ahu-pay

• Ceylan ayaklı. Çevik, atik. (Farsça)
• Altı köşeli, nakışlı ev ve köşk. (Farsça)

ajur

• Gözenek. Göz göz işlenmiş nakış. (Fransızca)

aklen ve naklen

• Akıl ve haberlerin nakline göre. Akıl ve nakil yolu ile.

aks-ün nakiz / aks-ün nakîz

• Birbirine zıt olan iki şey.
• Man: Mevzuun nakîzini yüklem; ve yüklemin nakîzini de mevzu kılmak. Misâl: "Her aklı başında olan insan Allah'ı tanır" kaziyesinden aks-ün nakîz yolu ile şu hüküm elde edilir: "Allah'ı tanımayanlar, aklı başında olmayan insanlardır."

aksam-ı seb'a

• Yedi kısım.
• Gr: Kelimelerin (sahih, misâl, muzaaf, lefif, nakıs, mehmuz, ecvef) bölümleri.

alaik-i nakş / alâik-i nakş

• Nakış alâkaları, ilişkileri.

amelde mezheb

• Mutlak müctehid denilen derin âlimin, Kur'ân-ı kerîm, hadîs-i şerîf, icmâ ve Eshâb-ı kirâma âit nakilleri esas alarak, iş ve ibâdetle ilgili hükmü açıkça bildirilmeyen husûslarda çıkardığı hükümlerin hepsi.

an'ane

• Âdet, örf.
• Ağızdan nakledilen söz, haber.
• Ist: Bir haberin veya bir hadis-i şerifin "an filân, an filan" diye râvileri bildirilmek suretiyle olan nakil.
• Silsile.
• Müezzin ezân okurken "teganni" ederse; ona da "An'ane" denir.

an-nakdin

• Nakit para olarak.

ankebet

• (Çoğulu: Anâkıb) Dişi örümcek.

bahs

• Noksanlık. Azlık. Nâkıs. Az.
• Akarsu ile sulanmayıp yağmur suyu ile mahsül alınabilen tarla.
• Zulüm. İşkence.
• Uzaklık.
• Gümrük almak.
• Göz çıkarmak.

baliş

• Yastık. (Farsça)
• Altın. (Farsça)
• Nakit. (Farsça)

belyad

• Nakışsız, sade kostüm. (Farsça)

bendiş

• Altın ve gümüş üzerine işlenilen nakış. (Farsça)

ber

• Üzere, üzerine, yukarı mânasına (ve Arabçadaki "Alâ" yerine edat-ı isti'lâdır) (Farsça)
• Göğüs, sine, bağır, sadır. (Farsça)
• Fayda. (Farsça)
• Hamil. (Farsça)
• Hıfz. (Farsça)
• Yan. (Farsça)
• Taraf. (Farsça)
• Nâkil. Götürücü. (Farsça)
• Meyve. (Farsça)
• Yaprak. Varak. (Farsça)
• Meme. (Farsça)
• Genç kadın. (Farsça)
• E (Farsça)

berend

• Nakışı olmayan ipek kumaş. (Farsça)
• Keskin olan hançer, kılıç, pala v.b. âletler. (Farsça)
• Kılıcın suyu. (Farsça)

berkaş

• Nakşetmek, nakışlamak.

ceb'

• (Çoğulu: Cebeât) Kızıl mantar.
• (Çoğulu: Ecbu) Nakir dedikleri ağzı dar kap ki, içine su koyarlar.
• Tehir etmek, sonraya bırakmak.

cevher

• Bir şeyin özü, esası.
• Kıymetli taş.
• Çelik üzerindeki nakış.
• Edb: Noktalı harf.
• Yalnız noktalı harflerin ebcedîsi hesab edilerek yazılan manzum tarih.
• Harflerin noktası.
• Fls: Varlığı kendinden olan, var olmak için kendi dışında başka birşeye muh

darb-zen

• Mâdeni levhalar üzerine kabartma olarak nakışlar işleyen. (Farsça)
• Kale döven. (Farsça)

delail-i nakliye

• Nakil yolu ile gelen deliller.

