emvat / emvât

• (Tekili: Meyyit) Meyyitler. Ölüler.

• Ölüler. Meyyitin çoğulu.

fena fiş-şeyh / fenâ fiş-şeyh

• Tasavvuf ilminde talebenin velî olan hocasının arzû ve isteklerine tâbi olması, irâdesini isteğini onun eline bırakması. Ölü yıkayıcının elindeki meyyit (ölü) gibi olması. Ona hiç bir işinde muhâlefet etmemesi.

heyrea

• Çoban düdüğü.
• Meyyitin kabrine toprak dökmek.

kabr suali / kabr suâli

• Ölü defn edildikten sonra kabre gelen Münker ve Nekîr adlı iki meleğin meyyite îmândan ve îtikâddan sordukları suâller.

memut

• Meyyit. Ölmüş.

mesbut

• Meyyit, ölü.
• Deli, aklı gitmiş.

meyt

• (Meyyit) Ölü. Cansız. Ölmüş. Hareketsiz.

tariz

• Cansız, kuru nesne.
• Meyyit, ölü.

telkin / telkîn

• Definden sonra meyyitin (vefât edenin) yüzüne karşı ayakta durarak okunan, kabir suâllerini ve cevaplarını bildiren sözler.