(k.s.)

• Kuddise sırruhu; ilâhî hikmetten öğrendiği şeyler pak ve mübarek olsun.

a'mak-ı ervah / a'mâk-ı ervah

• Ruhlarının derinlikleri.

abey-seran

• Fesliğen.
• Şiddetli emir.
• Şer ve mekruh nesne.
• Bir dikenli ağaç.

aheng-i ruhani / âheng-i rûhanî

• Rûhanî âhenk, rûhun hoşuna giden âhengi.

ahfa / ahfâ / اَخْفَا

• Çok gizli (ruhta bir latîfe).

ahlak-ı hasene / ahlâk-ı hasene

• Yüksek ahlâkı en parlak ve ulvi bir şekil ve ruhta gösteren ve bilfiil yaşayan Peygamberimizin (A.S.M.) ve O'nun yolunda gidenlerin ahlâkı.

ahsen-i takvim / ahsen-i takvîm

• En güzel boy ve sûret. Bedenen ve rûhen en güzel olan.

ahval-i ruhiye / ahvâl-i ruhiye

• Ruhî haller, psikolojik haller ve durumlar.

alay

• (Ask.) 3-4 tabur piyade veya5 bölük süvari askerinden mürekkep kuvvet.
• Debdebe ve gösterişle yapılan tören, geçit resmi.
• Cemaat, topluluk, güruh, kalabalık, fevç.
• Fazla miktar, muhtelif ve müteaddit kişiler veya şeyler.

alem-i berzah / âlem-i berzah

• Öldükten sonra ruhların kıyamete kadar kalacakları mânevî âlem, kabir âlemi.

alem-i berzah ve ervah / âlem-i berzah ve ervah

• Kabir âlemi ve ruhlar âlemi.

alem-i emr / âlem-i emr

• Arşın üstünde olup, madde olmayan, ölçülemeyen ve herkesin anlayamayacağı âlem. Buna, âlem-i melekût ve âlem-i ervâh (rûhlar âlemi) ve mekânsızlık âlemi de denir.

alem-i ervah / âlem-i ervah / âlem-i ervâh / عَالَمِ اَرْوَاحْ

• Ruhlar âlemi. Ruhların ve ruhanîlerin bulunduğu âlem.

• Ruhlar âlemi.

• Ruhlar âlemi.

• Ruhlar âlemi.

alem-i küfür / âlem-i küfür

• Küfrü ve inkarcılığı yaymaya çalışan kişilerden meydana gelen güruh.

alem-i melekut ve ervah / âlem-i melekût ve ervâh

• Ruhlar âlemi; hiçbir vasıta ve sebebin müdahele etmediği, hüküm ve idaresi doğrudan Allah'ın elinde bulunan âlem.

alem-i melekut ve ervahda / âlem-i melekût ve ervâhda

• Madde ötesi ve ruhlar âleminde.

alem-i misal / âlem-i misâl

• Rüyâda görülen âlem. Dünyada mevcud bulunan bütün eşya ve zuhura gelen bütün ef'âlin aynısı ile müretteb ve mütekevvin olan bir tarzı veya âlem-i ruhâninin bir nev'i.

alem-i ruhani / âlem-i ruhanî / âlem-i rûhânî / عَالَمِ رُوحَان۪ي

• Maddî yapısı olmayan ve gözle görülemeyen ruh âlemi.

• Ruha âit âlem.

alem-i ulvi / âlem-i ulvî

• Ulvi âlem, ruhlar âlemi.

aler-re'si-vel-ayn

• Baş ve göz üstüne. (Gelen misafire karşı veya bir işi deruhte edeceğine karşı hürmet ve memnuniyetle kabul ettiğini ifâde için söylenir.)

alkol

• Mayalanmış içkilerin damıtılmasıyla elde edilen sıvı madde. Sarhoş edici etkisi vardır. Alkollü içkiler hem beden sağlığına, hem de ruh sağlığına zararlıdır. Dinimizde her türlü alkollü içkinin azı da çoğu da haramdır. (Fransızca)

animizm

• Sosy: Ruhları İlâh sayan batıl bir din. Ruhlar cisimler gibi Allah'ın mahlukudur. Onun emirlerine tâbidir.

aristo

• (Doğum : M.Ö. 384) Yunan filozoflarından olup Eflatun'un talebesidir. Mantık, ahlâk, siyaset, iktisad, felsefe kitapları vardır. Ruhun bakiliğine inanırdı. Tecrübeden ziyâde akla fazla kıymet verdiğinden çok yanılmıştır.

ataraksiya

• yun. Tesirlere (etkilere) karşılık göstermeme, durgunluk hâli.
• (Fels.) Ruhun sükunete ulaşması, arzu ve ihtiraslardan uzak kalma. Eski çağ felsefesi, hayatın gayesi, saadet olarak duygusuzluk halini gösteriyordu. İnsan arzuları sonsuz, düşmanları sonsuzdur, (mikroptan kuyruklu yıldız

avalim-i ulviye ve ruhiye ve cismaniye / avâlim-i ulviye ve ruhiye ve cismâniye

• Yüce âlemler, ruh âlemleri, cismânî âlemler.

avalimü'l-ervah / avâlimü'l-ervâh

• Ruhların âlemleri, ruhların dünyaları.

ayine-i ervah / âyine-i ervah

• Ruhlar âyinesi. Esmâ-i İlâhiyenin tecellisine mazhar olan ruhlar.

• Ruhların aynası.

ayine-i ruh / âyine-i ruh

• Ruh aynası.

azimet / azîmet

• Kuvvetli irâde, istek, arzu. Haramlardan, dinde yasak edilen şeylerden sakınmakla berâber, mümkün olduğu kadar ruhsatlardan yâni dinde izin verilen kolaylıklardan uzak durup; evlâyı, en iyi olduğu bildirilenleri, nefse zor gelenleri yapmak; takvâ yol u.

azl

• Bir şeyi yerinden veya güruhundan veya işinden ayırmak. Birisini işinden veya makamından ayırmak.

azrail / azrâil

• Ölüm meleği. Dört büyük melekten biridir, ölenlerin ruhlarını almak görevi vardır. Diğer bir ismi de "melek-ül mevt: Ölüm meleği"dir. Yeryüzünde hayatın var olması, insanın yaratılışı tesadüfle açıklanamıyacağı gibi, ölüm de tesadüfle açıklanamaz. Hayatı yaratan ölümü de yaratmıştır. Hayat gibi ölüm

• Dört büyük melekten biri. Rûhları almakla vazîfeli melek, melek'ül-mevt, ölüm meleği de denir.

basit / bâsit

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kullarından bâzısına rızkı az, bâzısına çok veren, sadakaları kabûl edip sevâb veren. Bâzısının rûhunu kabzeden (alan) bâzısının ömrünü uzatan, bâzısının kalbini daraltıp hayırlara (iyiliklere) rağbetsiz, bâzısınınkini ise geniş yapıp, hayırla

bast

• Tasavvufta gönül ferahlığı, rûhen rahatlama. Sıkıntı ve gönül darlığının zıddı.

batın / bâtın

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). His (duyu) organları ile hissedilemiyen, hayâl gücü ile hayâl edilemiyen, akıl ile anlaşılamayan.
• Kalb ve rûh, iç âlem, gönül.

bayram

• İslâm dîninin bildirdiği ve müslümanların neşelenip sevindikleri Fıtr (Ramazan) ve Kurban bayramı.
• Cumâ günü.
• Allahü teâlânın emirlerine uyup, yasaklarından sakınarak, günâh işlemeden, haram lokma yemeden geçirilen günler.
• Müslümanın rûhunu teslim (vefât) edeceği zama

beden-i misali / beden-i misâlî / بَدَنِ مِثَالِي

• Ruhun cesedden ayrıldığında giydiği, madde âleminden olmayan nurânî beden.

bekà-i ervah / bekà-i ervâh

• Ruhların devamlılığı, ölümsüzlüğü.

beka-i ruh

• Ruhun sonsuz olması.

bekà-i ruh / bekà-i rûh

• Ruhun ölümsüzlüğü ve devamlılığı.

• Ruhun devamlılığı.

beka-yı ervah

• Ruhların kalıcılığı, devamlılığı.

beka-yı ruh

• Ruhun bâkiliği, ölümsüzlüğü.

• Ruhun kalıcılığı, ölmezliği.

berzah

• İki âlemin arası. Kabir. Dünya ile âhiret arası.
• Perde.
• Sıkıntılı yer.
• İki yer arasındaki geçit.
• Mani'a, engel,. Ölen insanların ruhları kıyamete kadar berzah âleminde bulunurlar. Berzah büyük ve mânevi bir âlemdir. Dindar olup cennetlik olanlar, berzah âlemin

• İki şey arasındaki mesafe, aralık.
• Can sıkıcı.
• İnce uzun kara parçası.
• Dünya.
• Ruhların kıyamete kadar bulunacakları yer.

berzah alemi / berzah âlemi

• Ruhlar âlemi.

• Öldükten sonra ruhların kıyamete kadar kalacakları mânevî âlem, kabir âlemi.

bezm-i elest

• Cenab-ı Hak ruhları yarattığında "Ben Rabbiniz değil miyim? meâlinde soru sorduğunda, ruhlar, "Evet Rabbimizsin" diye cevap vermeleri ânına "Elest meclisi" veya "Bezm-i elest" tabir edilir.

• Elest Meclisi; Allah'ın ruhları yarattığında, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" anlamındaki sorusuna, ruhların, "Evet, Rabbimizsin" diye cevap verdikleri an.

bezm-i ezel-i elestü

• Cenâb-ı Hak ezelde ruhları yarattığında, "Ben Rabbiniz değil miyim?" şeklindeki soruya bütün ruhların, "Evet Sen Rabbimizsin" diye söz vermeleri ânı; "Elest meclisi" veya "Bezm-i elest" şeklinde de ifade edilir.

bezmielest

• Allahın, "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sorduğu, ruhların da "Evet," diye cevap verdikleri hâdise.

bi-can / bî-can

• Ruhsuz, cansız. (Farsça)

bid'atkar / bid'atkâr

• Bid'at ortaya çıkarıp uygulayan, İslâmın ruhuna ve özüne ters davranışlara taraftar olan.

bilinç

• Psk: İnsanın kendi varlığından ve kendine tesir eden çevresinde meydana gelen hadise ve değişikliklerin, bilgisine sahip olması hali. Şuurun dereceleri vardır. Meselâ: Düşünüyorum ve düşündüğümü biliyorum, yine düşündüğümü bildiğimi de biliyorum ve hakeza. Şuurlu olma ruhun bir vasfıdır. Maddede şuu (Türkçe)

buhran-ı ruhi / buhran-ı ruhî / buhrân-ı rûhî / بُحْرَانِ رُوح۪ي

• Ruhen bunalıma düşme.