delil-i akli / delil-i aklî

• Akıl yolu ile bulunan delil. Nakil yolu ile olmadan, düşünülerek bulunan delil.

denie

• Eksik, noksan, nakise.

derc

• İçine almak. Katmak.
• Kitaba koymak.
• Nakışlı kâğıt üzerine yazılan yazı.
• Hattatın yazılmış kâğıt tomarı.

devir

• (Devr) (Çoğulu: Edvâr) Nakil. Birisinin uhdesinden diğerinin uhdesine geçirmek.
• Bir şeyi sonuna kadar okuyup bitirmek. Geçmiş dersleri hatırlama.
• Bir şeyin çevresinde dolaşmak. Dönme.
• Seyahat. Bir memleketi dolaşmak.
• Bir şeyin kendi mihveri üzerinde dönmesi.

dümye

• (Çoğulu: Dümâ) Oyun.
• Ağaçtan yapılmış nakışlı suret. Sanem.

efektif

• Nakit para, elde bulunan para. (Fransızca)

ehme

• Eksik, nâkıs noksan. (Farsça)
• Bulunuş. (Farsça)

emval-i batına / emval-i bâtına

• Nakit paralarla, evlerde, mağazalarda bulunan ticaret malları.

emval-i zahire / emval-i zâhire

• Sâime denilen hayvanlar ile bir kısım arazi mahsulâtı ve madenleri ile yer altındaki hazineler ve gümrüklere uğrayan ticaret mallarıyla, nakitler.

engare

• Tamamlanmayan, eksik kalan iş, nakış veya taslak. (Farsça)
• Hikâye, efsâne, roman, kıssa. (Farsça)
• Başdan geçen bir olayı tekrarlama. (Farsça)
• Hesap defteri. (Farsça)
• Utanarak geri geri çekilme. (Farsça)

enva-ı nakış / envâ-ı nakış

• Nakış çeşitleri, türleri.

far

• Otomobil, kamyon gibi nakil vasıtalarının önündeki kuvvetli lâmbalar. (Fransızca)

gabari

• Kara nakil vasıtalarındaki yükün yükseklik ölçüsü. (Fransızca)

garaib-i nukuş

• Nakışlardaki harikâlıklar.

hadad

• Mürekkep.
• Nakış.
• Akılsız, ahmak adam.
• Kolay.

hamule

• Yük. Yük taşıyan nakil vasıtalarının yükü. (Farsça)

hikmet-i nakkaşe

• Nakış yapan bir hikmet, nakış ustası olan bir hikmet.

hillet

• (Çoğulu: Hillel - Hilâl) Samimi ve cân-ı gönülden olan dostluk. En güzel takdir edici ve samimi arkadaşlık.
• Kılınç gediği.
• Nakışlı deri.
• Ağızda bâki kalan dişler.
• Dişler arasında kalan yemek artığı.

hımtat

• Ot arasında olur bir nakışlı böcek.

hüsn-ü nakış

• Nakış güzelliği.

hüsn-ü tedbir

• İyi düşünülerek tutulan yol. Tefekkür ile tasmim etmek, ihtiyar olunacak meslek ve harekete karar vermek.
• Bir kimseden bir haberi nakil ve rivâyet eylemek.
• Bir şeye iyi muvaffak olmak için o işe muvafık ve hesaplı hareket etmek.

hüve'z-zahir / hüve'z-zâhir

• O Zâhirdir; her şeyin dış yüzlerini çeşitli cihaz ve ürünlerle donatıp ve ince nakışlarla süsleyerek mükemmel ve güzel yaratan ve her şeyde varlık ve birliğinin işaretleri açıkça görünen, Allah'tır.

ikraz / ikrâz

• Borç verme, ödünç verme. Bir kimsenin nakid para, hacim ölçüsü ile alınıp satılan malını, daha sonra mislini (benzerini) almak üzere bir şahsa vermesi.

iktirani kıyas / iktiranî kıyas

• Man: Neticenin aynı veya nakizı, mukaddemelerinin birisinde bilfiil zikredilmeyen kıyastır. Meselâ: "Her cisim muhdestir". Ve nakizı olan: "Bazı cisimler muhdes değildir" kaziyeleri, ne birinci ve ne de ikinci mukaddemede hey'et-i mecmuası ile zikredilmiş olmadığından iktirânidir.

