ala

• Bahşişler. Lütuflar. Nimetler. İhsanlar.

amil / âmil

• İş yapan.
• İslâmiyet'in emirlerini yapıp, yasaklarından sakınan.
• Herhangi bir bölgenin zekât, harac, öşr ve ganîmetlerinin tahsîli (toplanması) için, halîfe, sultan, melik veya emir tarafından vazîfelendirilen ve yerine göre dînin emirlerini öğreten me'mur.

berr

• (Çoğulu: Ebrâr) Va'dinde sâdık. Sözünde duran. Muhsin. Keremkâr.
• Nimetleri herkese, umuma ihsan eden.
• Gerçeklik, sıdk.
• Susuz, kuru yerler.
• Toprak. Yeryüzü, yer.

beytülmal

• (Beyt-ül mâl) İlk defa Hz. Muhammed (A.S.M.) tarafından kurulan ve gelir kaynaklarıyla sarfiyat yerleri şer'î olarak tayin edilmiş İslâm devletinin mâliye hazinesi.Gelir kaynakları: 1- Zekât ve sadakalar. 2- Ganimetler. 3- Fey=Zekât ve ganimet dışında kalan ve beyt-ül male ait olan mallar.Beyt-ül ma

cennatu'n-naim / cennatu'n-naîm

• Naîm Cennetleri, nimetlerle dolu olan cennetler.

derecat-ı niam-ı ilahiye / derecat-ı niam-ı ilâhiye

• İlâhî nimetlerin dereceleri.

desatir-i rabbaniye / desâtir-i rabbaniye

• Besleyen, yetiştiren, verdiği nimetlerle varlıkları terbiye eden, idaresi ve tasarrufu altında bulunduran Allah'ın düsturları, prensipleri.

dirz

• (Çoğulu: Duruz) Dünya nimetleri.
• Lezzet.

el-alaü lillahi şehidetün / el-âlâü lillâhi şehîdetün

• "Allah'ın verdiği nimetler" Allah için şâhiddir ("şehîdetün" kelimesi dişilik kipidir).

elhamdülillah

• "Hamd, şükür Allahü teâlâya mahsûstur, bütün nîmetler O'ndandır" mânâsına mübârek, kıymetli bir söz. Buna hamdele de denir.

en'üm

• (Tekili: Ni'met) Nimetler, iyilikler, lütuflar, ihsanlar.
• Medine-i Münevverede bir mevki ismi.

enfal / enfâl

• Ganimetler. Düşmandan alınan mallar.

• "Nefel"in çoğulu. Harpte düşmandan alınan mallar, ganimetler. Kur'ân-ı Kerim'in 8. Sûresi.

enva-ı niam / envâ-ı niam

• Nimetlerin çeşitleri.

enva-ı niam-ı ilahiye / envâ-ı niam-ı ilâhiye

• İlâhi nimetlerin çeşitleri.

errahim

• En merhametli, büyük nimetler veren, verdiği nimetleri iyi kullananları daha büyük ve ebedi nimetler vermek suretiyle mükâfatlandıran Allah (C.C.)

eyadi

• (Tekili: Eydi) (Yed) Eller.
• Mc: Sebepler. Nimetler.

fazl-ı rabbani / fazl-ı rabbâni

• Her bir varlığa muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah'ın sunduğu manevî ihsan ve nimetler.

felah / felâh

• Kurtuluş, selâmet, mutluluk, hayır ve nîmetlerde, râhatta dâim olmak.

fey'üz ganaim / fey'üz ganâim

• Savaşta elde edilen mallar ve ganimetler.

füyuzat-ı nimet / füyuzât-ı nimet

• Nimetlerin bolluğu, bereketi.

ganaim / ganâim / غنائم

• (Tekili: Ganimet) Harpte ele geçen mallar. Ganimetler.

