abd-i aziz

• İzzetli kul, Allah'tan başkasına müracaat etmeyen ve minnet duymayan kul.

arz-ı minnet

• Minnet gösterme.

arz-ı minnetdari / arz-ı minnetdarî

• Minnettarlığını bildirme.

ayn-ı şükran / ayn-ı şükrân / عَيْنِ شُكْرَانْ

• İyilik bilmenin, minnetdârlığın ta kendisi.

behişt-i gına / behişt-i gınâ

• Cenab-ı Hak'tan başka hiç kimseye minnet etmeden hâsıl olan saadet, cennet. Gına ve istiğnânın cenneti.

bihamdihi ve'l-minne / bihamdihî ve'l-minne

• Hamd ve minnet Allah'a mahsustur.

el-minnetü lillah / el-minnetü lillâh

• Minnet ancak Allah'ındır. "Ancak Allah'a minnet edilir."

• "Minnet Allah'adır".

elhamdü lillah / elhamdü lillâh

• "Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet Allah'a mahsustur".

elhamdü lillahi / elhamdü lillâhi

• "Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet Allah'a mahsustur".

elhamdülillah / elhamdülillâh

• Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet Allah'a mahsustur.

eşşükrü lillahi teala / eşşükrü lillâhi teâlâ

• Şükür, teşekkür ve minnet yalnızca yüce olan Allah'a aittir.

felillahi'l-hamdü ve'l-minnetü / felillâhi'l-hamdü ve'l-minnetü

• "Hamd ve minnet sadece Allah'a aittir".

gamt

• Minnetsiz ve şükürsüz olmak.
• Horlamak, hakir görmek.

gayr-ı memnun

• Devamlı. Kesiksiz.
• Minnetsiz, sürekli.

hamd etmek

• Minnet, teşekkür ve övgülerini sunmak.

hamd ü şükran

• Allah'ı minnet ve şükranla övme.

hamd ve şükür

• Minnet ve övgü.

hangah

• Allah rızası için ve misafirleri minnet altında bırakmamak ihlâsı ile fakir ve dervişlere ve talebe-i uluma yemek verilen ve misafir edilen yer. (Farsça)

hannan-ı mennan / hannân-ı mennân

• Rahmetlerin en hoş cilvesini kullarına bağışlayan ve sonsuz minnete lâyık olduğunu gösterecek şekilde kullarını nimetlendiren Allah.

ihsan-didegan / ihsan-didegân

• (Tekili: İhsandide) İyilik görmüş olanlar, bahşiş almış kimseler, minnettar bulunanlar.

ihsandide

• (Çoğulu: İhsandidegân) İhsan görmüş, bağış almış. Birinin lütfunu görmüş, minnettar. (Farsça)

imtinan / imtinân

• Minnet. Kendine minnet etmek. Birisine yaptığı ihsan ve iyiliği başına kakmak.
• Memnun olmak.
• Birisinin çok iftiharla sevdiği ve mâlik olduğu şeye nâil olmak.

• Minnet etme.

istigna

• Cenab-ı Hak'tan başka kimsenin minneti altına girmemek.
• Gönül tokluğu. Elindekini kâfi bulmak. Zenginlik istememek. Muhtaç olmayıp zengin olmak.
• Nazlanmak.
• Azamet ve tekebbür etmek.

istiğna-yı istiklaliyet / istiğnâ-yı istiklâliyet

• Minnetsiz ve tam bağımsızlık.

lehü'l-hamd ve'l-minne

• Hamd ve minnet Allah'a mahsustur.

lehü'l-hamdü ve'l-minne

• Hamd ve minnet Allah'a mahsustur.

lehul hamdu ve'l-minnetu

• Tüm hamd ve minnetler Allah'a mahsustur.

lillahi'l-hamdü ve'l-minne / lillâhi'l-hamdü ve'l-minne

• Tüm hamd ve minnetler Allah'a mahsustur, O'na aittir.

makam-ı imtinan ve in'am / makam-ı imtinan ve in'âm

• Minnet ve nimeti hatırlatma yeri.

memnun

• (Minnet. den) Hoşnud. Razı. Minnet altında bulunan. İyiliğe nâil kılınmış. Çok muteber olan şey. Çok beğenilen. Ölçülü ve hesaplı olan.
• Kesilmiş.

menn

• Nimet vermek. İyilik etmek.
• Minnet.
• Rıza.
• Esiri fidye almadan, ücretsiz salıvermek.
• Kesmek.
• Zayıf etmek.
• Ettiği iyiliği başa kakmak.
• İki batman ağırlık.
• Kudret helvası.

minen / منن

• (Tekili: Minnet) Minnetler.

