rabita / rabıta / rabıta /

1. Rabteden, bağlayan, bitiştiren.
2. Münasebet, alâka, bağlılık, yakınlık. İki şeyi birbirine bağlayan tertip.
3. Nefsini dünyadan men edip âhirete, Allah'a (C.C.) bağlanmak.
4. Tertip, sıra, düzen, usûl.

rabita / rabıta / rabıta /

1. İki şeyi birbirine bağlayan nesne.
2. İlgi, münasebet, bağlılık, mensupluk.
3. Düzen, tertip.

rabita / rabıta / rabıta / رابطه

Bağ.

rabita / rabıta / râbıta /

Bağ.

rabita / rabıta / râbıta /

Bir velînin şeklini, sûretini hayâline getirerek onun kalbindeki feyz (bereket) ve mârifetlere (ilimlere) kavuşma yolu. Kalbini büyüklerin kalbine bağlayarak onlardan feyz alma. Her şeyi unutarak, dünyâ işlerini düşünmeyerek, sevgi ve saygı ile bir velînin mübârek yüzünü hayâlinde veya gönlünde bulu

rabita / rabıta / râbıta / رَابِطَه

Bağ.

rabita / rabıta / râbıta /

Bağ, ilgi, irtibat.

rabita / rabıta / râbıta / رابظه

1. Bağ, ilişki, temas.
2. Sıra, düzen.