmak

• Başarmak.

muvaffakiyet / مُوَفَّقِيَتْ

• (Çoğulu: Muvaffakiyât) (Vefk. den) Allah'ın yardımıyla başarı gösterme.
• Ele geçirme, başarma.

• Başarma, yardıma mazhar olma.

muzaffer

• Kahraman. Gâlip gelmiş. Başarmış. Muvaffak olmuş. Zafer kazanmış, zafer kazanan.

peçe

• (Çoğulu: Peçegân) İnsan veya hayvan yavrusu.
• Oğlan, çocuk.
• Sarmaşık bitkisi.

piç

• Büklüm, kıvrım, dolaşık. (Farsça)
• Nesebi gayr-ı sahih olan, gayr-ı meşru münâsebetten doğan çocuk. (Farsça)
• Aslına benzemiyen. (Farsça)
• Ağacın kökünden biten sürgün. Aşılanmamış ağaç. (Farsça)
• Sarmaşık. (Farsça)
• Vida. (Farsça)

rahk

• Sarmak, istilâ etmek.

rasf

• Oka kiriş sarmak.
• Birbirine zammetmek.
• Kaldırım döşemek.

sir / sîr / سير

• Sarmısak. (Farsça)

sükuredyun

• Yaban sarmısağı.

taammüm

• Umumileşme. Umumi olma.
• (İmame. den) Sarık sarma.
• (Amm. den) Amca olma. Birisini "amca" diye çağırma.

tayy

• Bükmek, sarmak, dürmek.
• Kaldırmak.
• Geçmek.
• Açmak.
• Çıkarmak. Bir haberi ketmetmek. Kasten açtırmak.
• Atlama, üzerinden geçme.

teammüm

• İmame sarmak, sarık sarmak.
• Umumileşmek.

tedemmu'

• (Dem.' den) Gözün yaşarması.

tekvir

• Yuvarlaklaştırmak. Kıvırmak. Sarmak.
• Toplamak. Cemolmak.
• Başa sarık sarmak.

• Sarmak, toplamak.

• Sarma, toplama.

telafif

• Birbirine sarmaşmış bölük bölük nebatlar.
• Büklümler, kıvrımlar.
• Birbirine girmiş ve sarmaşmış vaziyette olma. Lif lif olma.

telahhi

• Tülbendi çenesi altından sarmak.

telfif

• Bürünme, sarma, örtme.

tevaffuk

• (Vefk. den) Muvaffak olma, başarma.

tezmil

• Gizlemek. Bir şeyi elbiseye sarmak. Esvaba sarınıp bürünmek.
• Örtü.

üksus

• Sarmaşık.

vahdetü'ş-şuhud

• "Allah'tan başka herşeyin unutkanlık perdesiyle örtülmesi" tarzında tasavvufî bir görüş; Allah'tan başka varlıkları nisyan (unutma) perdesine sarmak.

ve minellahi't-tevfik / ve minellahi't-tevfîk

• Başarmak sadece Allah'tandır.

yasemin

• Güzel kokulu, beyaz ve güzel çiçekler açan sarmaşık cinsinden bir ağaç. (Farsça)

zafer

• Muvaffak olma, maksada erme. Bir çok uğraşmadan sonra maksada erişme.
• Düşmanı yenme, üstün gelme. Başarma.

• Başarma, üstün gelme.

zahir

• Yüksek şeref.
• Neşv ü nemâ bulup, gelişip, etrafa sarılıp sarmaşmış bitki.