ahza

• Çok alçak, menfur kişi. Nefret edilmiş olan kimse.

ajig

• Nefret, kin ve düşmanlık. (Farsça)

arig

• Kırılma, gücenme. (Farsça)
• Kıskançlık, kin, nefret, adavet, düşmanlık. (Farsça)

avaz

• Nefret. İkrah. Bir şeyi kerahetle yapma. Kerahet.

azig

• Nefret, kin, garaz. (Farsça)
• İğrenme, tiksinme. (Farsça)

bagda'

• Şiddetli nefret, hiç sevmemek.

bagiz

• (Bugz. dan) Herkese nefret eden, buğzeden. Hiç kimseyi sevmeyen. Tiksinen.

bagza

• Şiddetli nefret, hiç sevmeme.

basbasa

• Dalkavukların nefret edilecek hâlleri, tabasbusları, yaltaklanması.
• Köpeğin, kuyruğunu sallayarak sokulması.

behl

• Az şey; az su.
• Lânet, nefret, istememe.

bıgza

• Şiddetli nefret. Hiç sevmeyiş.

buğz

• Sevmeme, nefret.

• Sevmeme, nefret etme, düşmanlık.

• Kin, nefret.

• Düşmanlık duyma, nefret, kin.

ebgaz

• Çok fazla buğzedilen, hiç sevilmeyen, nefret edilen.

edfer

• İğrenilen, tiksinilen, nefret edilen şey.

el-buğzu fillah

• Allah için nefret ve düşmanlık beslemek.

enker

• (Neker. den) Çok kötü, çok nefret edilen. Menfur. Müstekreh.

erzal

• (Tekili: Rezil) Reziller. Kepâzeler. Herkesten hakaret ve nefret görenler.

evhaş

• Nefret veren şey.

hayesan

• Doğru yoldan dönmek, udul etmek.
• Nefret etmek.

hayş

• Nefret etmek.

hıkd

• Başkasından nefret etmek, kalbinde ona karşı kin, düşmanlık beslemek.

ibgaz

• (Buğz. dan) Buğzetme, nefret etme, hoşlanmama, sevmeme.

istifham

• Sual sorup anlamak. Anlamak için sormak.
• Edb: Cevap istemek için değil, daha çok dikkati çekmek, hisleri kuvvetlerdirmek maksadıyla soru şeklinde söylemek san'atıdır. Şefkat, sevgi, hayret, kin ve nefret gibi duyguların te'siri altında vuku bulur.

istikrah

• Bir şeyi kötü ve kerih görmek. Beğenmemek, nefret etmek. Bir şeyi cebir ve ikrah ile işlemek.

istikzar

• Kir ve pisliklerden nefret etme, tiksinme.

kemal-i nefret / kemâl-i nefret

• Tam nefret.

keraih

• (Tekili: Kerihe) Nefret edilecek ve iğrenç şeyler.

kerihe

• (Çoğulu: Kerâih) Nefret edilecek, iğrenç şey.

la'net

• Nefret. Tiksinti. Allah'ın rahmetinden mahrumiyyet.

lanet / lânet

• Nefret, öfke.

mabguz

• (Bugz. dan) Nefret ve buğzedilmiş. Sevilmemiş.

makit / makît

• Buğz edilmiş. Mebğuz. Nefret edilmiş, sevilmemiş, menfur.

mebguz

• Sevilmemiş. Buğzedilmiş. Nefret edilmiş.

mejeng

• Keder, hüzün, tasa, gam. (Farsça)
• Hoşa gitmeyen, beğenilmeyen, nefret edilen, iğrenilen. (Farsça)

melain

• (Tekili: Mel'un) Herkesin nefretini kazanmış olanlar. La'netlenmiş olanlar.

menfer

• Geri kaçılacak yer. Nefret edilecek, sevilmeyecek yer.

menfur / menfûr / منفور / مَنْفُورْ

• Kendisinden nefret edilen, sevilmeyen. İğrenç.
• Mebguz.

• Nefret edilen.

• Nefret edilen.

• Kendisinden nefret edilen, sevilmeyen.

• Nefret edilen. (Arapça)

• Nefret edilen.

menfur etme

• Nefret edilen birşey hâline getirme.

menfur-u umumi / menfur-u umumî

• Genelin nefretini kazanan.

meyl-i nefret

• Nefret etme eğilimi.

muakara

• Nefret etmek.

mübaadet

• (Bu'd. dan) Birbirini sevmeyip uzak ve soğuk durma. Nefret etme.
• İki kişi birbirinden uzaklaşma.

mübahele

• Birbirinden nefret etme.
• Birbirine lanet okuma. Beddua etme.

