enase

• Demirin yumuşak olması.

erakk

• Çok ince, ziyade rakik, ince ve yumuşak.

erfak

• En ziyade yumuşak.
• Arkadaş, refik olmaya en çok lâyık, elyak.

eyke

• Sık ve birbirine karışmış ağaç.
• Yumuşak.
• Ağaç bitiren bataklık.

fak'

• (Çoğulu: Fıkıa) Bir cins beyaz yumuşak mantar.

ferişte

• (Ferişteh) Melek. Günahsız. Masum. Yumuşak huylu. (Farsça)

fetah

• Yumuşak.

fürayık

• (Çoğulu: Ferâyık) Yumuşak bedenli güzel yiğit.

gade

• Bedeni yumuşak olan kadın.

galfak

• Geniş, vâsi.
• Yumuşak.
• Su içinde yetişen yassı yapraklı bir ot.
• Kurbağa yosunu.

gamil / gamîl

• Tüyü gitmiş yumuşak deri.

gamin / gamîn

• Yumuşak.

gamn

• Yumuşaklık.

gamz

• (Çoğulu: Gamuz) Göz yummak, gizli olmak, yumuşak muamele etmek.
• Kolay görerek ihmal etmek.
• Çukur yer.

gayda

• (Çoğulu: Guyed) Nazik ve yumuşak tenli genç kadın. (Müz.: Agyed)

gaydak

• Geniş.
• Yumuşak.
• Kerim kişi. İyi huylu kimse.
• Keler yavrusu.
• Büluğ çağına varmamış çocuk.

gayed

• Nazik ve yumuşak tenli olmak.

gazid

• Katı sesli.
• Yumuşak ot.

gazıf

• Yumuşak, geniş.

gazir

• Mülâyim, yumuşak. Nâzik, uysal.

gurve

• Burnun ucundaki kıkırdaktan yapılmış yumuşak kısım.

gurzuf

• Kıkırdak.
• Yumuşak olan kemik.

habhabe

• Yumuşaklık, rahavet.
• Muzdarip olmak, acı çekmek.

habra'

• (Çoğulu: Habâri-Haberât) Sedir ağacı biten düz yer. Yumuşak yer.

habrence

• Güzel yemek.
• Yumuşak.

hadba'

• Uzun boylu akılsız kadın.
• Yumuşak gönüllülük.

hadıl

• Yumuşak taze ot.
• Islanmış, nemlenmiş.

hakek

• Yumuşak beyaz taş.

halim / halîm / حليم / حَل۪يمْ

• Yumuşak huylu, uysal.

• Yumuşak huylu. Hoş muamele yapan.

• Yumuşak huylu, kızmayan.

• Yumuşak huylu. (Arapça)

• Yumuşak huylu.

halim selim

• Yumuşak huylu ve sağlam karakterli kişi.

halim ve selim

• Yumuşak huylu, uysal.

halim-i alihimmet / halîm-i âlihimmet

• Yumuşak huylu olmasının yanı sıra kutsal değerler uğruna gayret gösteren.

halim-selim

• Yumuşak huylu ve doğru.

halimane / halîmâne

• Yumuşak bir şekilde, uysalca.

• Yumuşak surette. Yumuşak huylulara yakışır bir tarzda. (Farsça)

halime / halîme

• Yumuşak huylu kadın.
• Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'ın süt anasının ismi. Beni Sa'd bin Bekr kabilesindendir. Halime-i Sa'diye diye de anılır. (R.A.)

• Yumuşak huylu kadın. (Peygamberimizin süt annesinin adı)

• Yumuşak huylu kadın, Peygamberimizin süt annesi.

hamas

• Verem.
• Yumuşaklıkla ve kolaylıkla bir şeyi çıkarmak.

haşefe

• (Çoğulu: Haşef-Haşefât) Sünnet mevziine varana kadar olan zeker başı.
• Yaşlanmış kuru kadın.
• Kuru hamur.
• Yumuşak taş.