• Ruhî bunalım.

bukta

• Perişan, pejmurde, dağınık, dökük saçık.
• Cemaat, güruh, topluluk, kalabalık.

bürnüs

• (Çoğulu: Berânis) Bir uzun takke. (İbtidâ-i İslâm'da ruhbanlar giyerlerdi.)

cahif

• Uykusunda dişini öttürmek.
• Çok fazla hafiflik üzerine olmak.
• Nefis, ruh.
• İnsanın karnından çıkan ses.
• Kısa.
• Çok asker.

caiz / câiz

• Ruhsat, izin verilmiştir, olabilir, yapılabilir, günah değildir.
• Sahîhdir, doğrudur.
• Tenzîhen mekruh.

caiz değil / câiz değil

• Sahîh değil.
• Mekruh.
• Haram.
• Fâsid, bâtıl.

camid

• (Câmide) Ruhsuz, sert, katı madde. Cansız.

can / cân / جان

• Yaşayış. Diride olan kudret, kuvvet. Hayat cevheri. Madde ilimleri, maddenin; hayat ilimleri (biyolojik ilimler) hayatın ne olduğunu açıklıyamamışlardır. Aslında bunların konusu da madde, hayat ve ruhun kendisi değil, bunların tezahürleri yani olay haline gelen tesirleridir. Deney ilimlerini (Farsça)

• Hayat, ruh, gönül.

• Ruh. (Farsça)
• Can. (Farsça)
• Sevgili. (Farsça)

can-geza

• Ruh sıkıcı, can sıkıcı. Tehlikeli olan, öldürücü. (Farsça)

can-gir / can-gîr

• Can sıkıcı, ruh sıkıcı. (Farsça)

can-sitan

• Can çıkarıcı, ruh alıcı. İnsana bela olan. Güzel. (Farsça)

canan

• Sevgili, güzel, sâhib-i cemâl. (Farsça)
• Canlar, ruhlar. (Farsça)

candar

• Diri, canlı, zihayat, ziruh. (Farsça)
• Silâhlı kimse. (Farsça)
• Muhafız, koruyucu, emniyet memuru. (Farsça)
• Yol yiyeceği, azık. (Farsça)

canperver

• Kalbi ferahlandıran. Ruha hoş gelen. (Farsça)

cebrail aleyhisselam / cebrâil aleyhisselâm

• Dört büyük melekten biri. Peygamberlere vahy getirmek, onlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bildirmekle vazîfeli melek. Buna Cibrîl, Rûh-ul-emîn, Rûh-ul-kuds, Nâmûs-ı ekber de denir.

celb-i ervah / celb-i ervâh

• Ruhları çağırma.

celb-i ervah-ı tayyibe / celb-i ervâh-ı tayyibe

• İyi ruhları çağırma.

cemaat-i ruhaniye-i mücahidin / cemaat-i ruhâniye-i mücahidîn

• Allah yolunda cihad eden ruhânîlerin (din adamlarının) oluşturduğu topluluk.

cemadi / cemadî

• Ruhu olmayan, cansız madde. Câmid cisim. (Farsça)

cenan

• Gönül. Ruh. Kalb. Can.

cerad

• Çekirge.
• Mc: Yağmacılar gürûhu.

cered

• Yaralı, mecrûh. (Farsça)

cerih

• (Cerh. den) Mecruh. Yaralanmış, yaralı.

cesed

• Ten, gövde, vücut, beden. Ruhsuz vücud.

cevaz

• İzin, müsaade, ruhsat.

• Müsaadeli. Ruhsat, izin. Câiz olma.
• Yol, tarik ve meslek.

cevher-i ruh / جَوْهَرِ رُوحْ

• Ruh denen öz.

cevher-i ulvi / cevher-i ulvî

• Ateş, nâr.
• En yüksek cevher.
• Ruh.

cevir

• (Cevr) Cefa, eziyet, sıkıntı, üzüntü. Zulüm.
• Tas: Tarikat adamının ruhen ilerlemesine mâni olan şey.

cibril / cibrîl

• Cebrâil, Ruhül Kudüs. Cenâb-ı Hakdan (C.C.) Peygamberimize (A.S.M.) vahiy getiren melek.

cil

• Cemaat, insan güruhu. Millet. Boy, aşiret, kuşak.

cin

• Göz ile görülemeyen ruhani varlıklar.

cinan-ı cenan / cinân-ı cenân

• Kalb ve ruh bahçeleri.

cism ü can / cism ü cân

• Beden ve ruh.

cismani / cismanî

• (Cismaniye) Bedene mensub, vücutla alâkalı.
• Mânevi ve ruhani karşılığı. Maddi ve cisimli olmak.

cuki / cûkî

• Hindistan'da yayılan ve bozuk bir yol olan Brahmanizmin, cûk denilen dört rûhânî sınıfından birine mensûb olan kimse. Hind kâfirlerinin dervişlerine verilen ad.

cürh

• (Çoğulu: Cüruh) Yara.

dehşet

• Ruhu birden kaplayan korku.

depresyon

• Ruhî çöküntü.

deruhde

• Deruhde edilmek: Üste alınmak, görev bilinmek.
• Deruhde etmek: Üstüne almak.

dik-ul elfaz / dîk-ul elfaz

• İfade zorluğu. Gayet ince ve derin ve ruhen hissedilen bazı mânaların ifade edilemeyişi.

disiplin

• Uyulması lâzım gelen kaide ve yasaklar. (Fransızca)
• Nizam ve intizam te'mini için zihnî, ahlâkî, ruhî, cismanî tâlim ve terbiye. (Fransızca)

dünya / dünyâ

• Yer küresi.
• Ölümden önce olan her şey.
• Kalbi Allahü teâlâdan gâfil eden, O'nu unutturan her şey.
• Allahü teâlânın haram (yasak) ettikleri ile Resûlullah efendimizin mekrûh dediği şeyler.

ecram

• (Tekili: Cirm) Ruhsuz büyük varlıklar. Cirmler. Yıldızlar.

edviye-i ruhaniye / edviye-i rûhâniye / اَدْوِيَۀِ رُوحَانِيَه

• İnsan ruhunu tedavi eden ilaçlar.

• Ruha âit ilaçlar.

ef'al-i mükellefin / ef'âl-i mükellefîn

• Mükellef olanların (yani; Cenâb-ı Hakk'ın teklif ve emirlerini kabul ve vazifeli kimselerin) yaptıkları amel ve işler. Bunlar şu isim altında sıralanır: Farz, vâcip, sünnet, müstehab, mübah, mekruh, haram, sahih bâtıl, fâsid, helâl.

ef'al-i ruhiye / ef'âl-i ruhiye

• Ruha ait faaliyetler, işler.

efruz

• (Efruhten: Tutuşturmak, ziyalandırmak mastarının emir kökü) Şule. Aydınlatıcı. Parıltı. (Farsça)

ehl-i garet ve fesad

• Baskın yapıp yağmalayan çapulcu ve bozguncu güruh.

ehl-i sekir

• Tasavvuf yoluyla mânevî âlemleri temaşa edip aldıkları ruhî lezzetle kendinden geçenler.

ehl-i sema / ehl-i semâ

• Gök ehli, melekler ve ruhanîler.

ehl-i semavat / ehl-i semâvât

• Gök ehli, melekler ve ruhanîler.

ehl-i semavat ve arz / ehl-i semâvât ve arz

• Göklerde ve yerde bulunan varlıklar; melekler gibi ruhanî varlıklar ve dünya üzerinde yaşayanlar.

ehl-i teslis

• Allah'ı baba, oğul ve mukaddes ruh diye üçlü unsur olarak kabul eden Hıristiyanlar.

ehl-i zevk / اَهْلِ ذَوْقْ

• İlahî sırların ruh ve kalbten, nefis ve hislere geçmesiyle bundan zevk alan kimseler.

ekanim-i selase / ekânim-i selâse

• Hıristiyanların baba, oğul ve Ruhu'l-Kudüs'ten oluştuğuna inandıkları Allah. Allah, İsa, Ruhu'l-Kudüs üçlüsü.

elsine-i semaviye / elsine-i semâviye

• Semâvî diller; göklerdeki ve mânevî âlemlerdeki meleklerin ve ruhanî varlıkların konuştukları diller.

enfas

• (Tekili: Nefes) Nefesler. Soluklar.
• Ruhlar. Canlar.
• Cevherler.
• Duâlar.

enfus / enfûs

• Nefisler, ruhlar.

enfüs / انفس

• (Tekili: Nefs) Nefsler, ruhlar, canlar. Yaşayanlar.

• Nefisler, ruhlar; kişinin kendi iç âlemleri, kalp ve ruh dünyaları.

• "Nefs"in çoğulu. Canlar, ruhlar.

• Nefisler. (Arapça)
• Ruhlar. (Arapça)

ervah / ervâh / ارواح / اَرْوَاحْ

• (Tekili: Ruh) Ruhlar. Canlar.

• Ruhlar.

• Ruhlar.

• Ruhlar.

• Ruhlar, canlar.

• Ruhlar.

• Ruhlar. (Arapça)

• Ruhlar.

ervah-ı afilin / ervâh-ı âfilîn / اَرْوَاحِ آفِلِينْ

• Göçüp giden ruhlar.

• Batıp giden ruhlar.

ervah-ı aliye / ervâh-ı âliye

• Yüksek ruhlar.

ervah-ı bakiye / ervâh-ı bâkiye / اَرْوَاحِ بَاقِيَه

• Varlığı devamlı olan, ölümsüz ruhlar.

• Ölümsüz ruhlar.

ervah-ı emvat / ervâh-ı emvat

• Ölülerin ruhları.

ervah-ı enbiya / ervâh-ı enbiya

• Peygamberlerin ruhları.

ervah-ı enbiya ve evliya / ervâh-ı enbiya ve evliya

• Peygamberlerin ve velilerin ruhları.

ervah-ı evliya / ervâh-ı evliya

• Velîlerin ruhları.

ervah-ı gayr-ı tayyibe

• İyi olmayan ruhlar.

ervah-ı habise / ervâh-ı habîse / اَرْوَاحِ خَب۪يثَه

• Habis, kötü ruhlar. Allah'a isyan eden, itaati sevmeyen anarşist ruhlar.

