abab / âbab

• Otu bol olan yerler, çayırlar, otlaklar, mer'alar.

adin / âdin

• Otlakta bulunan dişi deve.

azib

• Uzak merâ, otlak ve çayır.

çera

• Niçin, niye böyle? (Farsça)
• Mer'a. Otlak. (Farsça)

çera-zar

• Otlak, çayır. (Farsça)

çerag

• Işık. kandil. Lâmba. Mum. (Farsça)
• Kutlu, mutlu. (Farsça)
• Otlak. Mer'a. (Farsça)
• Otlama. (Farsça)
• Tekaüd. (Farsça)
• Talebe. (Farsça)

çeragah / çerâgâh / چراگاه

• Otlak. (Farsça)

çeram

• Otlak. (Farsça)

çeres

• Zindan, hapishane. (Farsça)
• Zulüm, işkence. (Farsça)
• Mer'a, otlak. (Farsça)
• Üzüm teknesi. (Farsça)

cüda'

• Ölüm. Mevt.
• Hayvana muzır olan otlak, çayır.

ebb

• (Çoğulu: Abâb) Kuru ot. Taze ot.
• Mer'a, otlak, çayır.
• Kavga etmek veya bir yerden gitmek için hazırlanmak.

• Kuru ot, taze ot. Mera, otlak, çayır.

hıma

• Kimsenin giremediği mahfuz otlak.
• Sultan için korunup hıfz edilen çayır.

menabit

• (Tekili: Menbet ve Menbit) Çayırlar, otlaklar.

menbit

• Otlu yer, otlak, çayır.

mer'a

• Hayvanların otladığı yer. Kır. Mera. Çayırlık. Otlak.

• Hayvanların otladığı yer, otlak, çayır.

mera / merâ / مرعى

• Otlak.

• Otlak. (Arapça)

merai / meraî

• (Tekili: Mer'a) Otlaklar, çayırlıklar.

merati'

• (Tekili: Merta) Çayırlıklar, mer'alar, otlaklar.

merc

• (Merec) Katıştırmak.
• Kararsızlık.
• Iztırab.
• Bozulmak.
• Boşa gitmek.
• Serbest bırakmak, salıvermek.
• Hayvanların salındığı otlak.

merta'

• Otlak, çayır, mer'a, çimen.

mesarib

• (Tekili: Mesrebe) Otlaklar, çayırlar, mer'alar.
• Karından göğüse kadar olan yerde biten kıllar.

mesarih

• (Tekili: Mesrah) Çayırlar, otlaklar, mer'alar.

mesrah

• (Çoğulu: Mesârih) Çayırlık, otlak, mer'a.

mesrebe

• (Çoğulu: Mesârib) Deve ve koyun sürülerinin çayırlık, mer'a, otlakları.
• Vücudda karından göğüse kadar olan kıllı yer.

meşta

• (Çoğulu: Meşâti) (Şitâ. dan) Kış mevsiminde barınılacak yer. Kışlık otlak, kışla.

müruc

• (Tekili: Merc) Çayarlar,otlaklar, çayırlıklar.

serh

• Kıl taramak.
• Halâs etmek, kurtarmak.
• Uzun, büyük ağaç.
• Güdülen davar ve sığır sürüsü.
• Otlak, mera.
• İrsal etmek.

sevaim

• (Tekili: Sâime) Otlak hayvanları. Çayıra başı boş salınan hayvanlar.
• Zekâtı icab eden koyun, keçi, sığır, deve gibi çift tırnaklı hayvanlar.

sevel

• Koyunlarda olan bir hastalıktır. Hasta koyun sürüye uymaz, otlak yerinde döner durur.

sevla'

• Sürüye uymayıp otlakta dönüp duran hasta veya delirmiş koyun. (Müz: Esvel)