haşv

• (Haşiv) (Çoğulu: Ahşâ) Tıb: Vücudun içindeki uzuvlardan her birisi.
• Minder, yastık gibi şeylerin içini dolduran pamuk, kuru ot.
• Kırılması ihtimali olan eşyanın arasına konan yumuşak, ot gibi şey.
• Edb: İbarede lüzumsuz söz bulunması, aynı mânada iki kelimeyi yanyana sö

havd

• Güzel ahlâk.
• Güzel ve yumuşak vücutlu câriye.

haver

• Zayıf olmak.
• Yumuşak, çukur yer.
• Denize suyun akıp döküldüğü yer.

hazm

• Cem'etmek, toplamak.
• Zaptetmek.
• Kast etmek.
• Bağlamak.
• Yumuşak yüksek yer.
• Sağlam re'y. Doğru ve kat'i karar.
• Basiretle hareket etmek.

hemime / hemîme

• Yumuşak rüzgâr.
• Ufak taneli yağmur.

hemk

• Yumuşak. Kof.

hevade

• Yavaşlık.
• Yumuşaklık.
• Kavmin içinde salah ve muvâfakata sebep olması mümkün olan kimse.

heyam

• Hayranlık hâli.
• Çok yumuşak kum.

hilm / حلم

• Doğuştan olan huy yumuşaklığı. Şiddete tahammül. Nefsini heyecandan korumak.
• Vakar. Sükûn.

• Yumuşak huylu olmak, kızmamak. Gücü yettiği halde affetmek.

• Yumuşaklık, insanın tabiatında olan yumuşaklık duygusu.

• Yumuşaklık, kızmama.

• Yumuşaklık. (Arapça)

hilm ü haya / hilm ü hayâ

• Yumuşaklık ve utanma duygusu.

hilm-i himari / hilm-i himarî

• İfrat derecede yavaşlık, yumuşak huyluluk.

hilmiyyet

• Yumuşaklık, yavaşlık, yumuşak huyluluk.

hınaf

• Devenin yulardan burnunu çözmesi.
• Deve bileğinde olan yumuşaklık.

hirşemm

• Yumuşak taş.

hubar

• Taşlı, yumuşak yer.

hudir

• Yumuşak taze ot.

huru'

• Tanelerinden hintyağı çıkartılan ağaç.
• Sütleğen otu.
• Yumuşak ot.

i'tidal

• Bir şeyde veya halde ifrat veya tefrite düşmemek. Vasat derece olmak.
• Yumuşaklık. Uygunluk.
• Gündüz ve gecenin birbirine denk, eşit olması.
• Miktar ve keyfiyyet hususunda iki hâlet arasında mutavassıt olmak.

ifasa

• Yumuşak söylemek.
• Aşikâre söylemek. Açık açık konuşmak.

ıfdac

• (Çoğulu: Ufâzic) Semiz, besili hayvan.
• Yumuşak nesne.

ihbak

• Boyun eğme, inkıyâd, yumuşaklıkla söz dinleme.

irha

• Tatlılıkla ve kibarca hareket etme, yumuşak davranma, tatlı muâmele etme.

kaf'a

• Yumuşak kuru ot.
• Parmakları soğuktan dökülmüş ayak.

kalb-i mübarek

• Mübarek kalp, yumuşak kalp.

kasvet

• Katılık, sertlik, kalbden hayır (iyilik) ve yumuşaklığın çıkması.

kavl-i leyyin

• Yumuşak söz.

• Yumuşak söz. Sert olmayan söz. Enâniyetli olmayan söz.

kedid

• Davar tırnağıyla didilmiş ve yumuşamış olan yumuşak yer.

kemal-i hilm / kemâl-i hilm

• Yumuşak huyluluğun mükemmel derecede olması.

kıza

• Yumuşak yerlerde biten bir ot cinsi.

kurb

• Yakınlık. Yakında oluş. Yakın olmak. Yakınlık kazanmak. (Zamanda, mekânda, nisbette, hatvede ve kuvvette kullanılır.)
• Tıb: Böğür. Karnın yumuşaklığına kadar olan yer.

kurnuk

• Yumuşak bedenli delikanlı.

kuvve-i lamise / kuvve-i lâmise

• Dokunma ve hissetme duygusu. Sertliği ve yumuşaklığı anlama duygusu.

lane-i nermin / lâne-i nermin

• Sıcak ve yumuşak yuva.

latif / latîf / lâtif / لطيف

• Mülâyim. Yumuşak. Nâzik. Mütenasip.
• Güzel. Şirin. Küçük ve hoşa giden.
• Cisimle alâkası olmayan. Göze görünmeyen.
• Çok lutf edici.
• Derin, gizli.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Lütf ve ihsân edici, dâimâ güzel muâmelede bulunan.
• Yumuşak, hoş, güzel, nâzik. Âdem oğlu aç gözünü, yeryüzüne kıl bir nazar, Gör bu latîf çiçekleri, hangi kuvvet yapar, bozar.
• Gözle görülmeyen.