• Kötü ruhlar.

• Kötü ruhlar.

• Kötü, pis ruhlar.

ervah-ı habise ve münteşire / ervâh-ı habîse ve münteşire

• Her tarafa yayılmış ve kötü olan ruhlar.

ervah-ı harika

• Harika ruhlar, üstün ruhlar.

ervah-ı neyyire / ervâh-ı neyyire / اَرْوَاحِ نَيِّرَه

• Nûrlu ruhlar (peygamberler).

ervah-ı neyyire ashabı / ervâh-ı neyyire ashâbı

• Nurlu ruh sahipleri; manevî âlemlerdeki nurlara ulaşan büyük zâtlar.

ervah-ı safile / ervâh-ı sâfile / اَرْوَاحِ سَافِلَه

• Alçak ruhlar.

• Alçak, aşağılık ruhlar.

ervah-ı safiye / ervâh-ı sâfiye

• Temiz ruhlar.

ervah-ı tayyibe / ervâh-ı tayyibe / اَرْوَاحِ طَيِّبَه

• İyi ruhlar, iyi kimselerin ruhları.

• İyi ve temiz ruhlar.

• Temiz ruhlar.

ervahlar / ervâhlar

• Ruhlar.

ezeliyet-i ruh

• Ruhun öncesinin ve başlangıcının olmaması.

ezfile

• Cemaat, topluluk, güruh, bölük.

ezvak-ı ruhani / ezvâk-ı ruhanî

• Ruhanî, mânevî zevkler.

ezvak-ı ruhaniye / ezvâk-ı ruhaniye

• Ruhun aldığı zevkler.

fahr-i enam / fahr-i enâm

• Yaratılmışların kendisiyle övündüğü zât. Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâm için kullanılan hürmet ve saygı ifâdesi. Gece-gündüz dilimde, salât-ü selâm, O mübârek rûhuna, ey Fahr-ül-enâm.

fell

• (Çoğulu: Fülül - Eflâl) Gedik, rahne.
• Yaralamak.
• Cenkte askeri bozmak. Harbdeki askerin bozulması.
• Kılınç yüzündeki açılan gedik.
• Susuz kır yer.
• Güruh, cemaat.
• Muvakkat delilik.

felsefe

• Madde, hayat, yaratılış, kâinât, ruh, ölüm, ölüm sonrası gibi konularda insan gücünün akla dayanarak ortaya koyduğu düşünce ve görüşlerin tamâmı. Beğendiği düşüncelerini hakîkat olarak anlatmak, yaldızlı, heyecan verici laflarla inandırmaya çalışmak. Tecrübeye, hesâba dayanmayan şahsî düşünceler.

fenn-i tehzib-i ruh

• Ruh eğitimi bilimi, psikoloji.

ferruh-fal / ferruh-fâl

• Bahtı açık, şanslı, talihli, uğurlu.Ferruhî : f. Mübareklik, uğurluluk, meymenet. (Farsça)

feylule / feylûle

• İkindiden akşama kadar olan ve mekruh addedilen uyku.

• İkindiden akşama kadar olan mekruh uyku.

feza

• (Efzâ) Artıran, ziyadeleştiren, çoğaltan (mânâlarına gelip, kelime sonlarına getirilerek birleşik kelime yapılır.) Meselâ: Can-feza : Can verici. Hayret-feza : Çok hayret verici. Ruh-feza : Ruh verici. (Farsça)

fikr-i ruhbaniyet

• Hıristiyanlık dininde Allah ile kullar arasında vasıta olarak ruhbanların bulunması gerektiğine dair düşünce.

fırtına-i ruhiye

• Ruhta meydana gelen fırtına.

fütuhat-ı kur'aniye / fütuhat-ı kur'âniye

• Kur'ân'ın kalplerde ve ruhlarda meydana getirdiği mânevî fetihler.

gıda-yı ervah / gıda-yı ervâh / غِدَايِ اَرْوَاحْ

• Ruhların gıdası.

• Ruhların gıdası.

gıda-yı ruh

• Ruhun gıdası.

gıda-yı ruhani / gıda-yı rûhânî / gıdâ-yı ruhânî

• Ruhanî gıda; ruhun gıdası.

• Ruha ait gıda.

gıda-yı ruhaniye / gıdâ-yı ruhânîye

• Ruhî gıda, ruhun ihtiyacı olan gıda.

gılaf-ı ruh

• Ruhun kılıfı.

gülruh

• (Gül-ruhsar) Güzel yanaklı güzel, yanakları pembe olan güzel. (Farsça)

güruh-i eşkiya

• Eşkiya takımı, haydut güruhu.

hadise-i ruhaniye / hâdise-i ruhaniye

• Ruhlarla ilgili olay.

hadise-i ruhiye / hâdise-i ruhiye

• Ruhen yaşanan hâdise.

hafif-ür ruh

• Ruhu hafif olan, hoşsohbet.

hak ruhu

• Doğru, gerçek, hakikatin ruhu, Hz. Muhammed (a.s.m.).

hakikat alemi / hakikat âlemi

• Âhiret âlemi; mânevî ve ruhanî âlem.

hakikat-i ruhiye

• Ruh gerçeği.

hakikatin ruhu

• Gerçeğin ruhu, özü, aslı ve esası.

hakim-i ruhani / hâkim-i rûhânî

• Rûhânî hâkim; gözle görülmez idareci.

halet-i nez' / hâlet-i nez'

• Ölürken rûhun çıkacağı an.

halet-i ruhaniye / hâlet-i ruhaniye

• Ruhî haller, ruhen girilen haller.

halet-i ruhiye / hâlet-i ruhiye / حالت روحيه / hâlet-i rûhiye / حَالَتِ رُوحِيَه

• İnsanın ruh hâli.

• İnsanın ruh hâleti, manevi ve iç durumu.

• Ruhsal durum.

• Ruh hali.

halife-i ruhani / halife-i ruhanî

• Ruhanî halife; ruhen çeşitli makamlarda temessül eden halife.

hararet-i ruh

• Ruhun sıcaklığı.

harekat-ı ruhiye / harekât-ı ruhiye

• Mânevî âlemlerde ruh ile yapılan faaliyetler.

hareket-i ruhaniye

• Ruhen yapılan gezinti ve hareket.

haşr-i ruhani / haşr-i ruhânî

• Ruhun diriltilmesi.

haşrin cismaniyeti

• İnsanların öldükten sonra tekrar diriltilip Allah‘ın huzurunda toplanmasının hem beden, hem de ruh itibariyle olması.

hayat-ı nefsiye ve ruhiye

• Ruhsal ve psikolojik hayat.

hayat-ı ruhaniye

• Ruhânî hayat, ruhen yaşanan hayat.

hayat-ı ruhiye

• Ruha ait, ruhsal hayat.

hayat-ı sariye / hayat-ı sâriye

• Varlıklara sirayet etmiş olan umumî hayat; Cenâb-ı Hakkın Hayat sıfatının bir tecellîsi olan varlıklardaki hayatın mebdei, kâinatın hayatı, ruhu.

hayl

• At. At sürüsü.
• Atlı sürüsü.
• Zümre, güruh.
• Düşünmek, hıfzetmek.

hayl-i adüv

• Düşman sürüsü, düşman güruhu.

haziret-ül kuds / hazîret-ül kuds

• Cennet bahçesi. Peygamber ve evliyanın ruhlarının toplandığı yer.

hazret-i azrail / hazret-i azrâil

• Ruhları kabzetmekle görevli melek.

hazz-ı ruhi / hazz-ı ruhî

• Ruhî haz, ruhsal lezzet.

hedef-i ruh

• Ruhun hedefi.

hey'atın feletatı / hey'atın feletâtı

• Birini taklit eden kimsenin taklitçiliğini gösterip ilân eden sürçmeleri, falsoları. Kemalât-ı ruhiye veya mükemmelliğin iktizası olan umum ahvaldeki fıtrîlik ve müvazeneyi o seviyede olmayanın sun'î taklitteki gayr-ı fıtrîliği.

hil'at-ı vücud

• Vücud elbisesi. Ruhun,içinde bulunduğu ten elbisesi. Cesed.

hilafetname

• Tarikata intisab ile usulü dairesinde belirli mevkilere çıkarak irşad mertebesine yükselenlerden isteklilerin irşad ve terbiyesine ruhsat ve izni mutazammın şeyhi tarafından verilen mühürlü vesika.

hılkıd

• Kötü ahlâklı ve ağır ruhlu kimse.

hırz-ı can

• Ruhu koruma.

hiss-i sadise-i batıniye / hiss-i sâdise-i bâtıniye

• İnsanın içinde ve ruhunda bulunan altıncı his.

hiss-i zahir / hiss-i zâhir

• Zâhirde ve varlığın dış yüzünde olanları kavrayan hisler, duyular; görme, işitme, tatma duyuları gibi (Varlığın mânâ boyutu ile ilgili sezgi ve ihtisaslara vesile olan aklî, rûhî, kalbî, vicdanî hislere hiss-i bâtın denir.).

hissi / hissî

• Duyguya ait, hisse müteallik. Ruhen ve kalben anlaşılan. Aklı muhakeme ile olmayıp his ile olan.

hubb-ı dünya / hubb-ı dünyâ

• Dünyâ sevgisi. Ölümden sonra işe yaramayacak olan şeylere düşkün olmak. Dünyâ; haramlar, mekruhlar ve Allahü teâlâyı unutturan her şeydir.

hulk

• Huy. Ahlâk. Tabiat. Yaratılıştan olan haslet. Seciyye. Cibilliyet.
• İnsanın doğuştan veya sonradan kazandığı ruhî ve zihnî hâller.

huş

• Akıl, fikir, zekâ, iyi ile kötüyü ayırma hissi. (Farsça)
• Ruh, can. (Farsça)
• Ölüm, (Farsça)
• Zehir. (Farsça)

hüsn-i hatime / hüsn-i hâtime

• Son nefeste, rûhunu îmân ile teslim etme, îmân ile âhirete gitme.

hüsn-ü mahfi / hüsn-ü mahfî

• (Hüsn-i mahfî) Gizli güzellik.
• Kalbî ve ruhî güzellik.

icazet / icâzet / اِجَازَتْ

• Ruhsat verme, diploma.

