dil-aşub

• Kalbi sıkan, yüreğe sıkıntı veren, gönle eza veren. (Farsça)
• Kalbi meftun eden güzel. (Farsça)

hubb-u lafz / hubb-u lâfz

• Lâfız sevgisi; kelimenin söyleyiş şekline meftun olmak.

mansub

• Nasbolunmuş, me'muriyete konulmuş.
• Konulmuş, dikilmiş.
• Gr: Sonu fetha (üstün) kılınmış kelime. Meftuh olan.

meftun / meftûn / مفتون

• Tutkun, aşık. (Arapça)
• Meftûn etmek: Aşık etmek. (Arapça)
• Meftûn olmak: Aşık olmak, tutulmak. (Arapça)

meftunane

• Meftuncasına, kendinden geçmiş olarak, tutkuncasına. Şaşarak, hayrancasına.

müfettin

• (Fitne. den) Meftun ve hayran eden. Şaşkın bir hâle getiren.
• Fitneye düşüren.

sevdager

• (Çoğulu: Sevdagerân) Sevdalı, âşık. Meftun. (Farsça)

sevdazede

• Âşık, meftun, sevdalı. (Farsça)

şifte

• Düşkün, tutkun, meftun. (Farsça)

şiftedil

• Gönül vermiş, meftun, tutkun. (Farsça)

şiftegi / şiftegî

• Kaçıklık, tutkunluk, meftuniyet. (Farsça)

sihr

• (Sihir) Büyü, gözbağıcılık, büyücülük, hilekârlık.
• Aldatmak.
• Haktan uzaklaşmak. Bâtıl şeyi hak diye göstermek.
• Lâtif ve dakik olan şey. Büyü kadar te'siri olan şey.
• Şiir ve güzel söz söyleme gibi, insanı meftun eden hüner.

suret-perestlik

• Bir şeyin dış görünüşüne ve tertibine önem verip, ruhuna ve mânasına kıymet vermemek.
• Resimlere meftuniyet.

suretperest

• Görünüşe, surete çok kıymet veren. Esasa kıymet vermeyen. (Farsça)
• Resimleri çok seven ve meftun olan. (Farsça)

şuride

• Perişan, karışık. (Farsça)
• Tutkun, âşık, meftun. (Farsça)

teftin / teftîn / تفتين

• (Fitne. den) Fitneye düşürme.
• Meftun verme. Ayartma.

• Fitne sokma. (Arapça)
• Meftun etme. (Arapça)

ya

• "Hey, ey!" mânasında nida olarak kullanılır. Arapçada başına geldiği kelimenin i'rabını ötre okutur. "Yâ-Halimu, Yâ-Rahimu" da olduğu gibi. Yâ, terkibli kelimelerin başına gelirse; baştaki kelimeyi "üstün" meftuh okutur. "Yâ Rabbe-l Âlemîn" de olduğu gibi."Yâ" üç şekilde kullanılır:1- Müennes zamiri