• Yumuşak, güzel, şirin, ince.

• Hoş, yumuşak. (Arapça)

lebeb

• (Çoğulu: Elbâb) Göğüste gerdanlık takılan yer.
• Atın göğsüne yapılan sinebend.
• Devenin ve sâir davarın göğsüne bağladıkları nesne.
• Dağ eteğinde olan azıcık yumuşak kum.

lebik

• Tatlı sözlü. Yumuşak konuşan.
• Zeki, anlayışlı, akıllı.

lebk

• Akıllı olmak.
• Islah etmek, terbiye etmek.
• Karıştırmak.
• Yumuşak etmek, yumuşatmak.

ledn

• (Çoğulu: Lidân-Ledun) Taze ve yumuşak olan ağaç budağı.

letafet / letâfet / لطافت

• Hoşluk, lâtiflik.
• Cisimden alâkayı kesip bir nevi nurâniyet kesbetmek.
• Güzellik, nezaket, yumuşaklık, hafiflik.

• Hoşluk, yumuşaklık, tatlılık.

• Hoşluk, güzellik, incelik, yumuşaklık.

• Hoşluk. (Arapça)
• Yumuşaklık. (Arapça)
• Güzellik. (Arapça)

leynet

• Yumuşak koltuk yastığı.

leyyin / لين

• Yumuşak. Mülâyim. Hafif. Yavaş olan.

• Yumuşak.

• Yumuşak.

• Yumuşak. (Arapça)

lihaf

• (Tekili: Lahfe) Yumuşak beyaz taşlar.
• Yufka kaymak.

lin / lîn

• Yumuşaklık ve mülayim olmak.
• Tecvidde: Bu sıfata sahib olan vav, ye harfleridir.

linet / lînet

• (Liynet) Mülâyimlik, yumuşaklık.

litaf

• (Tekili: Latif) Yumuşaklıklar.

liyan

• (Mülâyene) Mülayemetle, yumuşaklıkla muamele etmek.

luaa

• Yumuşak yaş ot.

lüdane

• Yumuşaklık.

lüdune

• Yumuşaklık.

lütf u kerem

• Kerem ve iyilik; iyilik ve yumuşaklıkla muamele; cömertlik, merhamet ve ihsan.

ma'd

• Taze hurma.
• Taze ot.
• Yumuşak.
• Yoğunluk, gılzat.
• Gitmek.
• Çekmek.

mad

• Yumuşak taze ot.

marin

• Burun ucunda olan yumuşak kemiksiz yer.

maziye

• Şarap, hamr.
• Beyaz iyi bal.
• Beyaz ince yumuşak gömlek.

me'd

• Yumuşak taze ot.
• Titremek.
• Sallanmak.

mehul

• Yumuşak yay.

melaset

• Yumuşaklık. (Zıddı: Huşunet)

meld

• Yumuşak olmak.

melk

• Dalkavukluk.
• Yumuşaklık yapmak.
• Mahvetmek.
• Yıkamak.
• Emmek.
• Vurmak.

melyene

• Yumuşaklık.

meranet

• Yumuşaklık.
• Bir mâdenin çekiç vasıtası ile dövüldüğünde yayılması vasfı.

merfak

• Yumuşak yer.

mermare

• Yumuşak vücutlu kadın.

meshele

• Yumuşak yer.
• Alçak yer.

meysa

• (Çoğulu: Miyes) Yumuşak yer.

mihrban

• Merhamet ve şefkat sahibi. Muhabbetli, sevimli, yumuşak huylu ve güleryüzlü. (Farsça)

mıtla

• (Çoğulu: Metâli) Dikenli otlar biten yumuşak yer.