• Ganimetler. (Arapça)

ganaim-i harbiye

• Harbde düşmandan alınan top, tüfek, gemi, vasıta, yiyecek, içecek vs. gibi ganimetler.

hakiki rızık / hakikî rızık

• Hayatın devamı için sahip olmamız gereken nimetler.

hazine-i kübra / hazine-i kübrâ

• Allah'ın sonsuz nimetlerinin bulunduğu hazine.

hitamuhu miskün

• Onun mühürü (sonu) misktir, meâlinde Mutaffifîn Suresi'nin 26. âyetinden bir kısımdır. Onda Cennet nimetlerinden bahsedildiği gibi, bu kelâm tatbikatta sözün, sohbetin sonunu hoş ve güzel sözle bitirmeğe denilir.

ihtiyat hazinesi

• Tar: Savaş ve diğer fevkalâde masraflara karşılık olmak üzere sarayda biriktirilen paralar. Gelirleri havass-ı hümayun hâsılatı, ganimetlerin beşte biri ve başka hükümdarlardan gelen hediyelerdi. Buna "iç hazine" veya "enderun hazinesi" de denilirdi.

illiyyin / illiyyîn

• Yedinci kat gökte, arşın altında bulunan bir yer veya Cennet.
• Mü'minlerin, öldükten sonra rûhlarının, nîmetler ve lezzetler içinde bulunduğu yer.

in'amat-ı ilahiye / in'âmât-ı ilâhiye

• Allah'ın verdiği nimetler.

in'amat-ı külliye

• Bütün in'amlar. Cenab-ı Hakk'ın mahlukata, hususan insanlara hadsiz nimetler ihsan etmesi.

in'amat-ı külliye-i ilahiye / in'âmât-ı külliye-i ilâhiye

• Allah'ın yarattığı varlıklara sunduğu hadsiz nimetler.

in'amat-ı rahmaniye / in'âmât-ı rahmâniye

• Allah'ın sonsuz şefkat ve merhametiyle bağışladığı nimetler.

in'amperver

• Nimetlerle bezeyen, çok nimet veren. Tehlikelerden sâlim kılan. (Farsça)

kahhar / kahhâr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Düşmanlarından, cebbâr (kibirli, zorba, zâlim), inâdcı, nîmetlere nânkörlük edenleri öldürüp, onları zelîl (aşağı, hakîr) etmekle dünyâda kahreden, âhirette düşmanları olan kâfirlere ebedî; îmâ nlı ölen mü'minlere, af ve mağfiret etmezse (bağı

kanun-u mübin-i rabbani / kanun-u mübîn-i rabbânî

• Besleyen, yetiştiren, verdiği nimetlerle varlıkları terbiye eden, idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah'ın apaçık kanunu.

küfran / küfrân

• Nankörlük; Allah'ın ihsan ettiği nimetleri bilmeme ve hürmetsizlik etme.

ma'nevi miras / ma'nevî mîrâs

• Âlem-i emrdeki (gözle görülmeyen âlemdeki) şeyler yâni îmân, mârifet (tanıma, bilme), rüşd (doğru yolda olmak) gibi nîmetler (güzellikler, iyilikler).

maganim

• (Tekili: Magnem) Ganimetler. Düşmandan ele geçirilen mallar.

mahbubiyyet

• Sevilen olmak. Mahbub olmaklık. Sevilecek hâlde bulunuş. (Cenab-ı Hakk'ın kullarını her çeşit nimetler ile besleyip yetiştirmesi ve ihtiyaçlarına cevap vermesi; onları sevdiğini ve mahbubiyyetini gösteriyor.)

mahrum

• Maddi veya manevi nimetlerden uzak kalmak.
• Malı bereket bulmaz olan bedbaht. Felâhtan nasibsiz olan.
• İffetinden dolayı zengin zannedildiğinden sadakadan mahrum olan.

maide

• Yemek sofrası. Üzerinde nimetler bulunan sofra. Ziyafet.
• Kur'an'ın 5. Suresinin adıdır ve Medine-i Münevvere'de nâzil olmuştur.

