ali

• Üstün. Yüce. Çok büyük. Meşhur. Necib.

asaletlu / asaletlû

• Asâletli, soy ve neseb sahibi, necib, asil.
• Osmanlı İmparatorluğu zamanında resmi yazışmalarda büyükelçilere, Hristiyan büyüklerine, devlet adamlarına ve prenslerine denirdi.

atik

• (Atika) Esaretten serbest bırakılmış olan.
• Soyu temiz. Necib.
• Genç kız.
• Kadim. İhtiyar.
• Yavru kuş.
• Eski.
• Hz. Ebû Bekir'in (R.A.) bir nâmı.

beyzade

• Osmanlı Sultanlarının oğulları.
• Bey oğlu. Babası reis veya âmir olan.
• Soylu, asil, necib.

nebalet

• Zekâ, fazilet ve neciblik sâhibi olmak.
• Büyüklük, azamet.
• İyi olmak.
• Cömertlik, elaçıklık.
• Okçu, ok yapıp satan. Okçuluk.

necabet

• Neciblik, temiz soyluluk. Huy temizliği.

necaib

• (Tekili: Necib) Şerefli, necib, asil, temiz kimseler.

nüceba

• (Tekili: Necib) Necib kimseler. Nesli, soyu sopu temiz ve pâk olan kişiler.