ilm-i ledün

• Akıl veya nakil yoluyla değil, kalple ve doğrudan Allah'tan öğrenilen ilim.

intikaş

• Nakışlanmak. Menkuş olmak.

iskele

• Binada yüksek yerleri yapabilmek için kurulan geçici sal.
• Deniz nakil vasıtalarının yanaşabilmeleri için deniz kıyısında yapılan yer.
• Deniz kenarında ve deniz vasıtalarının yanaşmasına elverişli kasaba.
• Bir memleketin deniz yolu ile yapılan ticaretine vasıta olan lima

kaburga

• Göğüs kemiklerinin beheri. Göğüs kemiklerinin bel kemiğine bağlanmak suretiyle meydana getirdikleri şeklin bütünü.
• Gemi, sandal, kayık gibi deniz nakil vasıtalarının hayvan kaburgasına benzeyen ve omurga üzerine kaldırılan eğri ağaçları.

kal u kil / kal u kîl / kâl u kîl

• "Dedi denildi" şeklindeki nakiller.

• "Dedi, denildi" şeklindeki nakiller.

kale-kile / kale-kîle

• Dedi-denildi şeklindeki nakiller.

kalem

• (Çoğulu: Aklâm) Kamış. Yazı için ucu inceltilen bir nevi ince ve sert kamış.
• Yazı yazmak için kullanılan her türlü âlet.
• İfâde. Üslub.
• Mâden, taş ve tahta üzerinde oymak için ucu sivri çelik âlet.
• İnce boya, fırçası.
• Yazı enva'ı.
• Resim. Nakış.<

kıram

• Nakışlı perde.
• Duvara tutulan örtü.
• Çarşaf.

konvoy

• ing. Aynı yere giden nakil vasıtaları topluluğu.
• Aynı yere nakledilen insan grubu.
• Harb gemilerinin himayesinde sefer yapan yük gemileri katarı.

mekik

• Nakış dokumada kullanılan âlet.

menfi / menfî

• Müsbetin zıddı. Müsbet olmayan.
• Nefyedilmiş, sürgün edilmiş. Sürgün.
• Bir şeyin olmayacak cihetini düşünen.
• Hakikatın aksini iddia eden.
• Gr: Başında nefiy edatı bulunan kelime veya cümle.
• Nâkıs. Negatif, olumsuz.

menkab

• (Çoğulu: Menâkıb) Dağ arasında olan yol.
• Dar yol.
• Güzel hareket ve fiil.
• Delik açılacak yer.

menkib

• (Çoğulu: Menâkib) Omuzbaşı. Omuz ile kol kemiğinin birleştiği yer.

menkıbe

• Bir zâtın güzel iş, söz ve hallerini, hayâtını konu edinen hikâye ve hâtıralar. Çoğulu menâkıbdır.

menkuş / menkûş / منقوش

• Nakışlı.

• (Nakş. dan) Nakşolunmuş. İşlenmiş. Nakış yapılmış. Boya ile süslenmiş.

• Nakışlı.

• Nakışlı, işlemeli, desenli. (Arapça)

mensucat-ı rabbaniye / mensucat-ı rabbâniye

• Allah'ın adeta nakış nakış dokuduğu san'at eseri varlıklar.

merakib-i bahriye

• Vapur, gemi, tekne, kayık vs. gibi deniz nakil vâsıtaları.

merakib-i berriye

• Araba, otomobil, kamyon, at vs. gibi kara nakil vasıtaları.

merkub

• (Rükub. dan) Üzerine binilmiş, bindirilmiş.
• Üzerine binilen hayvan veya nakil vasıtası.

meunet

• Birisinin ölmeyecek kadar yiyip içeceği.
• Külfet.
• Masraf. Bir şeyin toplamak, devşirmek, nakil ve boşaltmak ve saymak gibi levazımının teslim yerine kadar olan masraflarına denir.

