basik

• Gövde damarı. (Dirsek içinde bulunan üç damarın aşağısında olandır.)

cenb

• Yan taraf. Koltuk altının aşağısı.
• Def'etmek, kovmak.
• Müştak olmak.
• Bir yere gitmek için bir yere inmek.
• Birisinin sevdiğinden dolayı kararsız ve muztarib bulunmak.
• Büyük ve çok olan.
• Engin taraf.
• Şetmetmek, söğmek.

cul

• (Çoğulu: Ecvâl) Akıl.
• Rey.
• Kuyu duvarı. Aşağısından yukarısına kadar kuyunun taraflarından her bir tarafı.

div-çe

• Sülük. (Farsça)
• Kadın tuzluğu adı verilen bir bitki çeşiti. (Farsça)
• Ağaç kurdu, güve. (Farsça)
• Arka kaşağısı. (Farsça)

edna-yı mevcudat / ednâ-yı mevcudat

• Varlıkların en aşağısı.

esfel-i safilin / esfel-i sâfilîn / اَسْفَلِ سَافِل۪ينْ

• Aşağıların en aşağısı.

• En aşağı yer. Zaiflik, yaşlılık, boy bos, akıl ve anlayışın gidip çocuk gibi olmak, amel ve iş yapmaktan kesilip, sevâb kazanacak bir şey yapamaz hâle gelmek, erzel-i ömür. Cehennem'in aşağısı.

• Cehennemin en alt tabakası, aşağının aşağısı.

• Aşağıların en aşağısı.

esfelisafilin / esfelisâfilîn

• Aşağıların en aşağısı.

esfelü's-safilin / esfelü's-sâfilîn

• Aşağıların en aşağısı.

heyzale

• İnsan sesleri.
• Cemaat, topluluk.
• Çok asker.
• Büyük deve.
• Belinden aşağısı şişman olan kadın.

küra'

• (Çoğulu: Ekru-Ekâri) İnsanda boyundan aşağısı; hayvanda topuktan aşağısı.
• Koyun ve sığır baldırı.

lat'

• Yalamak.
• Ayağıyla bir kimsenin belinden aşağısına vurmak.

mezebbe

• Sinekli yer.
• Dizin aşağısındaki kaba etlerin etrafı.

mezrevan

• Dizin aşağısındaki kaba etlerin etrafı.

na'l

• Nal. Ayağa giyilen tahta ayakkabı veya hayvanların ayağına çakılan demir.
• Oturulacak yerlerin en aşağısı.

safile

• Dip, alt taraf. Bir şeyin aşağısı.