müdemlic

• (Çoğulu: Demâlic) Yuvarlak nesne.
• Yumuşak nesne.

muhnis

• Yumuşak kimse; yâni şiddeti ve katılığı olmayan. Mülâyim.

mukanfez

• Üzeri yumuşak dikenlerle örtülü olan hayvan. Kirpi.

mülaim

• Mülâyim. Yumuşak. Lâtif.

mülayemet / mülâyemet

• Lâtife etmek, şaka yapmak.
• Sevinç izhar etmek.
• Yumuşaklık. Uygunluk. Yumuşak huyluluk.
• Bağırsakların yumuşaklığı.

• Yumuşaklık.

mülayenet

• Yumuşak etmek.
• Yumuşaklık.

mülayim / mülâyim / ملایم

• Yumuşak. Yavaş. Uygun. Yumuşak huylu.

• Yumuşak.

• Yumuşak. (Arapça)

mülayimane / mülâyimane / mülâyimâne

• Yumuşakça.

• Yumuşak ve uysal bir şekilde.

mülessen

• Dil gibi uzun ve yumuşak olan ayak veya ayakkabı.

müleyyin

• Yumuşatan, yumuşaklık veren, yumuşaklık verici.

mum

• Yumuşak. (Farsça)
• Mum. (Farsça)

mümasaha

• Sözle birbirine yumuşak davranma.

mürn

• Yumuşaklık.

müsakkaf

• (Çoğulu: Müsakkafât) (Sakf. dan) Üstü dam veya tavanla örtülmüş. Tavanı veya damı olan.

müşaş

• Omuz başı.
• Yumuşak kemik başları. (Çiğnenmesi mümkündür).
• Yumuşak yer.

mütehallim

• (Hilm. den) Yumuşak huylu görünen.
• Meme gibi yuvarlaklaşan.

mütelattıf

• (Lütf. dan) Yumuşak ve nazik davranan.

müteleyyin

• (Leyyin. den) Yumuşak olan. Gevşeyip yumuşayan.

mütereffik

• (Çoğulu: Mütereffikîn) Sükûnetle ve yumuşaklıkla davranan.

mütereffikin / mütereffikîn

• (Tekili: Mütereffik) Sükûnetle, yumuşaklıkla davrananlar. Yumuşak muâmele edenler.

mütesahil

• (Çoğulu: Mütesahilîn) Yumuşak davranan, iyi muâmelede bulunan.

mütesahilin / mütesahilîn

• (Tekili: Mütesahil) Yumuşak davrananlar, sükunetli ve iyi muâmele edenler.

müvasat

• Yumuşaklıkla davranmak.

na'çe

• Yumuşak yer. (Farsça)

naice

• Yumuşak yer.

naim

• Taze, körpe.
• Kılçıksız, yumuşak, kemiksiz.
• Etli sebze.

naime

• Rahatlık içinde nazlı büyütülmüş kadın.
• Yumuşak yapılı hayvancıklar.

nerm / نرم

• (Nermi - Nermin) Yumuşak. (Farsça)

• Yumuşak. (Farsça)

nermdil

• Yüreği yumuşak. Merhametli. (Farsça)

nermgu / nermgû

• Yumuşak sözlü. (Farsça)

nermi / nermî

• Gevşeklik, yumuşaklık. (Farsça)

nermin / نرمين

• Yumuşak. (Farsça)

• Yumuşak. (Farsça)

nermiyet

• Yumuşaklık, gevşeklik.

nermsaz

• Yumuşak adam. (Farsça)

nuaa

• Yumuşak ot.

nüume

• Yumuşaklık.

nuumet

• Yumuşaklık.

rahasa

• Yumuşaklık.

rahih

• Yumuşak, sulu balçık.

rahis

• Ucuz, yumuşak elbise.
• Ansızın ölüm.

rahs

• Yıkamak.
• Yumuşak.

rakak

• Üstü yumuşak, altı sert olan düz yer.

rakraka

• Nâzik ve derisi yumuşak olan kadın.

ratb

• Rutubet, nemlilik yaşlık.
• Rutubetli, yaş.
• Yaş hurma.
• Mülâyim, yumuşak.

ratb-ül lisan / ratb-ül lisân

• Yumuşak sözlü. Mülâyim lisanlı.

rath

• Yoğurmak.
• Yumuşak etmek, yumuşatmak.

refik / refîk

• Dost ve arkadaş.
• Yumuşak huylu, rıfk sâhibi.

refref

• Kuşu çok olan çimenlik, kır.
• Mânevi bir binek.
• Dalları salkım salkım olan ağaç.
• Kenar saçağı.
• Yeşil elbise.
• İnce yumuşak kumaş.
• Döşek.
• Cennet.