mikram

• (Çoğulu: Mekârim) Kadınların başını ve yüzünü örttükleri nakışlı bez.

mıkrame

• Nakışlı eşarp. Mendil. Havlu. Peştemal.

minkal

• (Çoğulu: Menâkıl) Çamur teknesi.

minkar

• (Çoğulu: Menâkir) Yırtıcı kuşların gagası.
• Taşçı kalemi. Taş yontmağa mahsus kalem.

minyatür

• Eski el yazısı kitapları süslemek için sulu boya ile yapılan ince resimler hakkında kullanılır bir tâbirdir. İtalyanca "minyatura" kelimesinden alınmadır. Buna vaktiyle küçük nakış demek olan "hurde nakış" denilirdi.
• İnce bir san'atla yapılmış küçük resimler.

mu'cize-i mensucat

• Mu'cize dokumalar; nakış nakış dokunmuş olan ve her birisi Allah'ın mu'cizesi olan varlıklar.

mu'tezile

• Hicrî ikinci asırda Vâsıl bin Atâ tarafından kurulan ve aklı, nakilden yâni dînî delillerden önde tutan bozuk fırka. "Büyük günâh işleyen kimse ne kâfirdir, ne de mü'mindir, iki menzile (yer) arasında bir menzilededir (yerdedir)" diyen Vâsıl bin Atâ, hocası Hasen-ül-Basrî'nin ders halkasından ayrıld

müellefe

• Ülfet ve imtizac ettirilmiş. Alıştırılmış.
• Nâkıs. Noksan.
• Adedi bine çıkarılmış.

mühacene

• Kabahat, noksanlık, nâkıslık.
• Asılsızlık.
• Ayıplı söz söylemek.
• İlmi zâyi olmak.

muhaddes

• Haber verilmiş. Tahdis olunmuş, şükranla bildirlimiş. Sadık-ül hads olan kimse.
• Her zan, tahmine feraseti isabetli olan.
• Nakil ve rivayet edilmiş olan.

muhalleb

• Nakışı ve güzelliği çok olan elbise.
• Cam.
• Aldanmış.

mukarnes

• Kubbe biçiminde olan.
• İşlemeli, nakışlı ve rengarenk olan.
• Merdiven şeklinde dereceleri olan kubbe.

münakalat

• Nakiller. Nakil işleri. Ulaştırma işleri.

münakız / münâkız

• Münâkız olmak: Çelişmek. (Arapça)

münakkaş / münakkâş / منقش / مُنَقَّشْ

• Nakışlı, süslü, nakşedilmiş, işlemeli, resimli.

• Nakışlı.

• Nakışlı.

• Nakışlı, işlemeli, desenli. (Arapça)

• Nakışlı olan.

münemnem

• Nakışlı. Zinet verilmiş.

münkur

• (Çoğulu: Menâkır) Dar açılmış kuyunun ağzı.

mutarraz

• Zinetlendirilmiş. Süslendirilmiş. Dikiş ve nakışla kıymetlendirilmiş.

müzevvak

• Nakış yapan. Nakkaş.

müzeyyin

• Süsleyen, her eserini harika nakışlarla süsleyen Allah.

nakale

• (Tekili: Nâkıl) Haberciler, nakledenler.

nakd / نقد

• Nakit. (Arapça)
• Madeni para. (Arapça)

naki

• (Nakiye) Temiz, pâk.
• Çok takvalı, temiz insan.
• Has undan yapılmış beyaz ekmek.

nakil / nâkil / ناقل

• Taşıma, nakil. (Arapça)
• Anlatan, nakleden. (Arapça)

nakısat

• (Tekili: Nâkıs) Nâkıslar. Noksanı olanlar. Eksiği bulunanlar.

nakiz

• (Nakz. dan) Zıt, karşı. Birbirine karşı, zıt olan şey veya iş.
• Man: Bir şeyin, bir kaziyenin hükmüne, mânasına muhalif olan veya ondan başka kaziye. Bir şeyi ref'eden şey. (Meselâ: "Her insan hayvandır. Bazı insan hayvan değildir." kaziyeleri birbirinin nakizidir. Nakiz ile zıd beyni

nakize

• (Bak: NAKİZ)

nakkaş / nakkâş

• Nakış yapan.