icazet-i fiiliye

• Bir kimseden izin ve ruhsata delalet eden bir fiil ve hareketin sudûr etmesi.

idare-i ruhiye ve diniyesine ve şahsiyesine ve beytiyesine ve karyesine / idâre-i ruhiye ve dîniyesine ve şahsiyesine ve beytiyesine ve karyesine

• Kendi ruhu, dini, şahsı, ailesi ve köyü ile ilgili idare ve onları yönetme.

iffet

• İnsan rûhundaki yapıcı kuvvetin, yâni şehvetin iyiye kullanılmasından ortaya çıkan huy. Nefsi kötü isteklerinden men etmek. Âr, nâmus, hayâ duygusu.

ihtilal-i ruhi / ihtilâl-i rûhî / اِخْتِلَالِ رُوح۪ي

• Rûhî bozukluk.

ihtilal-i ruhiye / ihtilâl-i ruhiye

• Ruhî karışıklıklar, çalkantılar.

ihtiyaç / ihtiyâç

• Ruh ve nafaka (yeme, içme, barınma) için ve bedeni sıkıntıdan korumak için lâzım olan şey.

ihtiyac-ı ruh

• Ruhun ihtiyacı.

ihtiyac-ı ruhi / ihtiyac-ı ruhî

• Ruhun ihtiyacı.

ihtiyacat-ı ruhiye / ihtiyâcât-ı ruhiye

• Ruhun ihtiyaçları.

illiyyin / illiyyîn

• Yedinci kat gökte, arşın altında bulunan bir yer veya Cennet.
• Mü'minlerin, öldükten sonra rûhlarının, nîmetler ve lezzetler içinde bulunduğu yer.

ilm-i ruh

• Ruh ilmi. Psikoloji.

iman-ı hılki / îmân-ı hılkî

• Allahü teâlâ bütün rûhları yarattığı zaman, onlara: "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sorduğunda, bütün ruhların "Belâ" yâni evet diyerek Allahü teâlânın Rab olduğunu kabûl edip inanmaları.

imdad-ı ruhani / imdâd-ı ruhânî

• Ruhânî yardım.

imdad-ı ruhaniye

• Ruhanî yardım.

inbisat-ı alat / inbisat-ı âlât

• Âletlerin genişlemesi; dış dünyayı algılayıp idrak edebebilmek için ruhun kullandığı âletlerin, yani duyular, duygular ve sairelerin gelişip genişlemesi.

inbisat-ı ruh

• Ruh genişlemesi.

infial

• Gücenme. Darılma.
• Can sıkılma. Teessür.
• Hareketlenme. Harici bir sebeb ve te'sirle hâsıl olan hâl, te'sir ve hareket.
• Harici te'sire kabil olmak.
• Ruhun kabul ettiği tahavvülât. (Bir eser, müessirine nisbetle fiildir. Zuhur ettiği yere nisbetle infialdir.)

inkıbaz / inkıbâz / اِنْقِبَاضْ

• (Rûhî) sıkıntı içinde olma.

• (Ruhi) sıkıntı.

inkılabat-ı ruhi / inkılâbât-ı ruhî

• Ruhta ve iç yapıdaki değişmeler.

inkişafat-ı ruhiye / inkişâfât-ı ruhiye

• Ruh ile manevî alanlarda yapılan açılımlar.

insan

• Rûh ve bedenden meydana gelen akıl sâhibi varlık.

intıba'

• Görüş ve anlayış. Kalb ve ruhta hâsıl olan te'sir.
• Matbu' olmak, tab' olmak, basılmak.

intibah-ı ruhani / intibah-ı ruhanî

• Ruhî uyanış, gafletten sıyrılma.

intibah-ı ruhi / intibah-ı ruhî

• Ruhta meydana gelen uyanış.

irtibat-ı ruhi / irtibat-ı ruhî

• Ruhsal bağlanma, ruhsal münasebet.

isa ruhullah / isâ ruhullah

• İsâ Allah'ın ruhudur (Yani, Beytullah ifadesinde olduğu gibi, sebepler perdesini kaldıran bir tabirdir. "İsa (a.s.), babasız olarak doğrudan İlâhî kudretin tecellisiyle yaratılmıştır" demektir).

ispirtizma / اِيسْپِيرْتِيزْمَه

• Ölülerin ruhlarıyla bazı şartlar altında haberleşmenin mümkün bulunduğuna inanan görüş ve bu maksatla yapılan tecrübeler. (Fransızca)

• Cinlerle konuşup da ruhlarla konuştuklarını sananların fikri.

• Ruh çağırma.

ispritizma

• Ölülerin ruhlarıyla bazı şartlar altında haberleşmenin mümkün olduğuna inanan görüş ve bu maksatla yapılan deneyler.

ispritizmacı

• Ölülerin ruhlarıyla bazı şartlar altında haberleşmenin mümkün olduğuna inanan ve bu maksatla deneyler yapan kişi.

israfil

• Dört büyük melekten biri olup Kıyamet günü cesedlere nefh-i ruh etmeğe ve Sur'u üfürmeğe vazifelidir.

istidad-ı habis

• Kötü yetenekli, ruhsal özelliği bozuk.

istifa

• Alacağını borçludan tamam olarak almak.
• Kabz-ı ruh etmek.

istifham-ı aninnefy

• Nefyi olmayan sual sormak. Meselâ: Cenab-ı Hakk'ın ruhlara: Ben Rabbiniz değil miyim? diye sorması gibi. Buna istifham-ı takrirî de denir.

istiğrak-ı ruhani / istiğrak-ı ruhanî

• Tasavvufta Allah aşkından dolayı ruhen kendinden geçme hali.

istirahat-i ruh

• Ruhun dinlenmesi.

izn

• (İzin) Yasağı kaldırmak. Bir şeye ruhsat vermek. Yol vermek. Hizmetten çıkarmak.

kabid / kâbid

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Ölürken rûhları bedenlerden alan, verdikleri sadakaları zenginlerden kabûl eden.

kabiliyet-i ruhiye

• Ruhâ ait yetenek.

kabız-ı ervah

• Ruhları kabzeden Hz. Azrail.

kabr ziyareti / kabr ziyâreti

• Ölümü ve âhireti hatırlayıp ibret almak, mezarlıkta medfûn (gömülü) olanlara duâ etmek ve Kur'ân-ı kerîm okumak ve velî olan ölülerin rûhlarından istifâde etmek maksadıyla bir kabre veya mezarlığa gitmek.

kabz u bast

• Ruhen sıkıntı. Daralma ve genişleme. Sıkıntı ve ferahlık.
• Birini diğeri üzerine tercih etme.
• Münkabız bir adama ferahlık ve sürurluluk vermek, sevindirmek.
• Beyan ve ifâde etmek.
• Uzun uzun ve etraflıca anlatmak.

kabz-ı ervah / kabz-ı ervâh / قَبْضِ اَرْوَاحْ

• Ruhları teslim alma.

• Ruhları alma.

kabz-ı ruh

• Ruhun teslim alınması.

• Ruhun alınması. Ölmek.

kabzıervah

• Ruhların alınması.

kabzıruh

• Ruhun alınması.

kahin / kâhin

• Gaipden haber verme iddiasında bulunan kimse, falcı.
• İlkel dinlerin ruhani reisleri.

kalu bela / kalû belâ

• Cenab-ı Hak ruhları yaratıp, onlara Rabbiniz değil miyim, meâlinde: "Elestü Bi-Rabbiküm" buyurduğunda, ruhlar: "Evet Rabbimizsin" meâlindeki Kalu Belâ diye cevap verdiklerini bildiren Kur'andaki bir tâbirdir.

• Ruhların, yaratıldıktan sonra, Allah'ın "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" sorusuna verdikleri "Evet" cevabı.

kàlu bela / kàlû belâ

• Ruhların yaratıldıktan sonra Allah'ın "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" sorusuna verdikleri "Evet, Rabbimizsin" cevabı.

kalubela / kalûbelâ

• Allahın "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" diye sorması ve ruhların "evet" demeleri olayı.

kanun-u deha / kanun-u dehâ

• Dehâ kanunu; olağanüstü bir zekâ taşıyan ruh.

karabasan

• t. Kâbus. Sıkıntılı ve korkunç rüya.
• Bir kimsenin içine düştüğü pek sıkıntılı ruh durumu.

karha

• (Çoğulu: Kuruh) Yara, ceriha. Ülser.

karih

• (Çoğulu: Kuruh-Kavârih) Kesbedici, kazanan.
• Dişleri tam olan davar.

kasavise

• (Tekili: Kıssis) Papazlar, ruhbânlar, keşişler.

katolik

• Hıristiyanlıktaki mezheblerden biri. Roma kilisesinin kendine verdiği ad. Katolik kilisesine mensup kimse. Merkezi Roma'da (Vatikan'da) olup, rûhânî lideri papadır.

kemalat-ı vicdaniye / kemâlât-ı vicdaniye

• Vicdanî ve ruhî olgunluklar.

kerahet

• İğrenme, iğrençlik, mekruh oluş. İslâmiyetçe iyi sayılmayan şey.
• İstenmiyerek, zorla.
• Fık: Şer'an yapılmaması sevablı ve hayırlı olan bir şeyin terk edilmeyip yapılması.

kerahet vakitleri / kerâhet vakitleri

• Namaz kılmak tahrîmen mekruh yâni haram olan vakitler. Güneş doğarken, batarken, gündüz ortasında iken.

kerahet-i tahrimiyye / kerâhet-i tahrîmiyye

• Kur'ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîfteki delilinden zan ile anlaşılan yasak. Harama yakın mekruh.

kerahet-i tenzihiyye / kerâhet-i tenzîhiyye

• Yasak olmasına kuvvetli ve açık bir delil bulunmayan ancak yapılması iyi olmayan şeyler. Helâle yakın mekrûh.

kerahiyyet

• Mekruh oluş. Kerih ve çirkin olan işin hâli.

keramat-ı ruhani / kerâmât-ı ruhânî

• Ruhânî kerâmetler.

kıymet-i ruhiyece

• Ruhsal özelliklerin değeri, zenginliği açısından.

kompleks

• Bir anda kavranamıyacak şekilde çeşitli sebeblerden, unsurlardan meydana gelmiş. (Fransızca)
• Basit olmayan. Mürekkep. (Fransızca)
• İnsanların davranışlarına, ruh hâllerine yön veren birbirine bağlı şuuraltı hayallerinin bütünü. (Fransızca)

küçük günah

• Fitne çıkarmak, adam öldürmek, zinâ etmek gibi büyük günahlara göre daha küçük sayılan günahlar, yasaklar, mekrûhlar.