• Birine beddua etme, ilenme, birinden nefret etme.

mucib-i istikrah

• Nefrete, sevmemeye sebeb olan.

mucib-i nefret

• Nefret sebebi.

münaferat

• (Tekili: Nefret) Nefret etmeler, tiksinmeler. Arada olan soğukluklar.

• Nefret etmeler, karşılıklı soğuk davranmalar.

münaferet / münâferet

• Birbirinden kaçıp nefret etmek, karşılıklı huzursuzluk.
• Adâvet, hased ve şeref cihetinde hakeme müracaat eylemek.
• Birbiri ile müfahere eylemek.

• Karşılıklı nefret.

müşmeiz

• (İşmi'zaz. dan) Nefret eden, tiksinen, tiksinerek sıkılan.

müstekrih

• (Kerâhet. den) İğrenen, tiksinen, istikrah eden, kerih gören, nefret eden.

müteafir

• Birbirinden nefret eden.

mütenafir / mütenâfir

• Birbirinden nefret eden, ürken. Birbirini görmek istemeyen.
• Edb: Yanyana gelişleri ile söylemede zorluk çıkaran kelime veya harf.

• Birbirinden nefret eden.

müteneffir

• Nefret eden, tiksinen, sevmeyen. Aslâ hazmetmeyip çekinip kaçınan.

müteneffir etme

• Nefret ettirme.

müteneffirane / müteneffirâne

• Nefret edercesine.

mütenneffir

• Nefret eden, tiksinen.

müteva'ir

• Hakir, zelil. Nefret edip kimse yanına gelmeyen.

nafir

• Nefret eden. Ürken, korkan. Sevmeyen.
• Galip olan.
• Öksürüp burnundan sümüğü saçılan koyun.

nazar-ı nefret

• Nefret içeren bakış, nefretli bakış.

nefret-i amme / nefret-i âmme / نَفْرَتِ عَامَّه

• Umumun, genelin nefreti.

• Umûmî nefret.

nefret-i umumi / nefret-i umumî

• Herkesin nefreti.

nefret-i umumiye

• Genel nefret, kamunun nefreti.

nefretbahş

• İnsana nefret veren, iğrendiren, tiksindiren. (Farsça)

nefretkarane / nefretkârâne

• Nefret ederek, tiksintiyle.

nefrin

• Nefretler, beddua.

nifar

• İntikal etmek, göçmek.
• Dağılıp kaçmak.
• Ürkme, korkma, çekinme.
• Nefret gösterme.

nüşus

• Yüksek olmak, yücelmek.
• Nefret etmek.

nüşuz

• Yüksek olmak, yücelmek.
• Kadının, erkeğinden kaçıp nefret etmesi.

nüşuze

• Kadının, kocasından nefret edip kaçması.
• Fık: Kocasına karşı üstünlük iddia eden kadın.

şiddet-i nefret

• Şiddetli nefret.

tekrih

• Nefret ettirmek. Çirkin göstermek.

tenafür / tenâfür / تنافر

• Birbirini itme, birbirinden nefret etme.

• Karşılıklı nefret.

• Birbirinden nefret etme. (Arapça)
• Kulağa hoş gelmeyen sözcükleri sık sık kullanma. (Arapça)

tenafur-u kulub / tenafur-u kulûb

• Kalplerin birbirinden nefret etmesi.

tenafür-ü kulub / tenafür-ü kulûb

• Kalblerin birbirinden nefret etmesi.

teneffür / تنفر

• Çekinme. Kaçınma. Nefret etme. İğrenme.

• Nefret etme.

• Nefret etme.

• Nefret etme, iğrenme. (Arapça)
• Teneffür etmek: Nefret etmek, iğrenmek. (Arapça)

tenfir

• (Nefret. den) Ürkütme, korkutma.
• Nefret ettirme.
• Mekruh ve müstehcen isim takma.
• Galibiyetle hükmetme.
• (Nefir. den) Asker toplama.

• Nefret ettirme.

• Nefret ettirme.

tenfir etme

• Nefret ettirme.

zagain

• (Tekili: Zagine) Kinler, nefretler.

zagine

• (Çoğulu: Zagain) Kin, nefret.

ze'r

• Kerih görmek. İğrenmek. Nefret etmek.

zıd

• Aksi, muhâlif, zıt.
• Nefret edilen, kerih şey.

zıddiyet

• Birbirine muhâlif, zıt olma hâli. Zıtlık. Birbirinden nefret etme. Zıt fikir veya kanaat sahibi olanların durumu.