• İnce, yumuşak kumaş.
• Kemer saçağı.
• Döşek, döşeme.
• Kuşu çok çimenlik.
• Dalları salkım salkım ağaç.

• İnce, yumuşak kumaş, bir çeşit döşek; Peygamber efendimizin mîrâc esnâsında (bilinmeyen yerlere götürüldüğü, Cennet'i ve Cehennem'i gördüğü gece) bindikleri Cennet yaygısı.

regabe

• Yumuşak arazi.

reha'

• Geçim bolluğu.
• Genişlik, gevşeklik, pörsüklük, yumuşaklık.

rehabe

• Göğüs üzerinde olan yumuşak kemik.

rehah

• Yumuşak.
• Geniş.

rehaset

• Tazelik, yumuşaklık, incelik.
• Ucuzluk.
• Bir işi gevşek tutma.

reşreş

• Yumuşak döş kemiği.

reyde

• (Çoğulu: Ruyud) Dağın sivri ve yumru tarafı.
• Yavaş ve yumuşak esen rüzgâr.

rıfk

• Yumuşak huyluluk.

• Yumuşak ve hoşgörülü davranma.

• Yumuşaklık, yavaşlık, tatlılık, nezaket. (Zıddı: unf)

• Yumuşaklık, tatlılık.

rıfki / rıfkî

• (Rıfkıye) Yumuşaklıkla, tatlılıkla ilgili.

rıhv

• Yumuşak.

rikk

• Kulluk, ubudiyet.
• Ist: Esir olmuş, hürriyetini kaybetmiş olan ehl-i harb.
• Yufka, yumuşak nesne.

rikkat

• Acıma, incelik, yufka yüreklilik. Yumuşaklık.

• Kalb inceliği ve yumuşaklığı.

• Acıma, yumuşaklık, yufka yüreklilik, kalb inceliği.

ruha

• Ferahlık.
• Yumuşak rüzgâr.

sa'de

• (Çoğulu: Siad) Yumuşak hurma.

safsaf

• (Çoğulu: Safsâfe) Her nesnenin kemi, kötüsü, hor ve hakiri.
• Döğülmüş yumuşak toprak.
• Mâkul olmayan kelimeler.
• Mânâsız şiir.
• Yaramaz ve kötü işler.

safvan

• (Safvâ) Yumuşak, düz ve kaygan taş veya kaya parçası.
• Çok soğuk ve açık olan gün.

sahva'

• (Çoğulu: Sehâvât) Yumuşak, geniş, bol yer.

sayife

• (Çoğulu: Sayifât) Ufak, yumuşak kum.

secah

• Letafet, güzellik. Rıfk. Adl.
• Yumuşak yer.

secic

• Asan, kolay.
• Yumuşak yer.

secsec

• Ne yumuşak ne sert olan yer.

şefşaf

• Soğuk yumuşak rüzgâr.

sehah

• Yumuşak ve sıcak yer.

sehl

• Kolay.
• Toprağı yumuşak düz yer.
• Sâde.

selis

• Kolay, yumuşak.
• Boyun eğmiş, bağlı.

selsel

• Tatlı ve yumuşak su.

ser'

• Üzüm çubuğu.
• Yaş ve taze çubuk.
• Yumuşak bedenli yiğit.
• Uzun boylu adam.

sertem

• Uzun, tavil.
• Yumuşak sözlü kişi.
• Hışmını ve gadabını süratle yenen kimse.

sevg

• Aşağı batmak. Suyun boğaza girmesi.
• Kolay, âsan ve yumuşak olmak.

süham

• (Sühamî - Sühamiye) Lezzetli, sindirici, hoş içilecek şey.
• Kuş yelekleri arasındaki yumuşak tüyler.
• Yumuşak kumaş, elbise.

süheyl

• Kolay, uygun ve yumuşak.
• Semânın güney tarafında ve Yemenden daha iyi görülen bir yıldız adı. (Bunun için buna Süheyl-i Yemâni denir. Kuzey kutup yıldızının naziri, benzeridir.)

