ateş-gede

• Mecûsilerin tapındıkları yer. Mecusi mabedi. (Farsça)

ateş-perest

• Ateşe tapan. Mecusi, müşrik.

ateşperest

• Ateşe tapan, mecûsî. Zerdüşt tarafından kurulan bâtıl dîne inanan.

ateşperestlik

• Mecûsîlik, ateşe tapma.

azer

• Ateş. (Farsça)
• Şemsî senenin dokuzuncu ayı. Kasım. Her şemsî ayın dokuzuncu günü. (Farsça)
• Mecusilere göre güneşe memur meleğin adı. (Farsça)
• Hz. İbrahim'in (A.S.) babasının veya amcasının ismi. (Farsça)

azerperest

• Ateşe tapan, mecûsi.

batıniyye / bâtıniyye

• Mecûsîlikteki ve çeşitli bâtıl dinlerdeki inanışları İslâm dînindenmiş gibi göstermeye çalışan İranlı Meymûn bin Deysân el-Kaddah tarafından kurulan bozuk yol.

berahime

• Berehmenler. Bâtıl ve sapkın Hind ve Mecûsi dinindekilerin reisleri.

• Berehmenler; bâtıl ve sapkın Hind ve Mecusî dinlerinin reisleri.

da'kese

• Mecusiler oyunundan bir oyun. ("destibend" de derler.)

enuşa

• Mecusi mezhebi. (Farsça)
• Sevinç, sürur, neş'e. (Farsça)
• Adalet, âdillik, doğruluk, hakdan ayrılmamaklık. (Farsça)

fatımiler / fâtımîler

• Aslen mecûsî olan Meymûn el-Kaddah'ın neslinden gelen Ubeydullah bin Sa'îd'in etrâfında toplanan, kendilerinin hazret-i Fâtıma'nın neslinden geldiklerini iddiâ eden; Mısır, Kuzey Afrika, Filistin ve Sûriye'de 910-1171 seneleri arasında hüküm süren, Eshâb-ı kirâm düşmanlığını yaymaya çalışan hânedân

fidam

• (Feddâm) : Su kabının üzerine koydukları süzgeç.
• Mecusilerin ağızlarını bağlamakta kullandıkları bez.

gebr

• Ateşe tapan, mecusi. (Farsça)

hirbiz

• (Çoğulu: Harâbize) Mecusilerin ateşinin hizmetkârı.

küniş

• Mecusi tapınağı. (Farsça)
• Yahudi havrası. (Farsça)

küstic

• (Çoğulu: Kesticât) Mecusiler kuşağı.

mecusi

• Çok eskiden yaşamış, kulağı küçük olan birisinin adıdır. Ateşperestlik âyinine sebeb olduğundan "Ateşperestlere" bu isim verilmiştir.
• Eski İran dini olan Mecusilikten olan kimse.

mecusiyan / mecusiyân

• (Tekili: Mecusi) Mecusiler. Ateşe tapanlar.

mecusiyet

• Mecusilik.

merzuban

• (Çoğulu: Merazibe) Mecusiler reisi.

mevbed

• Mecusiler reisinin ulusu.

mihrican günü / mihricân günü

• Eylül ayının yirmi üçüncü gününe rastlayan mecûsî bayramı.

mü'biz

• (Çoğulu: Meâbize) Mecusiler danişmendi.

mubid

• Zerdüşt. Mecusi din adamı.
• Tedbirli, akıllı adam.

mug

• (Çoğulu: Mugan) Mecusi. Ateşperest. Ateşe tapan. Zerdüşt dininde olan.

mug-beçegan / mug-beçegân

• (Tekili: Mugbeçe) Mecusi çocukları. (Farsça)
• Meyhâne çırakları. (Farsça)

mugan

• (Tekili: Mug) Mecusiler, ateşe tapanlar. Zerdüştler. (Farsça)

mugane

• Ateşe tapan mecusilerin âyini.

mugbeçe

• (Çoğulu: Mugbeçegân) Meyhaneci çırağı. (Farsça)
• Mecusi çocuğu. (Farsça)

navus

• (Çoğulu: Nevâyis) Kâfirlerin ve Mecusilerin mevtalarını koydukları yer.

nevruz günü / nevrûz günü

• Mecûsîlerin (ateşe tapanların) Martın yirmi birinde kutladıkları mecûsî bayramı.

sabiiler / sâbiîler

• Aya ve yıldızlara tapan kimseler. El-Cezîre (Cizre) ve Harran civârında yaşayan bu kimseler, yahûdîlik, hıristiyanlık ve mecûsîlik gibi çeşitli dinlerden bâzı inanışları alarak bir din meydana getirmişlerdir.

taht-ı belkıs

• Belkıs'ın tahtı. (Çok eski mecusi Yemen padişahlarından Şerahil'in kızı Belkıs, başka kardeşi olmadığından babasının yerine Yemen'e hükümdar olmuş idi. Sonra Süleyman Aleyhisselâm ile evlendi. Onun mu'cizeleriyle imana geldi.) Bak: Hüdhüd, Süleyman (A.S.)

temeccüs

• Mecusi olmak.

yezdan / yezdân

• Cenab-ı Hak. (Farsça)
• (Mecusilerce) : Hayırları yaratan hayır ilâhı dedikleri mevhum mâbud. (Farsça)

• Mecusî dininde iyilik tanrısı olarak kabul edilen ilâh.

• Allah (c.c.).
• Mecûsilere göre hayırları yaratan hayır tanrısı.

zerdüşt

• Ateşe tapan, mecusi.
• İlk önce nur ve zulmet diye iki ilâha inanmayı uyduran adam.

• Mecûsîliğin kurucusu.