• Nakış yapan. Duvar nakışları yapan usta. Süsleme san'atkârı.

• Herşeyi san'atlı bir şekilde nakış nakış işleyen Allah.

nakkaş-ı ezeli / nakkâş-ı ezelî

• Başlangıcı ve sonu olmayıp zamanla sınırlı olmayan ve bütün varlıkları bir nakış halinde yaratan Allah.

nakkaş-ı hakim / nakkaş-ı hakîm

• Varlıkları sanatlı nakışlarla donatan ve her şeyi hikmetle, yerli yerinde yaratan Allah.

nakkaş-ı zülcelal / nakkâş-ı zülcelâl

• Herşeyi nakışlı ve süslü bir şekilde yaratan, sonsuz haşmet ve yücelik sahibi Allah.

nakkaşe

• Nakış yapan kadın. Nakışçı.

nakl / نقل

• Taşıma, nakil.

• Nakil, anlatma. (Arapça)
• Taşıma. (Arapça)
• Nakletmek: (Arapça)
• Anlatmak. (Arapça)
• Taşımak. (Arapça)
• Nakledilmek: (Arapça)
• Anlatılmak. (Arapça)
• Taşınmak. (Arapça)

naklen / نقلا

• Nakil yoluyla. Anlatmak veya hikâye etmek suretiyle.

• Naklederek, nakil yolu ile. (Arapça)

nakli / naklî

• Nakille ilgili.

nakli ilimler / naklî ilimler

• Tefsîr, hadîs, fıkıh gibi nakil yoluyla elde edilen ve değişmeyen dînî ilimler.

nakliyat

• Nakil işleri, taşıma işleri.
• Anlatılanlardan öğrenilenler.
• Nakiller.

nakş / نقش

• Nakış, bezek.

• Nakış, desen. (Arapça)
• Resim. (Arapça)
• Duvar resmi. (Arapça)
• Nakş etmek: İşlemek. (Arapça)

nakş-bend

• Kumaşların nakışlarını bağlayarak ipek tellerle tezgâhı hazırlayan. Nakış işleyen. (Farsça)
• Ressam. (Farsça)

nakş-ı acib / nakş-ı acîb

• Şaşırtıcı, eşsiz nakış.

nakş-i acip

• Hayrette bırakan nakış, işleme.

nakş-ı azam / nakş-ı âzam

• Büyük nakış.

nakş-ı ekmel

• En mükemmel nakış.

nakş-ı garip

• Hayrette bırakan nakış, işleme.

nakş-ı huruf

• Harflerdeki nakış, san'at.

nakş-ı i'caz / nakş-ı i'câz

• Mu'cizelik nakışı.

nakş-ı kalem-i kudret

• Kudret kalemiyle yapılan nakış.

nakş-ı kelami / nakş-ı kelâmî

• Sözle ilgili nakış, süs, söz dokusu.

nakş-ı kilki / nakş-ı kilkî

• Kalemin ucuyla yapılan nakış.

• Kalemle yapılan nakış.

nakş-ı san'at

• San'atlı nakış, işleme.

nakş-ı san'at-ı rabbaniye / nakş-ı san'at-ı rabbâniye

• Herşeyin Rabbi olan Allah'a ait san'atlı nakış.

nakş-ı simavi / nakş-ı simâvî

• Yüzdeki nakış, her insanın yüzüne Allah tarafından konulan nakış.

nakş-ı vahdet

• Birliği gösteren nakış, birlik nakşı.

nakş-perdaz

• Nakış yapan ressam. (Farsça)

nakşetmek

• Nakışlamak, bezemek.

nekais

• (Tekili: Nakise) Nakiseler. Noksanlar.

nekaiz

• (Tekili: Nakize) Nakizeler. Birbirine zıd şeyler.

nekayi'

• (Tekili: Nakia) Ziyâfetler.

nemeş

• Dağınık, parçalanmış şeyleri toplamak.
• Nakış hatları.
• Yüzde olan siyah ve beyaz noktalar.

