a'yün

• (Tekili: Ayn) Gözler, aynlar.
• Çeşmeler, pınarlar. Menba'lar.

al-i beyt / âl-i beyt

• Hz. Peygamberin (A.S.M.) sülâle-i tahiresinden yetişenler ve sünnet-i seniyyesinin menbaı ve muhafızı ve bihakkın sünnete ittibâ ve onu idâme ettirenler. Al-i Resul, Al-i Nebi, Al-i Muhammed ve Ehl-i Beyt gibi tâbirlerle de söylenir.

bih

• Menba, kaynak. (Farsça)
• Temel, asıl, kök. (Farsça)

cirs

• Temel, kök, menşe, kaynak, menba.

erume

• (Çoğulu: Erum) Kök, anakök. Asıl, menba.
• Ağacın ve boynuzun kökleri.

esnaf

• Sınıflar. Sıralar. Türlüler, menbalar, menşe'ler, asıllar, esaslar.

esnah

• (Tekili: Sinh) Kökler, menbalar, menşe'ler, asıllar, esaslar.

kan / kân

• Bir şeyin menbaı. (Farsça)
• Kuyu. Kaynak. (Farsça)
• Mâden ocağı. (Farsça)
• Bir keyfiyetin. (niteliğin) bol olarak bulunduğu kimse. (Farsça)

kan-ı kerem / kân-ı kerem

• Kerem, lütuf ve ihsan menbaı.

ma'den

• Maden.
• Bir haslet veya hususiyetin kaynağı.
• Herşeyin aslî mekânı, menbâ ve me'hazı olan yer.
• Toprak, taş, kum gibi maddelerle karışık demir vesairelerin vaziyetlerine de maden denir.

masdar

• Bir şeyin sudur ettiği (çıktığı) menba.
• Gr: Fiilin şahsa ve zamana bağlı olmayan şekli, fiil kökü. Okumak, yazmak, kitabet, kıraat, ahz, almak... gibi. Masdar kelimesi.; ism-i mekândır, sudur etmek mânasına gelir. Fiilin mâna ve lâfız ciheti ile mebde' ve me'hazidir.

me'haz

• Menba'. Bir şeyin alındığı, çıkarıldığı yer. Bir şeyin aslının alındığı kaynak.

menabi'

• (Tekili: Menba') Kaynaklar. Pınarlar. Nebeân eden yerler.
• Her şeyin zâhir olduğu yerler.
• Servetlerin çıktığı yerler.

menabi-i aşere

• On menba.

menbat

• Suyun çıktığı yer. Menba'.

nil

• Mısır'ın bir nevi hayat menbaı olan en büyük nehrinin ismi.

nüve

• Çekirdek, asıl, menba.

sahve

• En yüksek dağ.
• Atın sırtı, eğer konulan yeri.
• Su menbaı.

şir'a

• (Şeria-Meşrea) Lügat mânası, bir ırmak veya herhangi bir su menbaından su içmek veya almak için girilen yol demektir. Bunda insanların, hayat-ı ebediye ve saadet-i hakikiyeye vusulü için Allah'ın vaz' u teklif ettiği ahkâm-ı mahsusaya ve mezheb-i müstakime bil'istiare ıtlak edilmiştir ki, din demekt