ahen-keş

• Demiri çeken. Mıknatıs. (Farsça)

ahen-rüba / ahen-rübâ

• Demiri kapan, mıknatıs. (Farsça)

ahenkeş / âhenkeş / آهنكش

• Miknatıs. (Farsça)

ahenrüba / âhenrüba / آهن ربا

• Miknatıs. (Farsça)

armatür

• Lât. Fiz: Kuvvet akımını toplu bir hale koymak için mıknatısın kutupları arasına yerleştirilen demir parçası.
• Kondansatördeki iki iletken yüzeyden her biri.

ictibaz

• Mıknatıstaki kendine çekme hasiyeti.

ıra'

• Mıknatıs.

kıyas-ı istisnai / kıyas-ı istisnâî

• Bir kıyasın sonucunun aynı yahut karşıt halinin öncüllerde hem anlam hem de şekil bakımından bulunmasıyla meydana gelen kıyas; meselâ, "mıknatıs bu cismi çekiyor; o halde bu cisim demirdir" cümlesi gibi.

kutb

• (Kutub) Dünyanın şimâl veya cenub uçları. (Güney ve kuzey taraflarının son kısımları.)
• Elektrik cereyânını meydana getiren veya mıknatısın uçlarından her biri.
• Dini bir meslek veya grubun başı. Bir çok müslümanların kendisine bağlandıkları azim ve büyük evliyaullahtan zamanın

kuvve-i mıknatısiye

• Mıknatısın çekim gücü.

magnatıs

• Mıknatıs.

magnetik

• yun. (Manyetik) Mıknatıs gibi çekici kuvveti olan.

makani'

• (Tekili: Mıkna' ve Mıknaa) Başörtüleri, eşarplar.

mıkna'

• (Mıknaa) (Çoğulu: Mekani') Başörtüsü.

mıknatıs

• yun. Demir ve benzeri mâdenleri kendine çekici hususiyeti bulunan câzibe.
• Başka te'sir altında kalmadan kuzey ve güney kutuplarına doğru yönünü değiştiren demir çubuk. (İki kutbu bulunan bu mıknatıslı çubuğun şimale bakan kısmına şimal (kuzey) ucu, cenuba çekilen ucuna da cenub (güne

mıknatısiyyet

• Mıknatıs kuvveti ve hassası.