kuddise sirruh

• Daha çok Allahü teâlânın sevdiği kullar olan evliyâdan birinin ismi anılınca veya yazılınca, onun sırrı (içi) temiz ve mübârek olsun mânâsına söylenen veya yazılan duâ, hürmet ve saygı ifâdesi. İki kişi için "Kuddise Sirruhümâ" ikiden çok için "Kuddi se sirruhüm" denir.

kurha

• (Çoğulu: Kuruh) Silâh yarası.
• Çıban.

kuvve-i alime / kuvve-i âlime

• Bilici kuvvet. İnsan rûhuna âit iki kuvvetten birisi, akıl. Buna müdrike de denir.

kuvve-i amile / kuvve-i âmile

• İş yapan kuvvet. İnsan rûhuna âit iki kuvvetten birisi olan, fâideli ve başarılı işlerin yapılmasını sağlayan bilici kuvvetlerle edinilen bilgilere göre iş yapan kuvvet.

kuvve-i ruhiye

• Ruhî güç, ruhsal güç.

lahut

• İlâhî âlem. Uluhiyet âlemi. Ruhanî, manevî alem.

lahuti / lahutî

• Uluhiyet âlemine mensub ve müteallik olan. Sır âlemi. Gaybî âleme ait. Ruhanî âlemle alâkalı.

laik

• Dine istinad etmeyen. Ruhanî olmayan kimse. Dini olmayan şey. Dinî olmayan fikir, dinî olmayan müessese, sistem veya prensip. Devleti dinî esas ve hükümler ile idare etmeyen sistem. Temel esasların ve kanunların menşeini ve teşri'de (kanun yapmakta) hareket noktasını ve değer ölçüsünü dine isnad etm (Fransızca)

lezzet-i ruhani / lezzet-i ruhanî / lezzet-i rûhâni / لَذَّتِ رُوحَانِيَه

• Ruhun aldığı lezzet.

• Ruha âit lezzet.

lezzet-i ruhaniye / lezzet-i ruhânîye

• Ruhânî lezzet ve zevk, ruhun aldığı lezzet.

lezzet-i ruhiye

• Ruhun lezzet alması.

ma'nevi / ma'nevî

• Mânâya, rûha ve gönüle âit olan, inançla ilgili. Maddî olmayan.

ma'nevi faide / ma'nevî fâide

• Rûha, kalbe ve gönüle âit fâide.

maal-kerahe

• Kerih, çirkin, kötü olmakla beraber. Kerahetle beraber. Mekruh olarak.

madde

• Zahir duygularla hissedilen, ruhâni olmayıp, ağırlığı olan, cismâni bulunan.
• Asıl, esas, cevher, mâye.
• Bend, fıkra, kısım.
• İlm-i Kelâmda: His âzâmız üzerine bir takım muayyen ihtisâsât husule getiren veya getirebilen, her şey.
• Tıb: Çıbanın içinde hasıl olan ya

madde-i latife / madde-i lâtife

• Lâtif madde, kanun, ruh.

maddiyunluk

• Maddiyunların mesleği. Maddecilik. Hiçbir müsbet delile dayanmıyan ve sadece maddeye istinad eden ve ruhâniyatı ve mâneviyatı inkâr edenlerin bâtıl akideleri.

maddiyyun

• (Maddiyun) Maddeciler. Her şeyin esası madde olduğunu iddia edip, ruhaniyatı inkâr eden dinsizler. Her şeyi madde ile ölçenler. Masnuât-ı İlâhiye olan mahlukatı ve zerrelerin muntazam hareketini, tesadüf eseri gibi kabul ve tevehhüm edip dinsizliğe yol açmağa çalışanlar.

mağz-ı kelam / mağz-ı kelâm

• İfadenin, sözün özü ruhu.

mahiyat-ı mücerrede-yi ruhaniye / mahiyât-ı mücerrede-yi ruhaniye

• Ruhânî soyut mâhiyetler, özellikler.

mahiyet-i mücerrede-i ruhaniye

• Ruha ait soyut bir özellik.

mahv ve sekir

• Fenafillâh makamında kendi varlığını hiç görmek ve bu mânevi hâlin zevk ve te'sirinden ruhi bir coşkunlukla kendinden geçme hâli.

makamat-ı ruhiye

• Ruhla ilgili makamlar.

makruh

• Yaralanmış, kahredilmiş. Mecruh.

manen

• Mânâca. Mânâ cihetiyle. Ruhca. Esasca. Bâtınen. İç varlık bakımından.

manevi / manevî / mânevî / معنوی

• (Ma'nevi) Mânaya âit. Maddî olmayan. Mücerred. Ruhani.

• Maddî olmayan, ruhanî.

• Anlam ile ilgili. (Arapça)
• Ruh ile ilgili. (Arapça)

maraz-ı ruhani / maraz-ı ruhanî / maraz-ı rûhânî / مَرَضِ رُوحَان۪ي

• Ruhî hastalık.

• Ruha âit hastalık.

maraz-ı ruhi / maraz-ı ruhî / maraz-ı rûhî / مَرَضِ رُوح۪ي

• Ruhî hastalık.

• Ruha âit hastalık.

maye-i ervah / mâye-i ervâh

• Ruhların mayası; ruhlara hayat kaynağı olan.

mebde ve mead

• Başlangıç ve dönüş, ruhun dünyaya gelişi ve dönüşü, dünya ve ahiret.

mebde-i ruh

• Ruhun başlangıç ve çıkış noktası; ruhun başlangıç noktası olan kâinattaki genel hayat; kâinatın ruhu.

meclis-i ruhani / meclis-i ruhanî

• Ruhanîler meclisi, meleklerin ve ruhların toplanma yer ve zamanı.

mecruhin / mecruhîn

• (Tekili: Mecruh) Yaralılar. Yaralanmış olanlar.

medbur

• Zengin. Malı mülkü ve serveti çok olan.
• Yaralı, mecruh.

meded-i ruhaniyet-i peygamberi / meded-i ruhaniyet-i peygamberî

• Hz. Peygamber'in ruhaniyetinden gelen yardım.

medyum

• Ruhlar arasında aracılık ettiğine ve geleceği bildiğine inanılan kimse.

meklum

• Yaralı, mecruh. Yaralanmış.

mekruhat

• (Tekili: Mekruh) Mekruh olan şeyler.

mekruhiyet

• İğrençlik, mekruhluk.

mela'a / mela'â

• Meşveret.
• Cemaat. Güruh.
• Bir kavmin ileri gelen mes'uliyetli şahısları.
• Huy, ahlâk.
• Doldurmak.

mele'

• (Çoğulu: Emlâ) Bir cemâatin ileri gelenleri.
• Hırs, tama'.
• Zan.
• Güzellik.
• Fls: Kâinatta hiçlik şeklinde boşluk olmadığını, her yerin dolu olduğunu ifade eden bir tabirdir.
• Dolu mekân.
• Kalabalık, güruh, cemaat, topluluk. Halk.

melek-ül mevt

• İnsanların ruhlarını kabzeden Azrâil. (A.S.)

melekut / melekût / ملكوت

• Tam bir hâkimiyyetle, Saltanat-ı İlâhiyyenin müessiriyyet ve idâresinin esrarı. Her şeyin kendi mertebesinde, o mertebeye münâsib ruhu, canı, hakikatı. Bir şeyin iç yüzü, iç ciheti.
• Hükümdarlık. Saltanat.
• Ruhlar âlemi.

• Hükümdarlık, azamet.
• Alem-i melekût: Ruhlar ve melekler âlemi.

• Ruhlar alemi. (Arapça)

melekut alemi / melekût âlemi

• Gözle görülmeyen âlem, ruh ve mânâ âlemi. Buna yalnız Melekût da denir.

merire

• Azimet. (Ruhsat'ın zıddıdır)

mertebe-i ruh

• Ruh mertebesi.

mesag

• Açlık.
• Geçmesi kolay olan.
• İtibar, değer.
• İzin. Müsaade. Ruhsat, cevaz.

mesağ

• İzin, ruhsat, cevaz, müsade.

mesag-i kanuni / mesag-i kanunî

• Kanunen izin ve ruhsat verilmiş.

mesele-i melaike ve ruhaniyat / mesele-i melâike ve ruhaniyat

• Melekler ve ruhanî varlıklar meselesi.

mesnevi / mesnevî

• Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'nin (kuddise sirruh) yirmi altı bin beytten meydana gelen ve altı defter olan meşhûr eseri.
• Edebiyâtta bir nazım şekli olup, iki mısrânın bir biri ile kâfiyeli hâli. Bu sebeple her beyti kâfiyeli olan eserlere mesnevî denir.

mesube

• (Çoğulu: Mesâyib) Belâ, zahmet.
• Mekruh emir.

mevakib

• (Tekili: Mevkib) Cemaatler, kalabalıklar, güruhlar, topluluklar.

mevt

• Ölüm; rûhun bedenden ayrılması.

meydan-ı tayeran-ı ervah / meydan-ı tayeran-ı ervâh

• Ruhların uçuştuğu meydan.

mi'rac / mi'râc / مِعْرَا جْ

• Merdiven, süllem.
• Yükselecek yer.
• En yüksek makam.
• Huzur-u İlâhî. Peygamberimiz Hz. Muhammed (A.S.M.) Efendimizin, Receb ayının 27. gecesinde Cenab-ı Hakk'ın huzuruna ruhen, cismen, hâlen çıkması mu'cizesi ki; en büyük mu'cizelerinden birisidir.

• Peygamberimizin (asm) Cenab-ı Hakk'ın huzuruna cismen ve ruhen yükselmesi.

mir'at-ı ruh / mir'ât-ı ruh / mir'ât-ı rûh / مِرْآتِ رُوحْ

• Ruh aynası.