• Kolay, uygun, yumuşak, bir yıldız.

süheyla

• Yumuşak huylu kadın.

sühve

• Yumuşak. Sükun, sessizlik.

suples

• Yumuşaklık, esneklik. (Fransızca)

sür'uf

• Yumuşak, hafif.

sürdah

• (Çoğulu: Serâdih) Semiz etli dişi deve.
• Ufak otlar yetişen yumuşak yer.

şürsuf

• (Çoğulu: Şerasif) İyeği kemiğinin yumuşak kısmı.

taftaf

• Yumuşak taze ot.
• Ağacın çevresi.

tedbib

• Yumuşak etmek.
• Sür'atle gitmek, hızla gitmek.

tedmis

• Yumuşak etmek, yumuşatmak.

tehevvür

• Çok kızmak, çok öfkelenmek, sertlik; hilmin (yumuşaklığın) zıddı. Gadabın, kızmanın aşırısı. Atılganlık.

tehevvüs

• Heveslenmek.
• Yumuşak yerde ağır ağır yürümek.

telattuf / تلطف

• Yumuşak davranma. (Arapça)

teleyyün

• (Leyn. den) Yumuşak. Yumuşak olmak. Sulanmak.

telvik

• Yemeği yumuşak ve yağlı yapmak.

temelluk

• Yaltaklanmak.
• Tevâzu ve yumuşaklık göstermek.
• Dalkavukluk.

temrin

• Yumuşak etme. İdman ettirme.
• Tekrarlatarak çalıştırma. Egzersiz.

temyis

• Yumuşak yapmak, yumuşatmak.

tenük

• Dayanıksız, kuvvetsiz, zayıf. (Farsça)
• İnce, rakik, nârin. (Farsça)
• Az, hafif. (Farsça)
• Yumuşak. (Farsça)

tenük-ru

• Yüzü yumuşak olan kimse, yüzü yumuşak adam. (Farsça)

teref

• İyi ve güzel yemek.
• Yumuşaklık.
• İnce, güzel şey.

tereffuk

• (Rıfk. dan) Tatlı dil ve güler yüzlülükle davranma. Yumuşaklıkla muâmele etme.

terhim

• Atmak.
• Kolaylaştırmak, âsân etmek.
• Deveyi sebepsiz kesmek.
• Yumuşak ve ince etmek.
• Bir ismi kısaltma.

tesahül

• Yumuşak davranma. Rıfk ve mülâyemetle tatlı muamele etme.
• Gaflet ve ihmal etme.

tevsir

• Yumuşak etmek, yumuşatmak.

tevtine

• Yumuşak etmek, yumuşatmak.

timlak

• Mülayemet etmek, yumuşaklık göstermek.
• Tereddüt etmek, karar verememek.

turfe

• (Çoğulu: Etrâf) Nâziklik, yumuşaklık.
• Nimet.
• Güzel yemek.
• Zarif, iyi nesne.
• Üst dudağın ortasında fazlalık olarak yumru et olması. (O kişiye "etref" derler.

vati

• Yumuşak ve kolay olan şey. (Kuş tüyünden yapılmış yastık gibi)

vuhufet

• Kılın yumuşak ve çok siyah olması.
• Çok fazla kıllı oluş, çok kıllılık.

yafuh

• Bıngıldak. Yeni doğan çocukların baş kemiklerinin arasındaki yumuşaklık.

zagafe

• (Çoğulu: Züguf) Nazik, yumuşak gömlek.
• Geniş nesne.

zelul

• Yumuşak huylu. Sert başlı olmayan. İtaatlı ve râm olan.
• Hecin devesi.
• İnsanların emrindeki yeryüzünün hâli.

zeluli / zelulî

• Başı yumuşak. Dayanıklı. Sabırlı, tahammüllü.