mecazi rızık / mecâzî rızık

• Yaşamı devam ettirmek için zorunlu olmayan ve çalışıp çabalamakla elde edilmesi gereken nimetler.

medar-ı füyuzat / medâr-ı füyuzat

• Mânevî gıda, ilim ve nimetlerin kaynağı.

mekr

• Bir kimseye, hiç beklemediği, ummadığı yerden hîle yapmak, tuzak kurmak sûretiyle zarar vermeye çalışmak.
• İstidrâc yâni Allahü teâlânın bir kimseye bir müddete kadar devamlı olarak hakkında hayırlı olmayan nîmetler verip, onun da bunu Allahü teâlânın bir lütfu ve ihsânı, tuttuğu yolu

mevahib-i kudret

• Cenab-ı Hakkın verdiği nimetler.

muhtac-ı müteşekkir

• Kendisine verilen nimetlere şükreden, pek çok şeye muhtaç olan.

mün'im-i hakiki / mün'im-i hakikî

• Bütün nimetleri yaratan ve veren Allah (C.C.)

mütena'im

• (Ni'met. den) Nimetler içinde, nazlı büyüyen.

mütena'imane / mütena'imâne

• Nimetler içinde nazdar bir şekilde büyümek, yetişmek suretiyle. Varlık içinde, ferahlık ve nimet içinde olarak. (Farsça)

mütena'imin / mütena'imîn

• (Tekili: Mütena'im) Nimetler içinde, nazlı büyüyenler, bolluk içinde büyüyenler.

müteşekkirane / müteşekkirâne

• Verdiği nimetlerden dolayı Allah'a şükrederek.

müvasat / müvâsât

• Tanıdıklarını ve arkadaşlarını, kendisinde bulunan nîmetlere ortak etmek, onlarla iyi geçinmek.

naşir-i küfr-ü küfran / nâşir-i küfr-ü küfran

• Küfür ve küfranı yayan; kutsal şeylere karşı inkarcılığı ve nimetlere karşı nankörlüğü yayan.

neama'

• Nimetler. İhsan, atiyye.
• Rahatlık. Refah-ı hâle sebep olan şey.

niam / niâm / نعم / نِعَمْ

• (Tekili: Ni'met) İyilikler. Yiyecekler. Nimetler.
• Hidayetler.

• Nimetler.

• Nimetler.

• Nimetler. (Arapça)

• Nimetler.

niam-ı aliye-i ilahiye / niam-ı âliye-i ilâhiye

• Cenâb-ı Hakkın yüce nimetleri.

niam-ı azime-i ilahiye / niam-ı azime-i ilâhiye

• Allah'tan gelen büyük nimetler.

niam-ı cennet

• Cennet nimetleri.

niam-ı esasiye

• Esas nimetler, en lüzumlu maddeler. İman, din gibi en kıymetli İlâhi ihsanlar.

niam-ı ilahiye / niam-ı ilâhiye

• Allah'ın nimetleri.

niam-ı sübhaniye / niam-ı sübhâniye

• Zâtında, sıfatında ve işlerinde eksiksiz ve kusursuz olan Allah'ın nimetleri.

niamat / niamât / niâmât

• Nimetler.

• Nimetler.

rahman / rahmân

• Bütün yaratıklara rızıklarını veren, her an bütün mahlukat hakkında hayır ve rahmet irade buyuran, bütün mahlukatına sayısız nimetler veren. Nizam ve adâlet sâhibi. (Allah)

• "Dünyâda dost olsun düşman olsun, lâyık olsun olmasın, mü'min olsun kâfir olsun bütün yaratıklara rızık ve sayısız nîmetler veren" mânâsında Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden).

razık-ı hakiki

• Hakiki rızık veren. Hiç bir vasıtaya ihtiyacı olmadan en güzel nimetleri yaratan ve bütün rızıkları ancak kendisi veren Allah (C.C.)

resül-ür rahat

• Resül-i Ekrem'in (A.S.M.) bir ismidir. Kendisine tâbi olup onun getirdiği hakikatları tasdik ve iman ile insanlar büyük nimetlere ve rahatlara mazhar olduklarından kendisine bu isim verilmiştir. Ve kendisi buyurmuştur ki: "Ben dinin doğruluğu ve kolaylığı için peygamber gönderildim." ... İnsanlara e

rızık

• Allah'ın ihsan ettiği nimetler, yiyecekler.