• Minnetler. (Arapça)

minnet

• Yapılan bir iyiliği, verilen bir şeyi başa kakma. Minnetin bu kısmı İslâmiyet'te yasaklanmıştır.
• Görülen iyiliğe karşı teşekkür etme.
• Allahü teâlâya hamd ve senâ etmek, şükretmek.
• Nîmete kendi eliyle, kendi çalışmasiyle kavuşmadığını, Allahü teâlânın lütfu ve ihsânı o

minnetdar / minnetdâr / منتدار

• Bir iyiliğe karşı minnet duyan. Yük altında kalır gibi birisinin iyiliğine karşı mahcubiyet. (Farsça)

• Minnet eden.

• Minnet altında kalan. (Arapça - Farsça)

minnetdarane / minnetdârâne

• Minnetli olarak. Minnet eder surette. (Farsça)

• Minnet duyarak.

minnetdari / minnetdarî

• Minnetdarlık. (Farsça)

minnetdarlık / minnetdârlık

• Minnet hissetme.

minnetdide

• Minnet ve iyilik görmüş. (Farsça)

minnetkeş

• (Çoğulu: Minnetkeşân) Minnet altında bulunan. Minnet çeken. (Farsça)

minnetkeşan / minnetkeşân

• (Tekili: Minnetkeş) Minnet altında bulunanlar, minnet çekenler.

minnetşinas / minnetşinâs

• (Çoğulu: Minnetşinâsân) İyilik tanıyan. Minnet bilir.

minnetşinasi / minnetşinâsî

• İyilik tanıyıcılık, minnet bilirlik. (Farsça)

minnettar olmak

• Minnet duymak, yapılan bir iyiliğe karşı kendini borçlu hissetmek.

minnettarane / minnettârâne

• Minnet duyarak, yapılan bir iyiliğe karşı teşekkür hissi taşıyarak.

müstağni / müstağnî

• Zengin, minnetsiz, tok gönüllü.

na'ma

• Rahatlık, nimet. Minnet, ihsan ve atiyye. İyi halde bulunmak.

şayan-ı menn ü şükran / şâyân-ı menn ü şükrân

• Minnet ve şükre lâyık.

secde-i şükran

• Minnettarlık, teşekkür secdesi.

sevm

• Satılık bir şeye kıymet takdir etme, paha biçme.
• Su-i kasd. Zulüm ve minnete giriftar etmek. Derde sokmak.
• Dağlamak.
• Başına buyruk olup istediği yere gitmek.
• Kuş havada dolaşmak.
• Satışa arzetmek.
• Satın almak istemek.
• Fâide yetiştirmek.<

sübhanallahi ve bihamdihi / sübhanallahi ve bihamdihî

• Allah her türlü eksiklikten sonsuz derecede yücedir ve ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet Allah'a mahsustur.

şükr-ü mutlak

• Allah'a karşı sınırsız minnet duyma, teşekkür etme.

şükran / şükrân / شُكْرَان

• Minnettarlık, teşekkür.

• İyilik bilmek. Minnettarlık. Şükretme hâli.

• İyilik bilme, minnetdârlık.

şükür

• Allah'a karşı minnet duyma, teşekkür etme.

şükür etmek

• Allah'a karşı minnet duymak, teşekkür etmek.

tahmil-i minnet

• Birini minnet altında bırakma.

temenna

• Eli alnına götürerek selâmlama işareti yapma.
• Minnettar olma.

teşekkür

• Yapılan iyilikten memnun kalındığını bildirmek için söylenen şükür ifadesi.
• Şükür etmek.
• Birisine karşı "Sağ ol, var ol, ömrüne bereket" gibi söylenen minnet sözleri.

zemzeme-i şükran / زَمْزَمَۀِ شُكْرَانْ

• Minnetdarlığın nağmeli sesi.