heb

• (Vehb. den) Bağışla, lutfet (mânasına emir, duâ)

heb-lena / heb-lenâ

• Bize lutfet. Bize ihsan et, bağışla.

iltifat / iltifât

• Güzel sözle samimi olarak okşamak. Yüz göstermek. Teveccüh etmek. İyilik etmek. Lütfetmek.
• Dikkat, itina.
• Edb: Bir mevzu anlatılırken, o anda kalbe doğan bir ilham coşkunluğu ile -mevzu dışına çıkmadan- sözün ve hitabın yönünü değiştirme san'atıdır. Meselâ: (Asım'ın nesli...

• Lütfetme, gönül alma, güzel sözle okşama.

iltifatat / iltifâtât

• İltifatlar, gönül almalar, lütfetmeler.

işfak

• Acıyarak sakınma. Şefkat ve inayet etme.
• Sevme.
• Sakınma ve korkma.
• Azaltma.
• Lütfetme, bağış, ihsan.

kerem etmek

• Müsâade etmek, lutfetmek. Razı olmak.

lütufname-i ekremi / lütufnâme-i ekremî

• Pek şerefli zâtınızın lûtfettiği şirin mektup.

muktezay-ı rahmet / muktezây-ı rahmet / مُقْتَضَايِ رَحْمَتْ

• Bağışlama, şefkat etme, lutfetmenin gereği.

rahmet / رَحْمَتْ

• Bağışlama, şefkat etme, lutfetme.

taltif

• Lütfetme, bir iyilik ederek gönlünü alma, iltifat etmek.

taltif-i rahmet

• Şefkat ve merhametin lütfetmesi, iyilik ve güzellikle muamele etmesi.