• Allahın ihsanı olan maddî ve mânevî nimetler.

rızk

• Maddî ve mânevî nimetler.

şekur / şekûr

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kendisi için yapılan az tâate yüksek dereceler ihsân eden, sayılı günlerde yapılan ibâdete, sayısız mükâfât veren.
• Çok şükreden, kendisine ihsân edilen nîmetlerin kıymetini bilip, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riâyetle O'

sofra-i ilahiye / sofra-i ilâhiye

• Allah tarafından gönderilen sofra, nimetler.

şükr

• (Tekili: Şükür) Allah'ın (C) nimetlerine karşı memnunluk göstermek. Allah'a teşekkür.

• Verilen nîmetleri yerli yerinde kullanma. Allahü teâlâya, verdiği nîmetlerle isyân etmeme. Nîmetleri kullanırken sâhibini unutmama. Görülen iyiliğe karşı teşekkür. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uyma.

şükr-ü külli / şükr-ü küllî

• Umumi nimetler için yapılan şükür.

şükran-ı nimet / şükrân-ı nimet

• Allah'ın verdiği nîmetlere şükürle mukàbele etme.

şükretme

• Nimetlere karşı memnunluk gösterme, Allah'a teşekkür etme.

şükretmek

• Allah'ın (c.c.) nimetlerine karşı memnunluk göstermek; Allah'a teşekkür etmek.

şükreyleme

• Verdiği nimetlerden dolayı Allah'a teşekkürlerini sunma.

tahdis-i nimet / tahdîs-i nimet

• Şükür maksadıyla Cenab-ı Hakkın verdiği nimetleri anlatma, sevincini ve şükrünü bildirme.

tefekkür

• İbret alacak ve faydalanacak şekilde derin düşünme. Allahü teâlânın sıfatlarını ve nîmetlerini düşünme.

tefekkür-ü ala-i ilahi / tefekkür-ü âlâ-i ilâhî

• Yüce Allah'ın mahlûkatı ve nimetleri üzerinde tefekkür etme, düşünme.

teveddüd

• Tedricen kendini sevdirmek. Dostluk etmek.
• Cenab-ı Hakk'ın çeşitli ve lezzetli nimetler vererek insanlara kendisini sevdirmesi.

teveddüdat

• Allah'ın kullarına kendisini sevdirmek için sunduğu nimetler.

tezkiye-i nefs

• Nefsi, İslâmiyet'in haram ettiği, beğenmediği şeylerden, kötü isteklerinden temizlemek.
• Nefsini beğenme, insanın kendindeki nîmetleri, iyilikleri, kendinden bilip, Allahü teâlânın verdiğini düşünmemesi. Bu nîmetlerin Allahü teâlâdan geldiğini bilip, kendinin kusurlu olduğunu düşünmek

tuba / tubâ

• Cennet, cennette nimetlerle dolu olan ağaç.

va'd

• Söz verme, söz verilen şey.
• Allahü teâlânın; emirlerini yerine getirenleri çeşitli nîmetlerle mükâfâtlandıracağını, karşı gelenleri ise, azâb ile cezâlandıracağını bildirmesi, söz vermesi. Buna va'd-ı ilâhî de denir.
• Bir kimsenin, başka birisine bir husûsta söz vermesi.

vasi' / vâsi'

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Rahmeti, ilmi, kudreti, ihsânı ve nîmetleri her şeyi kuşatan ve her şeye kâfi olan, kudretinin ve ilminin nihâyeti olmayan.

veliyy-ün niam

• Nimetler ihsan eden, iyilik eden kimse.
• Şeyhülislâm.
• Sülâlesinin ileri gelenleri.