nefs

• Üfürmek, üflemek.

• (Nefis) Can, kişi, kendi, öz varlık. Bir şeyin zatı olan, kendisi.
• Göz.
• Şehvet ve gadabın mebdei olan kuvve-i nefsaniye. Fıtri meyil, bedenin hissi istekleri.
• Ruh, hayat, asıl.
• Maya.
• Hamiyet.

• Gülme hususunda ifrata gitmek.
• Çok fazla gülmek.

• İnsanı daima kötülüğe, hazır zevk ve isteklere sevk eden duygu.

• Üfürmek, üflemek.
• Can, kişi, kendi, özvarlık.
• Bir şeyin zatı olan kendisi.

• Can.
• İnsanın kendisi, kişi, beden.
• Hakîkat, cevher, asıl, öz. İnsanda ve cinde şer, kötülük kuvveti. Şerîate yâni dîne uymayan isteklerin kaynağı. Buna nefs-i emmâre de denir.

• Can, kendi, istek duygusu, nefis.

nefş

• Açmak.
• Yapmak.
• Yün ve pamuk atmak.
• Davarların, geceleyin yayılıp çobansız otlaması.

nefs / نفس

• Nefis, can. (Arapça)
• Kendi. (Arapça)
• İç. (Arapça)