• Ruh aynası.

mirac-ı ruhani / mirâc-ı ruhânî

• Maddî olmayan, ruh ile yapılan yükseliş.

misak-ı ezeli / mîsak-ı ezelî

• Bezm-i elest veya Kalû-Belâ ile de tabir edilir; ezelî sözleşme; Allah ruhları yarattıktan sonra, onlara.

misak-ı ezeliye / misâk-ı ezeliye

• Ezelde gerçekleşen sözleşme; bütün ruhların kendilerini yaratan Allah'a iman ve emirlerini yerine getireceklerine dair yaptıkları yemin.

mizac-ı ruh / mîzac-ı ruh

• Ruhun durumu, yaratılışı.

moral

• Ruh gücü.

mücahede-i ruhi / mücahede-i ruhî

• Ruhen mücâhede içinde oluş.

muhabbet

• Sevgi, sevme.
• Sohbet. Ruhun, kendisinden lezzet duyduğu şeye meyletmesi. (Zıddı: Buğzetme ve adavettir.)

muhabbet-i ruhaniye

• Ruhanî sevgi.

muhalif-i hakikat-i şeriat / muhâlif-i hakikat-i şeriat

• Şeriatın gerçeğine ve ruhuna aykırı.

mühce

• (Çoğulu: Mühec) Can, ruh.

mühec

• Ruhlar, canlar.

mühic

• (Mühce - Mühec) Ruhlar. Canlar.

muhyi / muhyî

• Maddî mânevî hayat veren, dirilten, canlandıran, can ve ruh veren mânalarında olup, Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir. (Ehl-i dünya küfür ve dalâlet karanlığında mânen ölü gibi iken Resul-i Ekremin (A.S.M.) mübarek irşadları ve iman nurları ile dirilmelerine ve o mânevî ölümden kurtulmalarına binaen Peyga

mükafat-ı ruhaniye / mükâfat-ı ruhaniye

• Ruhanî ödül.

mukit / mukît

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (ism-i şerîflerinden). Beden için görünen kuvvet, rûh için mânevî kuvvet yaratan, her şeye kuvvet veren.

mültezim

• Bir şeyi kendi üzerine lâzım eden; iltizam eden, üzerine alan, deruhte eden. Devlet hazinesine maktu, muayyen vergi verip bir kısım memleketlerin aşar gibi varidatının tahsilini üzerine alan.

mümanea

• Karşılıklı menetme, ruhsat vermeyip önleme.

mümit / mümît

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Ölümü yaratan, ruh bulunan cisimden rûhu alan, öldüren.

münasebet-i ruhiye

• Ruhsal münasebet, bağlantı.

münessim

• Hayat veren, ruh veren. Allah.
• Lâyık olana maaş bağlıyan kimse.
• Köle âzâd eden.

münteha-i ruh / müntehâ-i ruh

• Ruhun son hâli, bireylere verilmiş olan ruh.

mürebbi-i ervah / mürebbî-i ervah

• Ruhların terbiyecisi.

musaffi-i ruh / musaffî-i ruh

• Ruhu temizleyen.

müstelzim

• Lüzumlu, gerektiren. Mucib ve sebep. Bais olan. Bir şeyin lüzumunu deruhde eden.

müsterhis

• (Ruhs. dan) Ucuz sayan.

mütekallid

• Kuşanan. Kılıç takan, takınan. Kılıç kuşanmış.
• Bir işi üzerine alan. Bir vazifeyi deruhte eden.

mütekerrih

• (İkrah. dan) Kerih gören, tekerrüh eden, ikrah eden. Tiksinen.
• Surat asan.

mütesavvıf

• Gafletten uzak yâni her an Hakk'ı zikreden, kalbini mânevî kirlerden temizleyen ve Allahü teâlâdan başka her şeyi gönlünden çıkaran, rûhunu cenâb-ı Hakk'ın zikri ile (anmakla) süsleyen tasavvuf ehli, velî, mürşid, ahlâk-ı hasene sâhibi. Çoğulu mütesa vvifûn, mütesavvifîn ve mütesavvife'dir.

muvahhiş / مُوَحِّشْ

• Korkutan, ruha yalnızlık hissi veren.

nakibe

• Akıl. Nefs.
• İnsan ruhu.

namus-u hadis / nâmûs-u hadîs

• Hadis-i şerifin namusu, ruhu, özü.

naziat

• Hz. Azrâil'in (A.S.) avenesi olan bir taife melâike ki; şerli ve kötü ruhlu insanların canlarını şiddetle alırlar.
• Nez'edenler. Çekip koparanlar.

nebati ruh / nebâtî ruh

• Her canlıda mevcud olan ve doğma, büyüme, beslenme, zararlı maddeleri dışarı atma, üreme ve ölme gibi canlılık hallerini yapan rûh.

nefh-i ruh

• Ruhun üflenmesi.

nefh-i ruh etme

• Ruh üfleme, hayat verme.

nefha-i isa-yı fıtrat / nefha-i isâ-yı fıtrat

• Hz. İsa'nın (a.s.) ruh üflemesi, ölüleri dirilten nefesi.

nefs

• (Nefis) Can, kişi, kendi, öz varlık. Bir şeyin zatı olan, kendisi.
• Göz.
• Şehvet ve gadabın mebdei olan kuvve-i nefsaniye. Fıtri meyil, bedenin hissi istekleri.
• Ruh, hayat, asıl.
• Maya.
• Hamiyet.

nefs-i natıka / nefs-i nâtıka

• Konuşan öz, insan; doğru ile yanlışı birbirinden ayıran insan mahiyetinde bulunan nur, aklî ve naklî meselelerin alâkalarını hissetmeye ve anlamaya kabiliyeti olan insan ruhu, insan.

• Akli ve nakli mes'elelerin münasebetlerini hissetmeğe ve anlamağa istidadı olan zâti ve cevheri hassası. Zâtında maddeden mücerred, fiilinde maddeye mukarin olan cevher. İnsan ruhu.

nefs-i natıka-i kainat / nefs-i nâtıka-i kâinat

• Kâinatın konuşan ruhu anlamında Peygamber Efendimiz (a.s.m.).

nefsinde

• İçinde, ruhunda.

nehy-i gayr-i iktizai / nehy-i gayr-i iktizâî

• Mekruhlar.

neş'e-i ruhani / neş'e-i ruhanî

• Ruhen duyulan sevinç ve neşe.

neş'e-i ula / neş'e-i ulâ

• İlk hayat. Ruhun bedene girmesi. Dünyaya gelmek.

nesem

• Soluk ruh, nefes. Rahatı mucib hâlet.
• Rüzgârın lâtif, hoş esmesi.

nezr

• Adak adamak.
• Fık: Cenab-ı Hakka ta'zim için mübah bir fiilin yapılmasını deruhde etmek, öyle bir işin yapılmasını kendi nefsine vacib kılmaktır.

niyaz-ı ruh

• Ruhun yalvarıp yakarması.

nur-u ruh

• Ruhun nuru.

nusret

• (Nusrat) Yardım. Cenab-ı Hakkın yardımı, hususen ruhani muavenet. Zafer, galebe, fetih, üstünlük, başarı, düşmana gâlib olmak.

ölüm

• Rûhun bedene olan bağlılığının sona ermesi, rûhun bedenden ayrılması, mevt.

ortodoks

• Hıristiyanlık mezheblerinden. Ortodoks mezhebinin rûhânî (dînî) lideri patrik olup, merkezi İstanbul Fener'deki patrikhânedir. 1054 (H.446)'da İstanbul patriği olan Mihael Kirolarius, Roma'daki papadan ayrılarak Ortodoks kilisesini (mezhebini) kurdu. Roma'daki papaya tâbi olanlara katolik, İstanbul'

padişah-ı ruhani / padişah-ı ruhanî

• Ruhanî padişah.

papa

• Roma Katolik kilisesinin ruhânî reisi.

• Katolik mezhebine mensûb hıristiyanların en yüksek rûhânî (dînî) lideri.

• İtl. (Baba kelimesinden) Roma Katolik kilisesinin ruhâni reisi.

patrik

• Ortodoks mezhebine mensûb hıristiyanların, en büyük rûhânî (dînî) lideri.

• Yun. Rum ve Ermeni kiliselerinin ruhâni reislerine verilen isim.

piskopos

• Hıristiyanlığın katolik ve doğu kiliselerinde en yüksek rûhânî ünvâna sâhip ve umûmiyetle bir bölgenin dînî lideri olan hıristiyan din adamlarına verilen ad.

protestanlık

• (Prutluk) Papayı Hristiyanların başı olarak tanımayıp ruhaniyetini kabul etmeyen bir Hristiyanlık mezhebi.

psikolog

• Ruhiyatçı, ruh ilmiyle uğraşan. (Fransızca)

• Ruh ilmi ile uğraşan kimse, ruh bilimci.

• Ruh ilmiyle uğraşan.

psikoloji

• Ruh ilmi, ruhiyat.

• Ruhiyat, ruhî hâdiseleri tetkik eden ilim kolu. (Fransızca)

rafıza

• Şii fırkalarından bir tâife. Hak mezhepten ayrılmış, namazsız, itikadı bozuk kimse.
• Asker kaçağı güruhu.
• Düstur, akide ve nizam kabul edilen esaslardan ayrılanlar.

rahat-ı ruh

• Ruh rahatlığı.

rahil

• (Çoğulu: Ruhal-Rihâl) Dişi olan koyun kuzusu. (Erkeğine "hamel" derler.)

rahme

• (Çoğulu: Ruham) Kartal.
• Rahmet, muhabbet.

rahmet melekleri

• Yeryüzünde dolaşan ve mü'minlerin ölümü ânında hâzır olan melekler. Bunlara Rûhâniyân da denir.

rahmet ve istirahat alemi / rahmet ve istirahat âlemi

• Berzâh âlemi; öldükten sonra ruhların gittiği, dünya ile âhiret arasındaki âlem.

raht

• (Çoğulu: Ruhut) Binek atlarına vurulan eyer, takım.
• Pencere ve kapıların menteşe takımı.
• Yol levazımı.
• Döşeme ve ev takımı.

refik-i a'la / refîk-i a'lâ

• Allahü teâlâ.
• Peygamberlerin, evliyânın, şehidlerin ve sâlih (iyi) kimselerin rûhlarının bulunduğu yer.

rehabin

• (Tekili: Ruhban) Râhibler. Ruhbanlar.

remak

• Bedende ruhun bakiyyesi.
• Koyun sürüsü.

resis

• Yaralı, mecruh.
• Köhne, eski. Eskimiş, yıpranmış.

revan / revân / روان

• Giden, akıcı. (Farsça)
• Derhal. (Farsça)
• Ruh, can. Nefs-i nâtıka. (Farsça)
• Edb: Su gibi akıp giden güzel söz. (Farsça)

• Giden. (Farsça)
• Akan. (Farsça)
• Ruh. (Farsça)
• Revan olmak: Gitmek, yola koyulmak. (Farsça)

rihme

• (Çoğulu: Ruhum-Rihâm) Yağmur çisintisi.

rihve

• (Ruhve) Rehâvetli, gevşek.
• Tecvidde: Harf sükun ile söylenirken sesin akması hâli.

rüesa-yı ruhaniye

• Ruhanî reisler, liderler.

ruh / rûh / روح

• Can, ruh. (Arapça)

ruh u can / ruh u cân

• Ruh ve can; büyük bir istek.

ruh u canımla

• Ruh ve canımla, bütün içtenlikle.

ruh-bahş

• Ruh veren, ruh bahşeden. (Farsça)

ruh-efza / ruh-efzâ

• Cana can katan. Canlılık veren. (Ruhfeza da denir) (Farsça)

• Ruha hoş gelen.

ruh-u acizane / ruh-u âcizâne

• Âciz ruhum anlamında, tevazu ifadesi olarak kullanılan söz.

ruh-u acizi / ruh-u âcizî

• "Bu âcizin ruhu" anlamında olup tevazu için kullanılan ifade.

ruh-u ali / ruh-u âli / rûh-u âlî / رُوحُ عَالِي

• Yüce ruh.

