adem-i muvafakat

• Râzı olmayış, muvâfakat etmeme.

bivaz

• Yarasa kuşu. Muvâfakat, kabul. (Farsça)

ehl-i vifak

• Beğenilen işlerde birbirine muvafakat edip uyanlar, anlaşanlar.

erzani / erzanî

• Ucuzluk. (Farsça)
• Lâyıklık, liyakat, münasiblik, muvafakat, uygunluk. (Farsça)

hevade

• Yavaşlık.
• Yumuşaklık.
• Kavmin içinde salah ve muvâfakata sebep olması mümkün olan kimse.

icabe-i dua / icabe-i duâ

• Duânın kabul olması. Duâya cevap verilmesi. Muvafakat edilmesi.

icabet / icâbet / اجابت

• Kabul olmak. Kabul etmek.
• Râzı olma, rızâ gösterme, muvafakat etme.

• Kabul etme.
• Muvafakat etme.

• Kabul edilme. (Arapça)
• Uyma. (Arapça)
• İcâbet etmek: Uymak, muvafakat etmek. (Arapça)

imtina'

• Feragat edip geri durma.
• Muvafakat etmeme. Çekinme. İstememe. Yapmama.
• İmkânsızlık, mümkün olmayış.

imtisal

• Nümune kabul etme.
• Uymak. Ayrılmamak üzere inkıyad etme.
• Mesel ve kıssa söyleme.
• Bir şeyin suretine girme.
• Muvafakat ve mutabakat etme.
• Katili kısas etme.

intıbak

• (Tıbk. dan) Uygun olmak, muvâfakat. Mutabık, mümâsil ve muvâfık olmak.

ıstılah

• Tabir, deyim. Belirli bir topluluğun, bir lafzı lügat mânasından çıkararak başka bir mânada kullanmaları.
• Bir ilim veya mesleğe âid kelime. Terim. Erbab-ı ilim arasındaki ve herkesin anlamadığı kelime.
• Muvafakat. Uygunluk. Barışmak. İttifak.

itilaf

• Anlaşmak. Görüşmek. Uyuşmak. Muvafakat.
• Cem' olmak, birikmek.

ittifak

• Beraber hareket için sözleşmek. İttihad ve muvafakat etmek. Söz birliği etmek. Anlaşmak.(İttifak hüdâdadır, hevâda ve heveste değil.)

mutabaat

• Karşılıklı anlaşma. Uyma tâbi olma. Bir şeye uyup muvafakat etme.

müvademe

• Mülâzemet, uygunluk, muvâfakat.

müvaeme

• Muvâfakat, uygunluk.

müvatat

• Muvafakat, uygunluk.
• Boyun eğmek, itaat etmek.

müvazea

• Tevzi edişmek. Paylaşmak.
• Danışmak, istişârede bulunmak müşavere etmek.
• Muvafakat etmek, uygun olmak.

sazkari / sazkârî

• Uygunluk, muvafakat. (Farsça)

tesauf

• Muvâfakat etmek, uymak, anlaşmak.