nevakıs

• (Tekili: Nâkis) Başlarını devamlı olarak önlerine eğen adamlar.

nigar / nigâr

• Güzel yüzlü sevgili. (Farsça)
• Nakış. Resim. (Farsça)
• Nakşeden. (Farsça)
• Put, sânem. (Farsça)
• Resmi yapılmış, resmedilmiş. (Farsça)

nigarin / nigârin

• Resim gibi güzel sevgili. (Farsça)
• Resimlerle ve nakışlarla süslü. (Farsça)

nikaşe

• Nakış yapma san'atı. Nakışçılık.

nıkbe

• (Çoğulu: Nakıb) Zarar ve ayıp verecek derece eziyet.

noksan

• (Nuksan) Eksik, kusurlu, nâkıs.
• Eksiklik, azlık. Eksilme, azalma.
• Yokluk.

nukud / nukûd / نقود

• (Tekili: Nakid) Nakidler, paralar, akçeler, madeni paralar.

• Nakitler, paralar.

• Paralar, nakidler.

• Nakitler. (Arapça)

nukul

• Nakiller, rivâyetler. Başkasından anlatılanlar. Hikâyeler.

nukuş

• Resimler, nakışlar.

• Nakışlar.

• Nakışlar, bezekler.

nukùş

• Nakışlar.

nukuş / nukûş / نقوش

• Nakışlar, işlemeler. (Arapça)

nukuş-u aliye / nukuş-u âliye

• Yüksek nakışlar.

nukuş-u bedayikarane / nukuş-u bedayikârâne

• Eşsiz ve benzersiz şekildeki harika nakışlar.

nukuş-u esma / nukuş-u esmâ

• İsimlerin nakışları.

nukuş-u esma-i ilahiye / nukuş-u esmâ-i ilâhiye

• Allah'ın güzel isimlerinin nakışları, işlemeleri.

nukuş-u esma-i rabbaniye / nukuş-u esmâ-i rabbâniye

• Allah'ın güzel isimlerinin nakışları.

nukuş-u hikmet

• Her şeyi bir sebebe, gayeye, faydaya binaen yaratan Allah'ın san'atlı nakışları.

nukuş-u masnuat / nukûş-u masnûât

• Sanatlı olarak yaratılan varlıklardaki nakışlar.

nukuş-u misaliye

• Misal âlemiyle ilgili nakışlar.

nukuş-u san'at

• Sanatlı nakışlar.

nukuş-u tecelliyat / nukuş-u tecelliyât

• İlâhî yansımaların ve görünmenin nakışları.

özür

• Bir kusurun afvı için gösterilen sebep.
• Bahane, sebep.
• Mâni, engel. Kusur, nakise, sakatlık.
• Fevz. Zafer.
• Bir adamın kusur ve kabahatinin çok olması.
• Fık: Abdesti bozucu ve devamlı olan şey.

perde-i nukuş

• Üzeri nakışlarla dolu perde.

perniyan

• Nakışlı atlas. İpekten dokunmuş, bir cins işlemeli kumaş. (Farsça)

rakib

• Binen. Binici.
• Herhangi bir nakil vasıtasına binmiş olan.

reyhani / reyhanî

• Fesleğen gibi ince nakışlı.
• Divanî hat da denilen bir yazı tarzı.

sadic

• Nakışı olmayan, nakışsız.
• Çıplak.
• Temiz, pak.

sahaif-i nukuş-u sübhaniye / sahâif-i nukuş-u sübhâniye

• Her türlü kusur ve noksandan uzak olan Allah'ın nakışlarını gösterdiği sahifeler.

savat

• (Aslı: Sevâd'dır) Gümüş üstüne kurşunla yapılan kara kalem nakışlar.
• Derede hayvanlara su içirilen yer.

sehl

• (Çoğulu: Sühul) Beyaz pamuk bezinden olan elbise.
• Nakit, para. nakit akçe.
• İpliği bir kat bükmek.
• Ezmek.
• Dövmek.

