edbar-üs sücud

• Akşam namazından sonra kılınan iki rek'at nafile namaz.

kesret-i sücud

• Bir çok kez secdeye gitme.

serbesücud / serbesücûd / سر بسجود

• Secde edici. Başını yere değdirici. (Farsça)

• Alnı secdede. (Farsça - Arapça)

sırr-ı sücud

• Secdeye varma sırrı.

şücub

• Ev içinde olan direk.

sücud / sücûd / سجود

• Secdeye varmak. Cenab-ı Hakk'ın huzurunda hiçliğini, aczini bilip teslimiyetle yere kapanıp duâ ve tesbih etmek.
• (Tekili: Sâcid) Secde ederek yere kapananlar, secde edenler.

• Namazda yere kapanma, secde etme.

• Secde etmek.

• Secdeye varmak, secdeler.

• Secde; namazın içindeki farzlardan biri. Namazda alnı ve burnu yere koyma.

• Secde etme, yere kapanma. (Arapça)

sücuda gitmek

• Namazda yere ka-panmak.

sücuf

• (Tekili: Secf) Perdeler, örtüler.

sücul

• (Tekili: Secl) Büyük su kovaları.

sücun

• (Tekili: Sicn) Hapishaneler, zindanlar, ceza evleri.
• Mc: Dünyanın sıkıntıları.

şücun

• Ağaç dalları.
• Füruât, teferruat.

• Dallar.

şücur

• Muhtelif ve çeşitli olmak.