• Yüce ruh.

ruh-u asli / ruh-u aslî

• Bir şeyin asıl özü, ruhu.

ruh-u baki / ruh-u bâki

• Devamlı ve kalıcı ruh.

ruh-u behişti

• Cennete ehil ve ona lâyık ruh.

ruh-u beşer / rûh-u beşer / رُوحِ بَشَرْ

• İnsan ruhu.

• İnsan ruhu.

ruh-u beşeri / ruh-u beşerî

• İnsan ruhu.

ruh-u can

• Ruh ve can; bütün içtenlik.

ruh-u cemaat

• Cemaat ruhu; toplumu meydana getiren ruh.

ruh-u cevvale / ruh-u cevvâle

• Sürekli hareket halinde olan ve çok hızlı hareket eden ruh.

ruh-u emri / ruh-u emrî

• Allah'ın emrinden gelen ruh.

ruh-u feza-yı can / ruh-u fezâ-yı cân

• Gönül âleminin ruhu.

ruh-u fıtri / ruh-u fıtrî

• Doğal ruh, bir bedenin kendi ruhu gibi.

ruh-u habis / ruh-u habîs / rûh-u habîs / رُوحُ خَب۪يثْ

• İsyan ve inkârla bozulmuş kötü ruh.

• Kötü ruh.

ruh-u hayvani / ruh-u hayvanî

• Hayvansal ruh.

ruh-u hidayet

• Hidayetin ve istikâmetin ruhu, özü.

ruh-u hizmet

• Hizmet ruhu.

ruh-u iman

• İman ruhu.

ruh-u insan

• İnsan ruhu.

ruh-u insani / ruh-u insanî

• İnsan ruhu.

ruh-u insaniyet

• İnsan ruhu.

ruh-u islam / ruh-u islâm

• İslâmiyetin ruhu.

ruh-u kafir / ruh-u kâfir

• İnkâr eden, inanmayan insanın ruhu.

ruh-u kainat / ruh-u kâinat

• Evrenin ruhu.

ruh-u kemterane / ruh-u kemterâne

• Âciz ve fakir olan kimsenin ruhu.

ruh-u kudsi / ruh-u kudsî

• Kutsal ruh.

ruh-u manevi / ruh-u mânevî

• Mânevî ruh.

ruh-u meşrutiyet

• Meşrutiyetin ruhu, özü.

ruh-u mü'min

• İmanlı insanın ruhu.

ruh-u mücerred

• Maddeden soyutlanmış ruh.

ruh-u muhammedi / ruh-u muhammedî

• Peygamberimiz Hz. Muhammed'in aziz ve pâk ruhu.

ruh-u münevver

• Nurlu ruh, nurlanmış ruh.

ruh-u mütecessit

• Cisimleşmiş ruh, ceset giymiş ruh.

ruh-u nurani / ruh-u nuranî

• Maddî yapısı olmayıp nurdan yaratılmış aydınlık ruh.

ruh-u revan

• Ruhun zuhuru. Ruhun ferahlığı. Ruhun akışı.

ruh-u ruh

• Ruhun ruhu.

ruh-u şeriat

• Şeriatın ruhu.

ruh-ül emin

• Cebrail Aleyhisselâm'ın iki ayrı ismi. Emin ve mukaddes ruh.
• Allah'ın ism-i azamı.
• İncil.
• Kur'an.

ruh-ül kudüs

• (Bak: RUH-ÜL EMİN)

ruhani / ruhanî / ruhânî / rûhanî / رُوحَان۪ي

• Cisim olmayıp gözle görülmeyen cin ve melâike gibi bir mahluk. Ruha ait. Ruhtan meydana gelmiş, melek.
• Madde ile alâkalı olmayan, mânevi, ruh âlemine mensub olan.

• Ruha ait, ruhla ilgili, gözle görülemeyen, cismi olmayan.

• Maddî yapısı olmayan ruh âlemine ait varlık.

• Ruh ile ilgili, görünmez varlık, ruh, melek, cin.

• Ruh sahibi latif varlık.

ruhani terakki / ruhânî terakki

• Rûhen yükselme, ruh âleminde yükselme, yol alma.

ruhaniler / ruhanîler

• Maddî yapısı olmayan ve gözle görülemeyen ruh âlemine ait varlıklar.

ruhanileşmiş / ruhânîleşmiş

• Ruh dünyasının yaşam seviyesine seviyesine yükselmiş.

ruhaniyat / ruhâniyât / rûhaniyat

• Maddî yapısı olmayan ve gözle görülemeyen ruh âleminin varlıkları.

• Ruhanîler.

ruhaniyat alemleri / ruhâniyat âlemleri

• Ruhanî olanların âlemleri.

ruhaniyet / ruhâniyet / rûhaniyet

• Ruhâni, mânevî varlık ekle

• Ruh hâli, ölen insanın devam eden ruhî kuvveti.

ruhaniyet-i peygamberi / ruhaniyet-i peygamberî

• Peygamberin ruhânî, mânevî varlığı.

ruhaniyun / rûhâniyun

• Gayb âlemine nüfuz eden nurânî ve ruhânî kimseler.

ruhaniyyat

• Madde âleminden başka olan ruh âlemleri, ruhaniler.

ruhaniyyet / rûhâniyyet

• Yalnız ruhtan ibaret olan şeyin hali. Ölmüş bir kimsenin devam etmekte olan ruhi kuvveti.
• Ruhanilik.

• Rûhla ilgili haller.

ruhaniyyun / rûhaniyyûn

• (Tekili: Ruhanî) Ruh âlemine mensub olanlar. Âlem-i gayba nüfuz eden çok nuraniyet kazanmış zâtlar.

• Ruhlar âleminden olanlar.

ruhas

• (Tekili: Ruhsat) İzinler, ruhsatlar, müsaadeler.

ruhbaniyyet / ruhbâniyyet / رهبانيت

• Ruhbanlık. (Arapça)

ruhefza / rûhefzâ

• Ruhu okşayan.

ruhen / rûhen

• Ruh olarak, ruh bakımdan.

• Ruh bakımından, ruhça.

ruhi / ruhî / rûhî / روحى

• Ruhla ilgili.

• Ruha ait, ruhla ilgili. Ruhça.

• Ruhla ilgili.

• Ruh ile ilgili. (Arapça)
• Ruhsal. (Arapça)

ruhi imtizac / ruhî imtizac

• Ruhen kaynaşma, uyuşma, geçinme.

ruhiyat / rûhiyat

• Ruh ilmi, psikoloji.

• Ruh ilmi.

ruhperver

• Ruha ferahlık ve kuvvet veren. (Farsça)

ruhsat / ruhsât

• (Çoğulu: Ruhas-Ruhsat) İzin, müsaade.
• Genişlik.
• Kolaylık.
• Fık: Kulların özürlerine mebni, kendilerine bir suhulet ve müsaade olmak üzere, ikinci derecede meşru' kılınan şeydir. Sefer halinde Ramazan-ı Şerif orucunun tutulmaması gibi. Vuku' bulan ikraha mebni, birisini

• (Tekili: Ruhsat) Ruhsatlar, müsaadeler, izinler.

ruhud

• Etli, besili, şişman, semiz. (Müe: Ruhude)

sabihat / sâbihât

• Yüzücü olanlar, yüzenler. Gemiler.
• Ehl-i imânın ruhları.
• Yıldızlar.

sada-yı semavi ve ruhani / sadâ-yı semâvî ve ruhânî

• Semâvî ve ruhanî olan sadâ, gökten gelen ses.

sadist

• Başkasına eziyet ve sıkıntı vermekten, sapık işleri yapmaktan zevk alan ruh hastası kimse.

safvet-i ruh

• Ruh temizliği.

sakil / sakîl / ثَق۪يلْ

• Ruha ağır gelen.

saltanat-ı ruhaniye

• Ruhanî, mânevî olarak devam eden saltanat.

şamaniler / şâmânîler

• İyi ve kötü ruhların bütün âlemi te'siri altında tuttuğu inancına dayanan sapık bir yolun mensupları.

sarh

• (Çoğulu: Suruh) Büyük köşk, yüksek yapı.

savm-ı visal

• İki gün iftar etmeden oruç tutmak. (Bu, zaruret olmadan mekruhtur)

sebükruh

• Hafif ruhlu. (Farsça)
• Zarif ve şen olan. Hoşa giden, hoş sohbet. (Farsça)
• Mc: Lâübâli. (Farsça)

semavat ehli / semâvât ehli

• Semâda yaşayan varlıklar; melekler, ruhanîler.

semavi gözler / semâvî gözler

• Göklerdeki melekler ve ruhânîlerin bakışları.

ser-kerde

• Bir güruhun, bir takımın başı, reisi. (Farsça)
• Şaki, haydut. (Farsça)

seyahat-i ruhiye

• Ruhla yapılan mânevî yolculuk.

seyr ü süluk-i ruhani / seyr ü sülûk-i ruhanî

• Mânevî âlemlerde ruh ile bazı mertebelere yükselme ve yolculuk etme.

seyr ü süluk-u ruhani / seyr ü sülûk-u ruhanî

• Mânevî makamlarda ruhen seyir ve seyahat.

seyr ü süluk-ü ruhaniye / seyr ü sülûk-ü ruhaniye

• Mânevî makamlardaki ruhanî seyir ve seyahat.

seyr-i ruhani / seyr-i ruhânî / seyr-i rûhânî

• Ruhanî ve mânevî âlemlerdeki seyir, ruhî gezinti.