şekerpare

• Çok tatlı ve şekerli olan bir kayısı cinsi. (Farsça)
• Bir nakış çeşiti. (Farsça)
• Bir cins tatlı. (Farsça)

serahor

• Osmanlı İmparatorluğunun ilk devirlerinde ordunun bir yerden başka bir yere hareketinde yolların yapılması ile beraber ağırlıkların nakil vesairesi veyahut memleket içinde zelzele, deprem gibi bir âfetin vukuuyla harap olan yerlerin hemen tamir edilmesi işlerinde kullanılanlara verilen addır.

silsile-i rivayet

• Birinin diğerine nakletmesiyle gelen rivayet, nakil zinciri.

siper-i saika / siper-i sâika

• Yıldırımdan korunmak için gemilerle, minarelere ve büyük binalara konan âlet. Paratoner.Gemilerde direklerin şapkalarına konulur ve üzerlerine, bir ucu denize kadar sarkıtılmış bakır tel bağlanır. Direkleriyle teknesi ağaç olmayan gemilerde tel yoktur. Telin gördüğü nakil hizmetini geminin demir kıs

sündüs

• Sırmadan kabartma deseni. Eski bir çeşit ipekli kumaş. Parlak renkli, çiçekli, işlemeli, nakışlı olarak dokunmuş ipek kumaş. Altun veya gümüş tellerle işlemeli ve nakışlı olarak dokunmuş ipek kumaşlardan biri.

taht-ı revan

• Dört kişi veya iki katırla taşınan nakil vasıtası.

tenakuz

• Sözün birbirini tutmaması. Konuşmada beyan edilen söz ve fikirlerin birbirine zıt olması.
• Man: İki şeyin birbirine nakiz olması. Bir şeyin nakizi, o şeyin ref'inden (kaldırılmasından) ibarettir.

tencid

• Evin içini nakışlı bezlerle süslemek.
• Kahraman yapmak.

tenkiş

• (Çoğulu: Tenkişât) (Nakş. dan) Nakşetme, nakışlama, işleme, resim yapma.

terkib

• Birkaç şeyin beraber olması. Birkaç şeyin karıştırılması ile meydana getirilmek.
• Birbirine karıştırılmış maddeler.
• Gr: Terkib-i nâkıs ve terkib-i tam olarak iki kısma ayrılır. Terkib-i nâkıs: Cümle kadar olmayan terkiblerdir. Terkib-i tam ise; bir cümleden ibarettir. Birbirin

terkiş

• (Çoğulu: Terkişât) Edb: Kelimeyi güzelleştirme, kelimeyi süsleme.
• Nakışlama, süsleme.

teshim

• Nakışlı etmek, nakışlamak.

tevatür-ü manevi / tevatür-ü mânevî

• Mânevî nakiller ile gelen, mânâsı üzerinde ittifak sağlanan nakil.

tevki'

• Alâmet, işaret, belirti, nişan.
• Sultan.
• Kılıca nakış yapmak.

tıraz

• Elbiselere nakışla yapılan süs.
• Sırma ve ipekle işleme.
• Zinet, süs.
• Üslup, tarz, tutulan yol.
• Döviz.

ulum-u nakliye

• Hadis, tefsir, fıkıh gibi ve mukaddes kitaplardan nakil olunan ve rivâyet üzerine kurulmuş olan ilimler.

uruz

• (Tekili: A'raz) Fık: Nakit para, hayvan ve yenecek şeylerden olmayıp, kitap, manifatura eşyası, kumaş gibi mallar.

varik

• (Çoğulu: Vürük) Süs için palanın önüne geçirip astıkları saçaklı kıvrımlı esvap.
• Nakışlı kumaştan yapılmış saçaklı palan ve eyer örtüsü.

vesait-i nakliyye

• Nakil vasıtaları. Taşıtlar. (Vapur, tren, otomobil gibi)

veşy

• Elbiseyi güzel nakışlamak, süslemek.
• Nesil ve zürriyet.
• Çoğalma.
• Geceleyin devamlı tefekkür ve mütalâa etmek.
• Bir çeşit elbise.

vücud-u nakşiye

• Yazı gibi nakış şeklindeki varlık.