• Ruhanî ve mânevî âlemlerdeki seyir, ruhî gezinti.

seyr-i süluk-i ruhani / seyr-i sülûk-i ruhanî

• Manevî makamlarda ruh ile yapılan seyir ve seyahat.

siccin / siccîn

• Sert, şiddetli olan şey.
• Dâim olan.
• Fâsık ve fâcirlerin amel defterlerinin konulduğu yer.
• Cehennemde bir vâdi'nin adı. Fâcirlerin ruhunun gittiği yer.

• Şeytanların, kafirlerin (Allahü teâlâya ve Resûlullah efendimize inanmayanların) ve günahkâr mü'minlerin amellerini toplayan bir kitap; insanların ve cinlerin kötülerine mahsûs amel defterleri.
• Şakîlerin, kötülerin ve azâb olunan rûhların bulunduğu yer.
• Yerin altında veya Ceh

sır

• Gizli, gizlenilen şey.
• Âlem-i emrin (maddesiz, zamansız ve ölçüye girmeyen âlemin) beş mertebesinden biri. Tasavvuf yolculuğunda rûhun üstündeki derece.

sırr-ı furkan

• Kur'ân'ın sırrı, özü, ruhu, gücü.

siyak

• Söz gelişi, ifade tarzı.
• Üslub, tarz, yol.
• Sürmek, sevk.
• Ruhun çıkması.

sokrat

• Eski bir Yunan Feylesofu. (M.Ö. 470-400) Vahdaniyete ve ruhun bakiliğine inanmış ve bu fikrini yaymağa çalışmış. "Dünyada yalnız bir şey öğrenebildim, o da hiç bir şey bilmediğimdir." sözü meşhurdur. Devrinin inanışına zıd fikirlerinden dolayı mahkemece kendisine idam kararı verilmiş, baldıran otunu

spiritualizm

• Fls: Ruh gibi maddî olmayan varlıkları kabul eden görüş ve düşünüş. Ruhiyatçılık. (Fransızca)

spiritüalizm

• Ruhçuluk.

süftece

• Tahrîmen mekrûh olan bir havâle şekli. Yolcuya borç verip, gittiğin yerde, falancaya ödeyeceksin demek.

şühud / şühûd

• Görme. Tasavvuf yolunda ilerleyenin kalb ve rûh ile çeşitli mertebeleri görmesi.

sukut-u ruh

• Ruhun alçalması.

sultan-ı ervah

• Ruhların sultanı.

sultan-ı ruh

• Ruh sultanı, bir sultan olan ruh.

sür'at-i ruh

• Ruhun hızı.

sürbe

• (Çoğulu: Süreb - Sürüb) Güruh, cemaat.
• Yığın, küme.
• Sürü.
• Gidecek yer.

suret-perestlik / sûret-perestlik

• Bir şeyin dış görünüşüne ve tertibine önem verip, ruhuna ve mânasına kıymet vermemek.
• Resimlere meftuniyet.

• Bir şeyin dış görünüşüne ve tertibine önem verip, rûhuna va mânâsına kıymet vermemek.

sürur-u ruh

• Ruhun süruru, sevinci.

sürur-u ruhi / sürur-u ruhî

• Ruhun sevinmesi.

tabayi'-i ziruh

• Ruhlu mahlukatın yaratılışları.

tahassüs

• İyi bir haber duyup memnun olmak. Kalben ve ruhen hislenmek, hissetmek.
• Casuslamak.
• Aratmak.

tasavvuf / تَصَوُّفْ

• Beden ve ruhun eğitilmesiyle bazı mânevî mertebelerin katedilmesini sağlayan yol.

• Dinin ruhsal hayatla ilgili yönünü konu edinen bilim veya meslek.

• Kalb ayağıyla rûhânî mertebelerde ilerleyerek nefsi terbiye etme yolu.

tefekkürat-ı ruhiye

• Ruha ait tefekkürler.

tehzib-i ruh

• Ruhunu yükseltmeğe, temizlemeğe çalışmak.

tekemmülat-ı ruhiye / tekemmülât-ı ruhiye

• Ruha ait mükemmelleşmeler, ilerlemeler.

teklim

• Söyletmek.
• Yaralamak, mecruh etmek.

temessül-ü ervah / temessül-ü ervâh

• Ruhların görünmesi.

tenasuh

• Bir ruhun bedenden bedene geçmesi, reankarnasyon.

tenasüh / tenâsüh / تناسخ / تَنَاسُخ

• İslâmdan hariç olan batıl bir fırkaya göre, ruhun bir bedenden başka birinin bedenine intikâl eder diye olan batıl inanışları.
• Miras sahibinin ölümü ile malının vârisine geçmesi.

• Ölen kimsenin rûhunun başka bir bedene geçtiğine dâir, bâtıl, asılsız bir inanış. Bilhassa, Hindûlar ve geçmiş milletler arasında yaygın idi.

• Ruhun bedenden bedene geçmesi, sapık bir inanç.

• Ruhun bedenler arası göçü. (Arapça)

• Ruhun bir bedenden başka bir bedene geçmesi.

tenfir

• (Nefret. den) Ürkütme, korkutma.
• Nefret ettirme.
• Mekruh ve müstehcen isim takma.
• Galibiyetle hükmetme.
• (Nefir. den) Asker toplama.

terahhus

• İzinli ve müsaadeli olma. Ruhsat bulma.
• Ucuzlama.

terakki / terakkî

• İlim, fen ve san'atta yükselme, ilerleme.
• Mânevî ilerleme, rûhen yükselme.

terakkiyat-ı ruhiye / terakkiyât-ı ruhiye

• Ruh ile mânevî mertebelere yükselme.

terakkiyat-ı ruhiye ve fikriye / terakkiyât-ı ruhiye ve fikriye

• Ruhî ve düşünceyle ilgili ilerlemeler.

terbiye

• Allah'ın emirlerine itaat ederek ruhen ve cismen yükselmeye ve yükseltmeye çalışmak. Kemale ermeğe, nizam ve emirleri dinlemeğe çalışmak. Allah rızası yolunda gitmeyi öğrenmek.

• Kişiyi yavaş yavaş rûhen ve bedenen yetiştirmek, olgunlaştırmak.
• Edeblendirme, cezâlarını verme.

terehhus

• Müsaade, ruhsat bulma.
• Ucuzlama.

terhis

• Askeri sivil, serbest hayata geçirmek. İzin ve ruhsat vermek. Serbest bırakmak.

tesanüd-ü ervah / tesanüd-ü ervâh

• Ruhların dayanışması.

teşekkül-ü ervah / teşekkül-ü ervâh / تَشَكُّلُ اَرْوَاحْ

• Ruhların meydana gelmesi.

• Ruhların şekillenmesi, oluşması.

teslim-i ruh

• Ruhunu teslim etme.

• Ölme. Ruhu teslim etme.

teslis / teslîs

• Üçleme; Hıristiyanların tanrı üçtür veya tanrı üç unsurdan (Baba-Oğul-Rûh-ul-kudüsten) meydana gelmiştir şeklinde kabûl ettikleri bozuk inanış. Trinite.

teslis akidesi / teslis akîdesi

• Üçleme; Hıristiyanların Allah'ın baba, oğul ve mukaddes ruh olmak üzere üç varlıktan mürekkep olduğuna inanmaları.

tımarhane

• Ruh, sinir ve akıl hastalıkları hastanesi.

uruc-u ruhani / urûc-u ruhanî

• Ruhen yükseliş.

üskuf

• (Çoğulu: Esâkıf) Kâfirlerin kadısı ve ruhbanları.

üveys-el karani / üveys-el karanî

• Hz. Ebu Bekir ve Ömer (R.A.) devirlerinde Medine-i Münevvere'de çok hürmet gören ve Tabiînin büyüklerinden olup hadis-i şerif ile medh ü senâsı yapılan büyük bir veli. Peygamberimiz (A.S.M.) zamanında yaşamış ise de vâlidesine çok hürmetinden dolayı Peygamberimizle görüşememiş, fakat ona bütün ruh u

üveysi / üveysî

• Üstâdı, hocası olsun olmasın, hayatta veya vefât etmiş bir büyüğün rûhâniyetinden istifâde ederek, terbiye görerek yetişen, olgunlaşan kimse. Bu şekilde yetişme yoluna üveysîlik denir.

vahdet-i ruhiye

• Ruh birliği; bir ve tek ruhun olması.

vakıa-i ruhaniye / vâkıa-i ruhaniye

• Ruhanî ve mânevî âlemde müşahede edilen ve görülen olay.

vakt-i kerahet / vakt-i kerâhet / وَقْتِ كَرَاهَتْ

• Namaz kılmanın mekrûh olduğu vakit.

vaveyla-i ruhi / vaveylâ-i ruhî

• Ruhun feryadı, çığlığı.

vecd

• Tasavvuf yolunda bulunan bir kimsenin çok zikretmesi (Allahü teâlâyı anması) veya bir başka sebeb netîcesinde hâsıl olan mânevî lezzetleri tadarak rûhunun coşması, kalbinin gayr-i ihtiyârî (elinde olmadan) kendinden geçmesi, taşması hâli.

zahmdar

• Yaralı, mecruh. (Farsça)

zahmhurde

• Mecruh, yaralı. (Farsça)

zahmin

• Yaralı, mecruh. (Farsça)

zahmnak

• Yaralı, zahmzede, mecruh. (Farsça)

zahmzede

• Yaralı. Mecruh. (Farsça)

zaman-ı amel

• Üzerine alma. Deruhde etme. İltizam.

zevi'l-ervah / zevi'l-ervâh

• Ruh sahipleri, ruh taşıyan canlılar.

zevi-l ervah

• Ruh sahipleri. Hayatlılar, ruhlular. Can sahibi olanlar.

zevil'ervah / zevil'ervâh

• Ruh sahipleri.

zevilervah

• Ruh sahipleri.

zevk-i ruhani / zevk-i ruhânî / ذَوْقِ رُوحَانِي

• Ruha ait zevk, ruhânî zevk.

• Ruha ait zevk.

zevk-i ruhi / zevk-i ruhî

• Ruha ait zevk.